moekeontour trekt er op uit op zoek naar het ware Griekenland
19-07-2006
Naar Pillion langs Leonidas tot Kala Nera
19/07/2006 We brengen hulde aan Leonidas, de Spartaanse koning, omdat hij zijn naam heeft gegeven aan die bekende lekkernijen. Hij heeft in 476 v.Ch. gevochten met 1400 Grieken tegen 2 miljoen Perzen. Door verraad van een Griek, verliezen ze de slag en sterft hun koning. Later kunnen de Grieken de Perzen toch verslagen in Plalatées. Rechtover de tumulus, waar de gesneuvelden begraven liggen, staat het bronzen beeld van Leonidas, afgebeeld in zijn strijduniform met speer en schild. Twee stenen beelden vervolmaken het geheel tot meerdere glorie van Leonidas. We vervolgen onze reis en rijden naar de Pillion, met als hoofdstad Volos. Dit is de vierde grootste stad van Griekenland. We rijden van Volos door naar het zuiden. Daar komen we uit in Kala Nera, een klein badplaatsje en we vinden een goed plekje vlak aan zee. René gaat op zoek naar een kapper en ik zet mij buiten in het zonnetje. Hij komt terug, heeft geen kapper gevonden, maar wel speciale sloefkes om mee in het water te gaan. Ik pas ze direkt en ga ze uitproberen. Ho, dat stapt gemakkelijker over de keiën en ik moet niet meer oppassen voor zeeëgels.
Overnachten in Arkitsa, aan de overkant van Loutra Edipsou
18/07/2006 We staan helemaal alleen op het strand. Gisterenavond moet iedereen dan toch vertrokken zijn. Na een douche vertrekken we naar Haldiki. Daar gaat het over de brug en langs de autostrade rijden we naar Lamia. Dit is een grote stad, die we links laten liggen en we kiezen het badplaatsje Arkitsa als overnachtings plaats. Hier legt de ferry komende van Loutra Edipsou aan. We wandelen langs het strandje tot aan de vuurtoren. Daar kan Amber zich wat verfrissen want op het strand mag ze niet op. We staan hier vlak naast een sportveld en een speeltuin. Er is een kraantje waar we water kunnen tanken. s'Avonds komt de jeugd hun kunde laten zien op voetbal gebied en zij hebben er pret in dat ik voor hen supporter.
17/07/2006 Ik heb zeer goed geslapen. René vertelt dat deze morgen vele vissersboten zijn aangekomen en ik heb niets gehoord. We zijn terug op weg en houden halt in Loutra Edipsou, dit is een groter badplaatsje en we gaan wat winkelen. René koopt er twee rode T-shirts, want ik vind dat hij iets roods moet dragen, dan zie je hem beter staan op de foto's. Ik ga op zoek naar een kapper. want mijn haar moet dringend geknipt worden. In heel het dorp is er maar één en ze heeft vandaag geen tijd om mijn haar te knippen. Het is eigenaardig maar kappers vind je niet veel in Griekenland. Ik zal nog wat moeten wachten. We besluiten terug naar Kria Vrisi te rijden om te overnachten. We staan op hetzelfde plekje, vlak naast het gras. Vandaag is er meer wind, daarom dat het strand er verlaten bij ligt. In de late namiddag wordt het windstil en komen de zonnekloppers weer te voorschijn. Ze brengen weer wat leven op het strand. Enkele jongeren stellen hun tentje op en zoeken hout om een vuurtje aan te steken. Na een tiental minuten ruiken we de geur van gebraden vis. Het water komt ons in de mond en doet René besluiten om ook maar al de aardappeltjes te schillen en ons eten klaar te maken. Wanneer de meeste mensen vertrokken zijn, blijven wij achter samen met de kampeerders. Het is al vrij laat als ze hun vuurtje doven en in hun tentje kruipen. René wandelt nog een eindje rond met Amber en ik kruip al ons bed in. Het zal deze nacht stil zijn, met alleen het ruisen van de zee.
16/07/2006 Onze tocht gaat verder naar het noorden van het eiland Evia. Met een slakkegang rijden we door de bergen tot het badplaatsje Pefki. Aan de haven lijkt het rustig te zijn en op de grote parking kunnen we overnachten. Rond 19h moeten we onze mening herzien, de mensen komen nu buiten. Vele kraampjes worden opgesteld en de barbecues worden aangestoken. Nieuwsgierig gaan we eens kijken wat ze hier klaarmaken. Het zijn maïskolven, die als ze gaar zijn met zout of suiker worden bestrooit. Zo zie je velen met een maïskolf in hun hand rond wandelen, toch heb ik geen zin om het eens te proeven. Ik heb meer trek in een meloen. Achter ons staat een pick-up geladen met een berg meloenen. Tegen een spotprijsje worden die verkocht. De meloen wordt gewogen op een oude weegschaal en de man steekt 1 vinger op, dus 1 euro. Ik vraag mij af hoe deze mensen hun kost kunnen verdienen, want in de winkels is alles toch niet zo goedkoop. Tegen middernacht gaan de mensen terug naar huis, worden de kraampjes afgebroken en vertrekt een lege pick-up. De jongen zal tevreden zijn, hij heeft al zijn meloenen verkocht. De haven ligt er weer rustig bij en wij zoeken na een mooie dag ook ons bed op.
15/07/2006 We blijven nog wat genieten van het strand van Kria Vrisi. We kunnen een rustdag gebruiken. We zitten onder de luifel in de schaduw want het is veel te warm in de zon. René lost Zweedse kruiswoordraadsels op en ik lees in mijn boek "De Magiër". Amber ligt in de zon, ondanks dat ik haar roep om in de schaduw te komen. Een Brusselaar heeft ons zien staan en komt met ons een klapke doen. Hij is getrouwd met een Griekse en heeft hier een huisje gekocht. Als hij op pensioen is komen ze hier wonen. Hij vraagt of we met de satellietantenne een Vlaamse zender kunnen nemen. Hij is Halkida op zoek gegaan naar een antenne maar in de winkel hadden ze hem gezegd dat hij hier geen Vlaamse zenders kon nemen. Ik leg hem uit dat het met een grote satellietantenne wel gaat maar dat hij in België een TV Vlaanderen abonnement moet aanvragen. Hij gaat volgende maand terug naar huis en dan inlichtingen nemen. Ik hoop voor hem dat hij gesteld geraakt.
14/07/2006 Mijn voet begon gisterenavond pijn te doen. Ik had in een zeeëgel getrapt. Gelukkig kon ik de stekels er uit halen. Anders had ik nog een dokter moeten zoeken. René had het goed ontsmet en deze morgen is de pijn over. We moeten dezelfde weg terug nemen om het noorden van het eiland te bezoeken. In Halkida nemen we de afslag naar Nea Artaki. Vanaf Psachna wordt het een steil bochtig baantje. We hebben het ongeluk dat we achter een vrachtwagen rijden; geladen met boomstammen, en nergens kunnen we hem voorbij steken. Het gaat dus in een slakkegangetje tot in Prokopi. Daar gaan we op het dorpsplein eerst wat rusten, want zo rijden is vermoeiend. Nadat we een uiltje gevangen hebben gaat het verder tot Kria Vrisi, een piep klein dorpje met een heel groot strand. Er staan enkele andere mobilhomes, waaronder ook een Griek. Ondanks het feit dat het hier zo afgelegen is, staan er douches op het strand. Daar gaan we natuurlijk gebruik van maken. Het is prettig na een vermoeiende dag al het stof van je af te spoelen. Terwijl René ons avondmaal bereidt, zet ik mij is mijn zetel met een boek en een aperitiefje. Wat kan een mens meer verlangen. De zee, het strand, de zon en een drankje. Dit is leven zoals God in Griekenland.
13/07/2006 We zijn gisterenavond nog gaan zwemmen in de zee en het was zalig. René gaat naar de kapper en ik zet mij met mijn stoeltje op het strand. Teleurgesteld komt hij terug. De kapper is nog altijd gesloten. Ik denk dat hij misschien in verlof is. Hij komt bij mij zitten en samen genieten we van een fris briesje dat van uit de zee komt. In de late voormiddag rijden we verder naar het zuiden. De weg leidt ons door de bergen met vele uitzichten op de zee. Ik heb het al dikwijls geschreven maar de natuur is hier prachtig. De zee, de bergen en de blauwe lucht geven ons het gevoel alsof we in het Aards Paradijs zijn. Het is hier zo rustig, soms is het alsof we op een verlaten eiland zitten. Alleen in Amarinthos en Aliveri is het wat drukker. Ik neem de afslag naar Neo Stira, een klein dorpje aan een prachtig strand. Het heeft heel smalle straatjes waar ik amper door kan. We houden halt en gaan het dorpje verkennen. Aan het baaitje is het druk want de ferry, komend van Aghia Marina, heeft juist zijn lading gelost. Als we terug aan de mobilhome komen begint Amber te blaffen. Wij vragen ons natuurlijk af waarom? Blijkt dat een poesje haar dutje doet onder onze motorkap. Het diertje schrikt en blaast en krapt naar ons. Ze weigert haar plaatsje te verlaten maar als Amber dichter bij komt vlucht ze naar rustiger oorden. Na dit intermezzo vervolgen we onze route naar Karistos, de eerste hoofdstad van het onafhankelijke Griekenland. Het werd door koning Otto I in 1821 uitgekozen omdat hij de omgeving zo prachtig vond. Hij liet een architect uit Beieren komen om de stad op te bouwen met brede lanen en grote parken. Helaas is de koning te vroeg overleden en de werkzaamheden werden stil gelegd en het stadje viel terug in slaap. Boven het stadje ligt het Castello Rosso en dat wil ik wel eens bezichtigen, maar ik heb buiten de smalle straatjes gerekend en moet teleurgesteld terugkeren. We nemen dezelfde weg terug tot Marmari. Hier, aan een sportplein vinden we een parking rechtover de zee. Ik ga met Amber de zee in, ze kan mee want we staan hier helemaal alleen. Tegen de avond komt de jeugd boven water en leven zich uit op het sportveld. In groepjes komen ze naar de achterkant van de mobilhome kijken naar de stickers van de plaatsen waar we vroeger geweest zijn. Zoveel aandacht hebben we tot hier toe niet gekregen. Tot laat in de avond zien we de witte ferry's aankomen van uit Rafina.
12/07/2006 Ik heb gisterenavond nog een telefoontje gekregen van mijn dochter Diny. Ze is zwanger van ons 9de kleinkind. Joepie, nog een kleine sloeber erbij. Ik ben echt gelukkig met dit nieuws. Ook de kinderen zijn blij met een nieuw broertje of zusje. Dit is nieuws waar we kunnen naar uitkijken bij onze terugkeer naar huis. We hebben heerlijk geslapen ondanks het feit dat we hier vlakbij de luchthaven "Eleftherio Venizelos" van Athene zitten. Vandaag brengt onze route ons naar het eiland Evia. Langs de kust komen we door de vele kustplaatsen die vooral door de Atheners geliefd zijn. Buitenlanders zie je hier niet zo veel. Van Rafina door Nea Makri rijden we naar Marathonas. In deze vlakte werd in 490 v.Ch. de slag van Marathon bevochten. Na de slag rende een soldaat naar Athene, een loop van 40km, en zakte toen in elkaar. Pas in de 20ste eeuw werd dit gebeuren een sporttak, de marathon. De grafheuvel, waar de gesneuvelde soldaten werden begraven, ligt er slecht onderhouden bij. Zonde natuurlijk dat sommige gedenktekens van het verleden zo wordt verwaarloost, maar dat gebeurt bij ons ook, het is dus niet Grieks. We vervolgen langs de kust onze weg naar Halkida, de hoofdstad van Evia. We hebben geluk dat we over de brug kunnen want ze is van vrijdagavond tot zondagavond gesloten voor verkeer boven de 1.5T. Dan moet het hier zo een file zijn met al die Atheners die hun stad verlaten om te genieten van zee, zon en strand. Wij houden halt in Eretria, een badplaatsje dat door de toeristen in het weekend wordt bevolkt. Nu ligt het er wat verlaten bij. René zou graag naar de kapper gaan, maar in heel het stadje vinden we er maar ene en die is dan nog gesloten. Hopelijk is hij morgen terug open. We staan nu vlak bij de zee aan het strand onder de palmbomen. Iets verder staat een oude caravan met een Nederlands koppel met 2 kleine kindjes. Zij staan hier een hele zomer en hebben nog nooit problemen gehad met de politie. We kunnen hier dus blijven staan en overnachten.
Van Elesfina rond Athene naar Kaap Sounio en Loutsa Artemis
11/07/2006 We rijden langs de autostrade rond Athene. Het is hier niet zo druk als we verwacht hadden. We nemen de afslag Koropi en gaan op zoek naar een tankstation om LPG te tanken. René gaat aan een Shell station vragen waar we die kunnen vinden. Hij wordt naar een EKO station verwezen terug richting Athene. En ja onderweg zien we een groot bord "Autogas" staan. Ik rij binnen tot de LPG tank maar alles is gesloten. Het station is nieuw en nog niet in gebruik. Terug de baan op en een 10 km verder vinden dan toch het juiste station. We tanken onze tank vol gas zodat we voor de volgende maanden toekomen. Nu rijden we naar Vougliagméni en langs de kustplaatsjes Aghia Marina, Lagonisi, Saronida en Lagrena naar Kaap Sounio naar de beroemde Tempel van Poseidon. Het is vooral beroemd om het prachtig zicht dat men heeft als de zon ondergaat. We houden halt op de parking maar hier waait het zo erg dat we besluiten een baaitje te zoeken en straks terug te komen. Ik neem de "New Red Road" en rij het dorpje Lavrio in en volg de wegwijzer naar het vissersdorp Aghia Marina. Daar zien we in de verte een mooi wit kerkje met blauwe koepel staan. De straatjes zijn hier zo smal dat we maar terug naar de hoofdweg rijden. Plots sta ik voor een steil baantje, zeker 20 % omhoog, ik probeer het toch maar het lukt me niet. Dan maar naar beneden en naar de grote baan. Ik ben moe en heb geen zin meer om naar de tempel te rijden. We gaan dan maar op zoek naar een strand waar we kunnen overnachten. In de badplaats Loutsa (Artemis) vinden we een parking aan zee. Hier zal de zon ook wel mooi ondergaan.
10/07/2006 Heerlijk geslapen. Het was hier heel rustig. Na het ontbijt gaan we een bezoek brengen aan de monniken. Ik doe een kleed aan maar toch moet ik mij weer in een lange rok wringen. Dan mogen we de kerk binnen. Ze is gewijd aan de heilige Lucas, een Griekse kluizenaar. Hij ligt begraven in de crypte van de kerk. In ons boekje las ik dat we er goed aan deden een verrekijker mee te nemen om de mozaïeken tegen het plafond te kunnen zien en inderdaad het is een goed hulpmiddel om de mooie gouden mozaïeken te bewonderen. De fresco's dateren uit de 10de eeuw en zijn uitstekend bewaard. Na het bezoek rijden we verder richting kust langs kleine bergdorpjes zoals Kiriaki, Domvena en Lefktra. We gaan op zoek naar de Tropaian, een kolosaal rond gebouw, volgens boekje. Het is zo groot dat we er voorbij rijden. We dachten allebei dat het een graansilo was. Dan maar op zoek naar Plataiai maar hier zijn alle wegwijzers in het Grieks dus rijden we verkeerd en komen in Thiva uit. We laten de ruïnes van Plataiai dan maar links liggen en rijden naar Elesfina, waar een archeologische site van het heiligdom van de godin Demeter te bezichtigen is. Hier moet een echte sekte van een 30.000 mensen gewoont hebben, maar het is gesloten door werkzaamheden. We gaan dan maar op de parking staan om te overnachten. We hebben toch al genoeg sites gezien.
09/07/2006 Het prachtige museum van Delphi is echt de moeite waard om te bezoeken. Bij het binnenkomen zien we de twee beelden "Kouroi" van de gebroeders Cleobis en Biton staan. De overblijfselen van het grote beeld van Apollo, dat verbrand werd, staan achter glas te pronken. Het ivoor is door de vlammen helemaal zwart geworden. De meer dan levensgrote stier, ook uitgewerkt met ivoor en goud, staat te pronken in de laatste vitrine van de zaal. Ook de stenen "ompalos" dat het middelpunt van de wereld aanduidde, staat in de voorhal. In de volgende zaal liggen al de schatten uit de schatkamer van Athene uitgestald in de vitrines. In de laatste zaal zien we het prachtige bronzen beeld "de wagenmenner" dat een gedeelte moet geweest zijn van een vierspan. Na de rondgang stappen we naar het heiligdom van Athena. Dit is gelegen onderaan de heuvel. Vooral de Tholos valt hier direkt in het oog. In dit ronde gebouw werden de helden vereerd. Drie zuilen van de twintig staan weer recht en geven een gedacht hoe het ooit geweest is. Later rijden we door de bergen en passeren Arachova, een mooi bergdorpje tot aan het klooster Osiou Louka. We worden op een bord uitgenodigd om hier te overnachten, iets wat we natuurlijk gaan doen. Morgen gaan we het klooster bezoeken.
08/07/2006 Na een verkwikkende nachtrust vertrekken we naar Delphi, het wereldberoemde Orakel van Apollo. Ik parkeer de mobilhome in de schaduw, gelukkig heb ik zo een plekje onder bomen gevonden want het is hier geweldig druk. Reeds meer dan 3000 jaar wordt Delphi bezocht., Vanaf 1200v. Ch. kwamen de eerste pelgrims raad vagen aan de Pythia, het bekendste orakel uit de oudheid. De meeste koningen kwamen eerst hier raad vragen om dan aan hun veroveringstochten te beginnen. Als dank schonken ze dan allerhande geschenken. Dit werden er zoveel dat per stadstaat een soort tempel, een schatkamer werd gebouwd. De schatkamer van Athene is gerestaureerd, zo dat men een idee krijgt van hoe ze er toen uitzag. Langs de Heilige Weg kom je voorbij vele schatkamers, zoals die van Thebe en Korinthe, langs de Rots van Sybille, waar de Pythia haar voorspellingen uitsprak en zo naar de resten van de tempel van Apollo. In het midden van een polygonale muur stond op een zuil de Sfinx van Naxos. Dan heb je rechts de trap naar de ronde basis van de "slangenzuil". Sinds de 4de eeuw n.Ch. staat deze zuil in het huidige Istanboel. Verderop ligt het theater dat plaats bood aan 5000 toeschouwers. Helemaal boven ligt het stadion, dat een van de mooiste is in zijn soort. De zitplaatsen zijn nog intact, waar onder ook die van de Vips. Het is laat als we terug aan de mobilhome komen. We moeten morgen het museum nog bezoeken. We beslissen om naar camping "Delphi" (hoe komen ze toch aan de naam!) te rijden . Hier is een zwembad, we kunnen een sanitaire lozing doen, water tanken en wassen. René gaat ons inschrijven en nu blijkt dat alle jaren Belgen naar deze camping komen vanuit de Kampeerclub van Vakantiegenoegens. Het is geen luxe camping, maar het prachtig zicht op de vlakte voor ons maakt veel goed.
07/07/2006 We hebben ons overslapen. We gaan dan maar met het treintje van 11h naar boven. Omdat Amber niet mee kan zoeken we een parkeerplaats in de schaduw zodat het wat fris blijft in de mobilhome. We stappen naar het stadion en René gaat twee tickets kopen. Maar hij komt met lege handen terug. Alles is al volzet en de volgende vertrekt maar eerst om 14h. We staan wat te draaien en te keren en weten niet goed wat te doen. Ofwel wachten ofwel doorrijden en het treinritje voor de volgende reis houden. Het wordt het laatste. We vinden het wel spijtig maar dan hebben we dat nog te goed. Na een uurtje rijden verlaten we de Peloponnesos langs de mooie brug. We gaan in Nafpaktos boodschappen doen, vooral naar een apotheker om Voltaren zalf want mijn heup blijft pijn doen. We volgen nu de kust weg en hebben een prachtig zicht op het gebergte van de Peloponnesos. Onderweg moeten we diesel tanken en de uitbaatster probeert met René een gesprek aan te knopen, maar ze praat alleen Grieks. Spijtig natuurlijk want met de lokale bevolking praten is dikwijls heel leerrijk. In het oude havendorpje Galadixi houden we halt en aan een kleine baai en een parkje vinden we een parkeerplaats. Tegen de avond komen de inwoners allemaal buiten en wordt het een gezellige drukte. De mensen groeten ons met een "Ja sas" en ze willen met ons een gesprekje aanknoppen. We doen ons best met een woordenboekje bij de hand maar een goed gesprek kun je toch niet voeren. Na het avondeten, maken we nog een toerke naar de grote haven, waar de vele restaurantjes en tavernes zijn. Hier is het wel wat chiquer. Er liggen vele grote zeilers met een Amerikaanse vlag. Je ziet de plaatselijk meisjes rond de boten hangen, ik denk dat de Amerikaanse jongens hier wel gegeerd zijn. We zitten gezellig op een terras en zoals op ander plaatsen komen de mensen naar Amber als een bij naar honing. Vooral kinderen zijn verzot op haar en zij ook op kinderen. Ze laat haar graag strelen,vooral op haar buikje. De maan staat al lang aan de hemel als we terug aan de mobilhome komen. Met het geluid van het klotsen van de zee tegen de kademuur vallen we in slaap.
06/07/2006 Ik heb weer slecht geslapen maar toch wil ik met René de archeologische site van het Oude Korinthos bezichtigen. Voor we aan de kassa komen weet ik al dat ik maar beter terug naar de mobilhome ga. Mijn heup doet veel pijn. René moet de site maar alleen bezichtigen. Ik neem een pijnstiller en ga wat op bed liggen. Na een tijdje komt hij terug met een enthousiast verhaal. Hij heeft vele foto's genomen zodat ik er ook iets van opsteek. Ik heb gelezen dat de stad 760.000 inwoners had, 300.000 burger en 460.000 slaven. Het Peirene-fontein werd door de Athener Herodes Atticus gebouwd. De bron onder de fontein levert nog altijd water aan het moderne Korinthe. Dezelfde Herodes heeft in Olympus ook een prachtige fontein laten bouwen. De tempel van Apollo met zijn vele zuilen was één van de weinige tempels, die door de Romeinen werden bewaard. Het Archeologisch Museum bevat een grote collectie mozaïeken, waaruit blijkt hoe het met de rijkdom van de stad gesteld was. Na het middagmaal rijden we door naar Diakofto. We zien rechts van ons de Golf van Korinthe en het vasteland liggen. In Diakofto kun je een tandradbaan nemen om door de Vouraikos kloof naar Kalavryta te tuffen. Het moet een spectaculaire tocht zijn door de bergen langs kloven, steile rotswanden, door 14 tunnels en vele bruggen. Ik stop aan het station en René gaat eens informeren of Amber mee mag en om hoe laat het treintje vertrekt. Voor vandaag zijn we te laat maar morgenvroeg om 9h vertrekt hij terug naar boven. Tot ons spijt mag Amber niet mee, dus zullen we daar een oplossing voor moeten zoeken. Nu gaan we op zoek naar een plekje om te overnachten. Dat vinden we aan het strand van Rodia, een piep klein dorpje.
05/07/2006 Ik heb deze nacht slecht geslapen en veel pijn gehad. Ik kan mij bijna niet bewegen. René smeert mij in met tijgerbalsem, want andere zalf hebben we niet bij. Anders moeten we naar de apotheker Voltaren halen. We beslissen om verder te rijden naar Korinthos en daar een rustdag te nemen. We gaan wel eerst op zoek naar het fameuze kanaal. Feitelijk komen we er bij toeval op uit. De Romeinse keizer Nero heeft in de jaren 40v Ch. de eerste spade, een zilveren, in de grond gestoken, maar verder zijn de werken toen niet gekomen. Pas in 1893 werd het kanaal na 12 jaar werken, open gesteld voor de schepen. Dit kanaal ligt 60m diep, is 20m breed en 6,5km lang. In de namiddag gaan we op zoek naar het Oude Korinthos. We komen in de stad Korinthos in een ware chaos terecht. Aan een kruispunt staat een Smartje dubbel geparkeerd met daar achter een toeterende vrachtwagen en voor mij staat een klein Peugeotke dat gewoon blijft staan, met chauffeur in. We staan daar enkele minuten tot zijn vrouw met een kindje naar de auto komen en rustig instappen en dan doorrijden. Gelukkig, nu kan ik doorrijden maar de vrachtwagen staat er nog altijd te toeteren. Zo gaat het nu eenmaal in Griekenland, je moet veel geduld hebben en vooral niet zenuwachtig worden. dat hebben we wel al geleerd. René ziet een wegwijzer staan naar Examillia, een dorp aan de andere zijde van de autostrade, en van daaruit kunnen we naar de oude site. Gelukkig is er een parking, waar we kunnen overnachten.
04/07/2006 De 999 trappen naar het fort Palamidi beklimmen is voor mij te zwaar , want de pijn aan mijn rechter heup in nog niet voorbij. Dus vervolgen we onze route, deze keer naar Epidavros. Het oude theater van Epidavros is een van de mooiste plekken in Griekenland. Het heeft een geweldige akoestiek en wordt nog steeds gebruikt voor concerten. Epidavros was feitelijk een heiligdom toegewijd aan Asklepios, de god van de genezing. Buiten het theater heb je ook vele tempels, een circelvormige tholos en de resten van een stadion, welke gebruikt werd tijdens grote festivals. Wanneer we aan het theater komen klinken juist de laatste noten van een jongentje, die hier een liedje gezongen heeft. Daarna zingt een Spaanse vrouw, met een mooie stem enkele temperamentvolle liedjes. Het klinkt prachtig in deze omgeving. René klimt naar boven en ik twijfel eerst maar dan volg ik hem toch. Het is een indrukwekkend beeld als je daar boven staat en 55 rijen zitplaatsen naar beneden kijkt. Het poduim is 20m breed en in het midden ligt een tegel dat het middelpunt van het theater aanduidt. Het is onvoorstelbaar dat het theater vele jaren onder het zand heeft gelegen en dat ze pas in de 19de eeuw werd opgegraven. Hier kunnen nu nog een 14.000 toeschouwers zitten. Het wordt goed onderhouden en regelmatig hersteld. Vele mensen bezoeken alleen het theater maar de andere site is ook de moeite waard. Overal worden de tempels gerestaureerd. Daarom kunnen we nergens binnen maar we krijgen wel een gedacht over de grote van het heiligdom. Volgens gegeven moeten er in het Tholos heilige slangen, die gebruikt werden voor de rituelen, geleefd hebben. Zo moesten de patienten door smalle gangen kruipen tot in het midden en daar werden ze dan in het donker geconfronteerd met de gladde beestjes. Ik geloof dat het een echte schoktherapie moet geweest zijn, maar of dat ze heilzaam was is een vraagteken. Na het bezoek ben ik blij te kunnen rusten, want het is toch pijnlijk zo rondlopen. Nu is het platte rust, morgen is het hopelijk beter. We blijven hier op de parking overnachten. Er is toch plaats genoeg.
03/07/2006 We zijn niet de eerste bezoekers van het Heraion. Een bus met Amerikaanse studenten, welke we gisteren in Mycene gezien hebben. stopt hier rond 7.30h aan de poort. We ontbijten en volgen dan de groep. Zij hebben een Griekse gids bij en wij luisteren met hen mee zodat we ook wat kunnen opsteken van zijn uitleg. Toch gemakkelijk als je wat talen kent. Volgens de gids moet hier in het Heraion ook een beeld van Hera, bewerkt met goud en ivoor, gestaan hebben.
De volgende stop is in Tiryns. Hier staan de ruïnes van een paleis dat zeker zo groot en mooi moet geweest zijn als dat van Mycene. Rond het paleis ligt een Cyclopen muur van 700m lang en 8m breed en 10m hoog. Vele gebouwen zijn gesloten, want er is gevaar op instorten. Deze site is niet zo goed onderhouden als die van Mycene. Na een voormiddag " oude stenen" bezoeken, rijden we door naar Nafplion. Deze stad was van 1828 tot 1834 de eerste hoofdstad van het nieuwe Griekenland. Voor het stadje vinden we een grote parking aan de haven. Daarna wandelen we rustig naar het centrum, dat door een Venitiaanse burcht en een Turks kasteel wordt gedomineerd. Het centrale plein geeft uit op de haven. Daar heb je een prachtig zicht op het forteiland Bourdzi, dat vroeg voor de bescherming van de haven instond. In de zomer is de stad een van de meest mondaine badsteden van Griekenland. Nu is alles nog rustig, maar raar maar waar, we vinden hier een Vlaamse krant. Die gaan we straks helemaal uitpluizen. Bericht van het thuisfront lezen doet altijd deugd. Ik heb al enkele dagen trek in een specialiteit van hier, yoghurt met honing. De yoghurt wordt hier geserveerd als een grote bol ijsroom en daar gieten ze de honing over. En lekker dat het is. René stelt zicht tevreden met een fris pintje. Zo we kunnen er weer tegen en nu gaan we op zoek naar de weg, vanwaar we naar de burcht kunnen stappen. Nu blijkt dat er 1000 trappen moeten beklommen worden om boven te geraken. Dat zal een ander paar mouwen worden. Ik heb daar straks een verkeerde beweging gemaakt en ik heb nu pijn aan mijn rechter heup. Morgen kunnen we nog wel beslissen wat we gaan doen. Nu slenteren we naar de mobilhome en gaan de krant lezen. René schenkt een potje "kafféé" op en legt enkele koekjes op een bord. En nu maar lezen.
de parking, zicht op de ingang en een Cyclopenmuur
02/07/2006 De stad Mycene wacht op ons. Ze werd gesticht in 2000 v.Ch. Vanaf 1600 v.Ch. kreeg de stad veel macht door de handel met de Minoïers, de inwoners van Kreta. Vooral de leeuwenpoort en het koningsgraf zijn beroemd. In het koningsgraf werd in totaal een 14 kg goud in de vorm van juwelen, maskers en kronen gevonden. Daaronder het masker van Agamemnon, opgegraven door de Duitser Schliemann. De Cyclopenmuren, zo genoemd omdat de bewoners dachten dat ze alleen door de éénogige reuzen konden gebouwd zijn, zijn op verschillende plaatsen 14m dik. Plots breekt er een onweer los en moeten we gaan schuilen in het museum. We maken dan maar gebruik van de regenbui om een tijdje in het museum rond te lopen. Nu nog een bezoek aan de schatkamer van Atreus, een koepelgraf met een toegangsweg van 36m, 5.50m hoge poormuren en daarop een Monolitische steen van 8.50m breed, 1.20m hoog, 5 m diep en een gewicht van 120 ton. De ringvormige binnenkant met een doorsnede van 14.50m bestaat uit overkragende stenen die op elkaar liggen en een steeds kleiner wordende cirkel vormen. Hoe deze tholos werd afgesloten staat nergens vermeld en naar de persoon die er begraven werd gist men nog altijd, maar de grote van het graf doet vermoeden dat het toch iemand van koninklijke bloede moet geweest zijn. In de late namiddag rijden we verder tot aan het Heraion, de tempel van Hera, waar we kunnen overnachten.
