Gelieve een berichtje na te laten in mijn gastenboek, zodat ik kan weten dat je mijn blog hebt bezocht. Alvast bedankt
Alle planten vind je op www.musapalm.be
Deze Fargesia Denudata "Lancaster 1" is geschikt voor kuip, alleen als solitair komt deze Danudata "Lancaster 1" het beste tot zijn recht. De pol wordt niet veel groter dan 1 meter in doorsnede en is daarmee een ideale bamboe voor de wat kleinere tuin. De hoogte blijft onder de 300 cm en heeft iets kleiner sierlijk blad dan van de Fargesia Murieliae wat licht groen van kleur is. De stengels zijn licht geel van kleur maar kunnen naar diep geel verkleuren indien hij op een zonnige plaats staat. Deze bamboe werd in de begin jaren 90 geintroduceerd door Roy Lancaster. In de winter blijft ook de Fargesia Denudata "Lancaster 1" mooi groen. Na een aantal jaar is het een mooie volle compacte bos bamboe met overhangende stengels. De stengels worden ongeveer 1 cm dik. Tevens woekert deze bamboe niet en is geen wortelbegrenzer nodig. Winterhardheid zone 6a (-23 graden).
De Fargesia Angustissima ook bekend onder de naam Borinda Angustissima.
Deze mooie volle en compacte bamboe krijgt halmen van circa 2 cm doorsnede.
In eerste aanleg zijn de jonge halmen nog blauw van kleur, maar naar mate ze ouder worden verkleurd dit naar groen, oudere halmen verkleuren naar geel.
De groei is van de halmen is in eerste aanvang licht schuin en verder in het groeiproces minder schuin tot bijna recht.
De kruinen hangen licht over, deze bamboe verdraagt snoei.
Het blad van deze bamboe is fijn en smal en langwerpig. Het bladerdek is dik en gesloten, ideaal om bijvoorbeeld de schutting of een muur te blinderen.
In de winter blijft ook de Fargesia Angustissima mooi groen. Na een aantal jaar is het een mooie volle compacte bos bamboe met overhangende stengels.
Tevens woekert deze bamboe niet en is geen wortelbegrenzer nodig. Winterhardheid zone 7a (-18ºC).
Deze sierbananen soort blijft redelijk klein. Verder vraagt de Musella Lasiocarpa veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei en eventuele bloei ten goede komt.
In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem, de Musella Lasiocarpa (ook wel heilige Lotus genoemd) goed winterhard.
De Chinese Lotusbanaan komt in zijn natuurlijke habitat voor in de bergen van Yunnan (Tibet) tot op een hoogte van 2500 meter. Echter de combinatie van een natte strenge winter kan funest zijn.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch (zoals boomschors bijv.) aanbrengen zodat de vorst de wortels niet aantast.
De stam zal geheel afvriezen in een strenge winter anders vriest alleen het blad af. Echter dit kan men voorkomen door alleen de stam in te pakken met een rietmat en deze vullen met stro. Alvorens even de bladeren naar binnen vouwen of verwijderen.
Deze zouden normaliter toch afvriezen. Nu zal de stam de winter goed doorkomen en vanaf het voorjaar vanuit de stam verder groeien.
Nu is de kans ook heel groot dat u hetzelfde jaar getuige bent van de schitterende bloeiwijze van de Lasiocarpa. Namelijk na 2 tot 4 jaar jaar komt er een hele dikke bloemstengel uit de grond waarop een enorme gele bloemknop schittert die een doorsnee heeft van 20 cm.
Deze bloeit 4 tot 5 maanden en verspreidt een heerlijke geur. Vlinders en bijen zijn dol op deze bloem welke vol zit met heerlijke nectar. Deze bananensoort geeft een extra exotische uitstraling aan uw tuin.
Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest.
Overwinter dan bij een temperatuur van rond de nul graden of hoger, zo behoud u de stam en krijg hem in bloei. Winterhardheid -12 graden.
Deze uit Java en Sumatra afkomstige banaan groeit snel uit tot een hoogte van goed 2 meter. Groeit polvormend en krijgt nogal wat zijscheuten. Wordt een mooie volle bananenstruik. Blad is purper gestreept aan de bovenzijde en de onderzijde nagenoeg rood van kleur. de stam wordt donker rood. Is een mooie tropische banaan die in de zomer in de volle grond kan en een zonrijke plaats geen probleem vindt. Binnen overwinteren, dus uit de groend steken en in een kuip bewaren. Wees in de winter zeer terug houdend met water als hij koel wordt weggezet.
Deze kleine bananensoort, de Musa Velutina, is een ideale plant om in de kuip te houden, blijft relatief klein. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m augustus wat de groei ten goede komt.
In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem. Is beter koude resistent dan de Musa Nana.
Overwinteren in de volle grond is niet aan te bevelen, of men moet de Musa Velutina onder een dikke laag afdekken. In voorjaar schieten er weer nieuwe scheuten uit.
Beter is het de banaan in een pot boven nul graden te overwinteren. Een banaan als deze op het terras geeft een extra exotische uitstraling. Winterhardheid -4 graden.
De Musa Sikkimensis is nog niet zo gek lang geleden ontdekt. Deze banaan is net zo winterhard als de Musa Basjoo. Hij komt voor aan de voet van de Himalaya tot op een hoogte van 2000 meter in het Sikkem gebied waar sneeuwt en vriest.
De bananen van de Sikkimensis zijn eetbaar, maar of het ooit tot het dragen van grote vruchten komt is maar zeer de vraag. Ten eerste duurt het drie jaar voordat de Sikkimensis op zijn vroegst gaat bloeien, dan is de vruchtzetting nog afhankelijk van de zomer die we hebben.
Is het een zomer zoals in 2006 dan is de kans op eetbare vruchten zeer wel aanwezig, maar groot worden ze niet in ons klimaat.
Ook mooi van deze soort is dat het blad aan de onderzijde naar bordeauxrood verkleurd en aan de bovenzijde mooi diep groen blijft. De bladeren zijn ook sterker dan die van de Musa Basjoo en beter bestand tegen harde wind.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch zodat de vorst de wortels niet kan aantasten. De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug.
Bij temperaturen onder +5 graden stopt de groei van de banaan, bij -2 graden vriezen de bladeren kapot. Bij nog lagere temperaturen vriest de stam in. Echter de rhizomen kunnen redelijk veel vorst verdragen.
Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, en rietmatten etc. Even de overgebleven bladeren afknippen en de stam luchtig inpakken (niet met noppenfolie, ventileert niet).
Op de grond kunt u in het voorjaar bijvoorbeeld een laag oude paardenmest of koemestkorrel strooien. De plant zal nu vanuit de behouden stam gaan groeien en nog groter worden als het jaar ervoor. Het is zelfs mogelijk de Musa Sikkimensis aan het bloeien te krijgen.
Hierna zal de plant echter wel afsterven, maar vanuit de rizomen komen nieuwe planten uit de grond. Dit proces blijft zich herhalen. Is echter ook goed te houden in een grote kuip.
Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m juli een gift organische- (koemestkorrel), of vloeibare mest. Deze banaan is een aanrader voor uw tuin voor een tropische uitstraling.
De Musa Sikkimensis komt in het voorjaar iets langzamer op gang dan de Musa Basjoo, maar eenmaal in de groei dan gaat het hard! Winterhardheid -29 graden.
MUSA RUBRA of Rode dwergbanaan. De Musa Rubra, of ook wel Dwarf Red genoemd is een ideale banaan om binnen te houden. Hij wordt niet veel groter dan 2 meter en draagt in het tweede jaar rode eetbare banaantjes met oranje vruchtvlees. Deze smaken zeer goed. Eerst komt er een oranje/rode bloem, als die is uitgebloeid verschijnen de vruchten. De stam van de Rubra wordt rood van kleur wat ook een aparte verschijning is. Hij kan in de zomer gewoon buiten staan in de zon. Daar mag hij dan zoals iedere banaan op tijd zijn mest en water krijgen. Tevens kan de Rubra goed tegen de wind, hij heeft redelijk stevig blad. Wordt het weer kouder dan kan hij naar binnen verhuizen. Wel op een plek waar nog wat licht is. Het is daarom beter om de Rubra in een kuip te houden en dan boven het vriespunt overwinteren. In de winter weinig water geven tot dat de groei weer begint als hij "koud" staat. Als hij in een verwarmde serre komt te staan mag iets meer water gegeven worden en een klein beetje voeding om de twee weken. Winterhardheid zone 11 (+5 graden).
Deze banaan krijgt een fel rode stam en fris groene bladeren.
De Musa Basjoo Red is een variant op de gewone Musa Basjoo die in Japan (Ryukyu Eilanden) gehouden voor zijn vezels waarvan o.a. boeken gebonden worden. Van oorsprong komt de Musa Basjoo uit China. Deze bananensoort wordt groot, net als de Ensete Glaucum.
Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch zodat de vorst de wortels niet kan aantasten. De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug.
Bij temperaturen onder +5 graden stopt de groei van de banaan, bij -2 graden vriezen de bladeren kapot. Bij nog lagere temperaturen vriest de stam in.
Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, en rietmatten etc. Even de overgebleven bladeren afknippen en de stam luchtig inpakken.
Op de grond kunt u in het voorjaar bijvoorbeeld een laag oude paardenmest strooien. De plant zal nu vanuit de behouden stam gaan groeien en nog groter worden als het jaar ervoor. Het is zelfs mogelijk de Musa Basjoo aan het bloeien te krijgen.
Hierna zal de plant echter wel afsterven, maar vanuit de rizomen komen nieuwe planten uit de grond. Dit proces blijft zich herhalen. De bananen van deze soort zijn niet eetbaar.
Wel die van de Musa Sikkimensis, deze zijn ook leverbaar. Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m juli een gift organische-, of vloeibare mest.
U zult versteld staan van de groeiwijze van de Musa Basjoo, hij kan wel bladeren ontwikkelen van 1,50 m. Deze banaan is een aanrader voor uw tuin voor een tropische uitstraling.
Moet als het kan wel een beetje beschut tegen de wind staan, anders kan het blad scheuren. Winterhardheid -22 graden.
De Musa Basjoo wordt in Japan (Ryukyu Eilanden) gehouden voor zijn vezels waarvan o.a. boeken gebonden worden. Van oorsprong komt de Musa Basjoo uit China. Deze bananensoort wordt groot, net als de Ensete Glaucum.
Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Deze Musa Basjoo is de meest winterharde banaan die er bestaat.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken met een laag mulch zodat de vorst de wortels niet kan aantasten. De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug.
Bij temperaturen onder +5 graden stopt de groei van de banaan, bij -2 graden vriezen de bladeren kapot. Bij nog lagere temperaturen vriest de stam in.
Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, en rietmatten etc. Even de overgebleven bladeren afknippen en de stam luchtig inpakken.
Op de grond kunt u in het voorjaar bijvoorbeeld een laag oude paardenmest strooien. De plant zal nu vanuit de behouden stam gaan groeien en nog groter worden als het jaar ervoor. Het is zelfs mogelijk de Musa Basjoo aan het bloeien te krijgen.
Hierna zal de plant echter wel afsterven, maar vanuit de rizomen komen nieuwe planten uit de grond. Dit proces blijft zich herhalen. De bananen van deze soort zijn niet eetbaar.
Wel die van de Musa Sikkimensis, deze zijn ook leverbaar. Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m juli een gift organische-, of vloeibare mest.
U zult versteld staan van de groeiwijze van de Musa Basjoo, hij kan wel bladeren ontwikkelen van 1,50 m. Deze banaan is een aanrader voor uw tuin voor een tropische uitstraling.
Moet als het kan wel een beetje beschut tegen de wind staan, anders kan het blad scheuren. Winterhardheid -29 graden.
De Ensete ventricosum wordt niet heel erg groot groot, in ons klimaat in een kuip ruim 250 cm. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m september wat de groei ten goede komt.
Heeft schitterende groene bladeren. De stam is vrij dik, in verhouding dikker dan van andere bananensoorten. De omtrek van de stam kan wel naar 2 meter groeien een echte gigant. Is een mooie aanwinst voor op het terras, kan ook in de volle grond
geplant worden.
Is ook prima te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest.
De kuip overwinteren bij een temperatuur boven nul is goed, en terughoudend water geven (kluit in de winter tegen het droge aanhouden).
Indien in de volle grond, dan goed ruim en luchtig inpakken.
Deze aparte bananensoort wordt niet erg groot groot, in ons klimaat in een kuip ruim 2 meter. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m september wat de groei ten goede komt.
Heeft schitterende rode bladeren. De stam is vrij dik, in verhouding dikker dan van andere bananensoorten. De omtrek van de stam kan wel naar 2 meter groeien. Is een echte aanwinst voor op het terras, kan ook in de volle grond
geplant worden. Is eigenlijk hetzelfde als de Ensete Ventricosum alleen dan met rood blad.
Is ook prima te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest.
De kuip overwinteren bij een temperatuur boven nul is goed, en terughoudend water geven (kluit in de winter tegen het droge aanhouden).
Indien in de volle grond, dan goed ruim en luchtig inpakken.
De Ensete Glaucum (Sneeuwbanaan) wordt groot. Vraagt veel water en bemesting tijdens de zomermaanden van april t/m juli wat de groei ten goede komt. In de winter weinig water en overwinteren bij een temperatuur rond het vriespunt is geen probleem.
Is minder winterhard dan de Musa Basjoo, echter ondanks dat is de Ensete Glaucum redelijk vorst tolerant. Echter de combinatie van een natte strenge winter kan funest zijn.
De stam van de Ensete Glaucum lijkt wel wit van de dauw, dit is echter een dun waslaagje, dit geeft een mooi contrast.
Als men deze banaan buiten laat overwinteren, goed de grond rond de banaan afdekken dat deze niet te nat wordt en een laag mulch aanbrengen zodat de vorst de wortels niet aantast.
De stam zal geheel afvriezen en komt in het voorjaar weer terug. Wilt u de banaan groter terug hebben het volgende jaar dan dient men de stam goed te isoleren m.b.v. stro, gaas en eventueel plastic aan de bovenzijde zodat alles droog blijft.
Is echter ook goed te houden in een grote kuip. Geef in de zomer dan rijkelijk water en om de twee weken van april t/m augustus een gift mest. Winterhardheid -12 graden.
De Washingtonia Robusta is minder geschikt voor de volle grond of ze moet zeer goed beschermt worden tegen langdurige middel strenge vorst.
Beste wordt ze gehouden als kuipplant, met haar kenmerkende vorm, mooie stam en grote ronde bladdelen. Deze palm is een lust voor het oog en staat prima op welke plek dan ook op uw terras.
Mag van april t/m augustus om de 4 weken een matige gift mest hebben en bij extreme hitte extra water. Niet de grond laten uitdrogen, mag in de zomer met de "voeten" in een laagje water staan net als de Washingtonia Filifera.
In het wild staan zij ook langs beekjes en meren. De winterhardheid van de Washintonia Robusta doet vermoeden dat deze nog beter bestand is tegen de koude. Dit is echter niet het geval, tot zone 9a en hoger (-4 graden).
Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië), de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Trithrinax Campestris.
De Campestris is afkomstig uit Noord Argentinië en midden Uruguay. Daar groeit hij in droogstaande rivierbeddingen, langs ravijnen en canyons. De naam Campestris betekend "van de velden" en typeert zijn natuurlijke habitat.
Hij komt nog steeds voor in het wild, maar verder oprukkende landbouw in Argentinië brengt het bestaan in gevaar. Het is de meest winterharde soort van de Trithrinax familie.
Tevens heeft deze waaierpalm heel harde bladeren die uitstekend tegen harde wind kunnen zonder dat ze beschadigen.
De bladkleur is even verbazingwekkend, grijs/groen tot blauw/grijs met hieronder een stam welke geheel bedekt is met de afgestorven bladeren in een vorm van een rok.
Lijken dan ook wel op zilveren Washingtonia's, hij groeit alleen veel langzamer. Het is een heel bijzondere en attractieve palm die prima gedijt in ons klimaat.
Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte. Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan.
Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken, met veel puin of kleikorrel in het plantgat. Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 30 cm hoger is dan de rest van de tuin. Z
o kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen. U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter.
De vorst toleratie is hoog, droge winter zonder problemen zone 7a (-17 graden), anders zone 8a (-12 graden). Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. Winterhardheid tot zone 7a en hoger (-17 graden).
Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië), de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Trithrinax Campestris.
De Campestris is afkomstig uit Noord Argentinië en midden Uruguay. Daar groeit hij in droogstaande rivierbeddingen, langs ravijnen en canyons. De naam Campestris betekend "van de velden" en typeert zijn natuurlijke habitat.
Hij komt nog steeds voor in het wild, maar verder oprukkende landbouw in Argentinië brengt het bestaan in gevaar. Het is de meest winterharde soort van de Trithrinax familie.
Tevens heeft deze waaierpalm heel harde bladeren die uitstekend tegen harde wind kunnen zonder dat ze beschadigen.
De bladkleur is even verbazingwekkend, grijs/groen tot blauw/grijs met hieronder een stam welke geheel bedekt is met de afgestorven bladeren in een vorm van een rok.
Lijken dan ook wel op zilveren Washingtonia's, hij groeit alleen veel langzamer. Het is een heel bijzondere en attractieve palm die prima gedijt in ons klimaat.
Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte. Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan.
Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken, met veel puin of kleikorrel in het plantgat. Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 30 cm hoger is dan de rest van de tuin. Z
o kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen. U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter.
De vorst toleratie is hoog, droge winter zonder problemen zone 7a (-17 graden), anders zone 8a (-12 graden). Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. Winterhardheid tot zone 7a en hoger (-17 graden).
TRITHRINAX BRASILIENSIS of Sahopalm, Braziliaanse naaldpalm, Trithrinax Acanthocoma. Er zijn drie Trithrinax soorten, de Brasiliensis (groeit in Zuid-Oost Brazilië, in open bossen en graslanden),
de Schizophylla (Zuid-Oost Bolivia, West Paraguay, Zuid-West Brazilië en Noord Argentinië) en de hier beschreven Campestris.
De Trithrinax Brasiliensis is een langzaam groeiende palm die bijzonder goed op een plaats geplant kan worden waar hij samen met wat cactussen, succulenten en stenen/rotsen staat.
Dit op een plek dicht bij het terras bijvoorbeeld, het duurt namelijk jaren voordat hij groot wordt.
In zijn natuurlijke habitat wordt hij wel 15 meter hoog, echter gecultiveerde in ons klimaat hooguit 4-6 meter. De Brasiliensis lijkt echter wel op de Trachycarpus Fortunei, alleen de stam is niet bedekt met vezels.
Ook is het blad van de Brasiliensis iets harder. Tevens kan de Trithrinax heel goed tegen droogte, maar doet het beter als hij in de zomer regelmatige water krijgt.
Als u overweegt deze palm in de volle grond te plaatsen moet u rekening houden met het feit dat hij zeker niet te nat mag staan. Mijn advies is een goede doorlatende bodem te maken.
Zorg ervoor dat u een heuveltje maakt die 20 cm hoger is dan de rest van de tuin. Zo kan er geen overtollig water naar de palm stromen. In de winter plastic op de grond onder de palm, zodat het water niet direct bij de wortels kan komen.
U zult op deze manier geen problemen hebben met de winter. Vergeet echter niet dat de Brasiliensis gevoelig kan zijn voorschimmel in de groeispeer bij een lange natte winter.
Deze soort staat niet bekend om binnenshuis te houden en is waarschijnlijk dan ook een slecht idee. De winterhardheid is ook niet zo hoog als bij de Campestris. Winterhardheid tot zone 8b (-9 graden en hoger).
Deze Trachycarpus Wagnerianus heeft zijn naam "Wagnerianus" te danken aan een Duitse horticulturist genaamd Wagner die in de 19e eeuw de eerste planten naar Europa importeerde.
Deze langzaam groeiende waaierpalm is één van de hardste in zijn soort, men zegt zelfs nog harder dan de Fortunei. Hij kan temperaturen van ver beneden het vriespunt met gemak doorstaan.
Enigste voorwaarde is dat deze palm in de volle grond niet te nat mag staan in de winter. Een goede drainage aanbrengen in de vorm van een goed doorlatende bodem is ideaal.
Het blad van deze palm is zeer bestand tegen hard wind en waait niet kapot. Wordt veel geplant in winderige streken, zoals in de polder en aan de kust.
Deze palm is vrij duur vergeleken met zijn neefje Fortunei, de reden hiervoor is dat de Wagnerianus zeer langzaam groeit in zijn jeugdjaren. Pas als hij een beetje een fatsoenlijke stam heeft dan gaat de groei opeens een stuk vlotter.
Verder heeft de Wagnerianus kleinere bladeren die beter bestand zijn tegen harde wind. De Trachycarpus Wagnerianus is gemakkelijk in onderhoud kan ook goed in een kuip gehouden worden en hoeft niet naar binnen in de winter.
Mits het geen kleine kuip is, anders deze eventueel met isolatiefolie omwikkelen. De palm van de toekomst voor ons klimaat. Winterhardheid tot zone 7b en hoger (-17 graden).
Kruising tussen een Trachycarpus Fortunei en een Trachycarpus Wagnerianus. Krijgt sterker blad, iets kleiner dan van de Fortunei. Blad waait ook veel minder snel kapot indien de palm vol in de wind staat. Winterhardheid ook zone 7a (-17 graden).
TRACHYCARPUS TAKIL. Deze palm komt uit India en wel uit de provincie Uttar Pradesh (Kumaon). Wordt ook de Trachycarpus kumaon genoemd. Hier groeit deze palm als enige Trachycarpus op eenzame hoogte in deze bergzame streek en is daar bijna uitgestorven. Hij komt daar voor tot op een hoogte van 2500 meter. De Takil krijgt ook een kale stam (in zijn jonge jaren nog bedekt met een dunne vacht), deze wordt nog dikker dan die van de Fortunei. De bladeren worden groter vergeleken met de Fortunei en zijn wat steviger. De Trachycarpus Takil groeit vrij snel als hij de zaailingtijd voorbij is en stam begint te maken. Mede gezien de hoogte waar hij voorkomt in zijn natuurlijke omgeving is de Takil zeer winterhard. Er zijn berichten dat hij zelfs temperaturen in zone 6a (-23 graden) heeft overleeft. Winterhardheid tot zone 6b (-20 graden).
Trachycarpus manipur komt voor in India (Manipur) met uitlopers naar het Himalaya gebergte en tot aan de grens met Birma.
De Trachycarpus manipur groeit op rotsachtige hellingen en open bosgebieden tot een hoogte van 2000 meter. Ook wordt hij wel Trachycarpus ukhrulense genoemd, naar Ukhru gelegen in Manipur.
Echte ervaringen zijn er nog niet mee gedaan in ons klimaat omdat de Manipur eigenlijk pas vanaf 2003 is geïntroduceerd in Europa.
De verwachtingen zijn hoog en de winterhardheid zal waarschijnlijk gelijk zijn aan die van de Trachycarpus fortunei.
Deze palmboom is echter geheel anders van uiterlijk, hij krijgt een kale stam (na verloop van tijd i.v.m. dunnere stambedekking als die van de Trachycarpus fortunei) en het blad en bladstengels zijn veel grover dan van de fortunei.
Op de bladstengels zitten kleine ongevaarlijke doornen.
Het blad is aan de bovenzijde groen en aan de onderzijde bedekt met een wit/grijze waas.
Vooral bij nieuwe blad is er een wit/grijze kleur aanwezig.
De bladerkroon is veel voller dan bijv. bij een Trachycarpus Fortunei of Trachycarpus Princeps.
Het blad lijkt van een afstandje wel blauw/grijs alsof het van de Trachycarpus Princeps zou zijn.
