Ik sta met Leo op de houten brug, die over de vervuilde beek is gelegd.
Leo is een paar weken op vakantie geweest, thuis bij zij vader. Die is metselaar.
Sommigejongens, zoals schipperskinderen  endje, die een Duitsgezinde moeder heeft, gaan wel eens een poos naar huis. Dat geluk had ik nooit. Want mijn ouders zijn uit de ouderlijke macht gezet. Daarom zit ik in het gesticht. Mijn moeder wooleeft in zonde en woont nu ongehuwd samen met een andere man. En mijn vader met een andere vrouw. Leo vertelt mij iets dat hij thuis heeft gehoord.

"Op de hoek van een ronde tafel, zit een pasgeboren grijsaard, bij het licht van een uitgedoofde kaars, te lezen in een dichtgeslagen boek, op bladzijde 93, die er uit is gescheurd. Plotseling ziet hij een knal en hoort hij een lichtflits.
Hij, stapt op zijn horloge en kijkt op zijn fiets hoe laat het is.
Maar hij valt achterover op zijn buik, in een plas met stenen, en komt met zijn benen onder een stilstaande paardentram, die juist benzine staat te tanken.
Hij schrikt, neemt zijn benen onde zijn armen,
en rent daarna zo hard hij kan met achter zijn eigen doodskist aan.

Wat is dat voor een zin?"
"Dat weet ik niet!"
"Dat onzin!"
"O ja?"