xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Hier onder staat onzin, die ik ooit op het toneel heb verkondigd.  Ik vond het terug in een oude map.  Getypt met een olivetti.  Ruim 20 jaar geleden.  Ik typte het over in mijn computer,  om het verleden even tot leven te kunnen wekken. Er is een beetje aan veranderd.

.


Geacht publiek,

Omdat er, behalve buutredenaars, tonsprekers dus, die dialect spreken, zo weinig goede sprekers bij ons in Limburg zijn, die ook in het Nederlands, iets kunnen verdutsen, hebben de organisators van deze Nederlandstalige, doch wel Limburgse litteraire bijeenkomst aan mij gevraagd, of ik bereid was om U te komen toespreken. 

Ik heb ja gezegd. Anders stond ik hier nu niet. Of wel soms?

Doch, geacht publiek, ik wil in een korte inleiding, mij eerst even aan U voorstellen.

Mijn naam is. eh- - - Verroest, hoe heet ik ook alweer. Ik heb altijd veel moeite met het onthouden van namen. Mag ik even nadenken als het u belieft?

O ja, het schiet mij weer te binnen. Mijn naam is xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />Mormolus. Haras Mormolus.

Ik zelf vind het een rotnaam. Er is niemand in heel Limburg, die als ik, ook Mormolus heet. Maar, al heb ik een slechte naam, ik ben, al ben ik daarin een natuurtalent, gelukkig een goeie sprekert. !

Ik heb ja gezegd, niet alleen omdat ik nou zo graag spreek, hetgeen ik overigens pas kan sedert ik een jaar of zeven was,  ik ben een laatbloeier; maar ik sta hier ook nog om mijn kunstgebit te testen.

GGGGGGG.- - - -  RRRRRRR - - - - -LLLLLLL - - - - - SSSSSSSS - - - -

De S wil niet zo goed. Die is eigenlijk nooit zo best geweest. Ook niet, toen ik mijn eigen, echte tanden nog had. Nadat ik op mijn zevende levensjaar begon te praten, heb ik nog heel lang gelispeld.

Tot voor kort had ik brede voortanden.  Daartussen in, zat een flinke spleet.

Ik hield wel van mijn spleet. Ik mis hem heel erg.

Zijn hier in de zaal ook mensen met een spleet? Spleetdrager en spleetdraagsters.

Hoe denken jullie over je spleet?

Hoe vinden jullie hem? Wees er maar trots op dat je hem hebt!

Toen ik nog spleetdrager was, viel het mij op, dat medespleetdragenden en draagsters, maar zeer zelden, leidende functies hadden in het bedrijfsleven.

Dat gold vooral voor vrouwen, die men tegenwoordig nog altijd wil uitbuiten, misbruiken en verkopen. Mensen met een spleet, staan vaak onderaan op de maatschappelijke en sociale ladder, Dat is een reden, waarom ik mijn tanden liet trekken, en een gebruikte, doch nog zeer goede mondprothese, kocht.

Na afloop van mijn rede, wil ik die wel aan belangstellende luisteraars, tonen.

Nee, ik laat  hem nu  nog niet zien.

Hij kan trouwens niet kijken. Ik doe wel eventjes zo, met mijn mond.

Mijn kunstgebit, was eens het eigendom van de bekende, self made predikant Maasbach.

Met deze tanden heeft hij een kapitaalkrachtig Godsdienstimperium bij elkaar geluld, nadat hij dank zij die tanden, eerst een tijd met succes, stofzuigers en abonnementen had verkocht.

Ik zou ze nu eigenlijk graag uit willen doen. Maar dan ga ik misschien stotteren.

Ik ben er nog altijd niet goed aan gewend. En daarom heb ik angst, dat ik over mijn woorden struikel.

Maasbach op zijn beurt, erfde deze tanden via een Duitser weer van een man, die van korporaal opklom tot wereldveroveraar. Mee, omdat die Duitser, een generaal die over de baas zijn tanden hogerop wilde, diens kunst gebit had omgeruild en binnengepikt is die arme man in 1945 met een mummelmond overleden.

En het Rijk dat hij voor ogen had, dat ging toen ten onder. Dat was vooral voor zijn volgelingen nogal zielig. Maar ik heb daar geen moeite mee hoor!

Tegenwoordig vraagt men overal naar diploma’s

De eerlijkheid gebiedt mij om U het volgende te vertellen: Ik heb geen spreekdiploma.

Neemt U mij dat alstublieft niet kwalijk. Wil mij dat niet ten euvel duiden.

In principe ben ik mee dank zij bluf, gewoon maar een zwartspreker. Vandaag praat ik ook zwart.

Nooit heb ik als leerling in orale vaardigheid die men ook wel retoriek noemt, een spreekschool, oftewel een orarorium bezocht. Oraroria, zijn trouwens schaars in Limburg.

Ik bezocht het orarorium zelfs niet als ik er toevallig eens langs kwam. Doch dank zij mijn valse tanden, beschik ik naast de kunst van het spreken, over meer dan een  enkele orale vaardigheid! Als sprekert versta ik, als was ik een politicus de kunst, om in een vloed van woorden, niets, of maar heel weinig te zeggen. Luisteraars, het schiet mij te binnen, dat aan mij slechts tien minuten spreektijd werd toebedeeld, om aan jullie iets te vertellen over onze nieuwe Paus Benedictus en over onze  Kat- 

Waar is de kat? WAAR IS DE KAT. Poes, poes,  poes, poes!

Neemt u mij niet kwalijk.  Ik was even afgeleid. Ik dacht dat ik de kat ook bij mij had. Ik moest zeggen:  Waar is de kat- - - eh - - -  Kat.- - - -  Katholiciteit.

Hebt u ook een poes? Wie van u heeft er een poes?

Helaas heb ik in het vuur van mijn inleiding over het hoofd gezien, dat de poes vandaag niet bij mij is.

Gelooft U mij, ik zal nog wel vaker voor u staan.  Dan vertel ik daar iets over..

Mijn rede is nu in het water gevallen.

Het heeft daarom weinig zin, dat u naar mij blijft luisteren als ik nu door zou gaan. Want U hoort toch alleen maar woorden, En al is het voor mij gemakkelijk, dat u hier in deze zaal zit  en naar mij opziet, alsof ik, dank zij de spraakkunst  een wereldwonder ben; u mag gerust weggaan, zonodig blijf ik gewoon door kletsen. als de mensen die deze bijeenkomst hebben georganiseerd dat willen, omdat er bijvoorbeeld een uitgenodigde artiest of schrijver, niet is komen opdagen  Want ik doe dit niet voor nop!

Tot besluit geachte toehoorders, wil ik U even laten weten, dat ik vandaag geen behoefte heb aan fruit, groente, eieren, en andere zaken, die U mij vol enthousiasme en uit dank voor mijn spreektalent, gaarne zou willen toewerpen.

En U hoeft mij ook niet op Uw handen te dragen om mij in een feeststemming naar buiten te brengen.

Amen. 
Ik bedoel: Ik heb het gezegd!

 Haras,