. . . . . . Elke dag brengt een verrassing met zich mee ! . . . . . .
13-04-2018
TRE FONTANA
TRE FONTANA
VRIJDAG 13 APRIL 2018
OP TRAPPISTENVERKENNING
vrijdag de dertiende april
diende zich deze verrassing aan
o wàt een verschil
met trappistensmaak begaan
SAMEN UIT SAMEN THUIS
Samen met mijn oudste broer en onze twee eega’s, samen gezellige kliek en grote levensgenieters, zochten we na een museumbezoek in Brugge het cafétaria op van het sportcomplex ‘Daverlo’ in Assebroek op.Daarvan wist ik dat ze veel soorten Trappist in huis hadden. Op de kaart stonden àlle maar dan ook àlle Trappisten met van elk merk àlle soorten. De gemiddelde leeftijd van de cafétariabezoekers op vrijdagmiddag was er rond de 60 jaar -:) denk ik. De zaak zat bijna vol en wij konden zitten in de gemakkelijke zetels middenin.
RESPECT VOOR TRAPPIST
Ik kende reeds de Westmalle dubbel (lekker voor het bereiden van stoverij, maar om te drinken iets té hard van smaak vind ik), de Westmalle tripel (heerlijk verfrissend maar vrij alcoholisch); Orval (lekker kruidig en niet zwaar, ‘lovers en haters’, ik ben een lover), de Chimay bleu (zwaar, donker en calorierijk), Rochefort 10° (heerlijk romig maar zwaar) en de overheerlijke onvolprezen West-Vleteren Abt waar in de handel en horeca, àls je hem kunt kopen, spijtig genoeg woekerprijzen voor gevraagd worden.
VERRASSENDE SMAKEN
Het moment dus om mijn kennis te vergroten met een Amerikaanse Trappist, de Spencer; een frisse fruitige Tripel en daarna een overheerlijke smaakvolle Zundert. Deze laatste vraagt er om nog eens gedronken te worden want wat je proeft is vrij complex maar echt lekker. Deze dacht ik, man zijnde, zal ook bij vrouwen zeer goed in de smaak te vallen, wat bleek als ik deze door hen liet proeven. Om niet àl te beneveld te worden liet ik hen nog wat proeven en aten we hierbij een stuk belegen Chimay kaas. De abdijen die trappist brouwen hebben dikwijls ook hun eigen kaas die ze binnen de muren van de abdij maken en dus ook het logo van Trappist dragen.
VERRASSING VAN DE DAG!
Nu, onze uitermate vriendelijke barman Manuel, die gul kennis deelde over Trappist, en zijn partner Liesbeth, die eerst een spervuur van trappistvragen wist te beantwoorden -:) liet ons weten dat er ‘een nieuwe Italiaanse Trappist’ benoemd is, namelijk de ‘Tre Fontana’ (heeft de naam Trappist gekregen in mei 2015) én dat hij die ‘in huis’ had wat niet vanzelfsprekend blijkt! De naam en authentiek logo ‘Trappist’ krijgt men wanneer het bier tussen de muren van de abdij is gebrouwen én het bier ook door die abdij wordt gecommercialiseerd. Hij verwittigde voor een zéér aparte smaak.
MONNIKEN EN DUIVELS
De Tre Fontana smaakt uitgesproken duivels kruidig en fris op de tong.Blijkbaar wordt er eucaliptus kruid verwerkt in het brouwsel.Mijn broer die wat problemen heeft met de luchtwegen haalde opgelucht adem, want eucaliptus is gekend voor zijn heilzame werking wat de longfuncties betreft.
TRAPPIST EN KAAS: EEN MOOI HUWELIJK
Aangezien de chauffeur, ik dus, nog naar huis moest rijden, wat toch verondersteld wordt van een chauffeur, en het politiekantoor om de hoek van het cafétaria was , kocht broer nog één fles van alle 7 de soorten La Trappe waaruit we samen genietend een bloemlezing proefden na ze even koel te zetten; veilig ’s avonds thuis, samen met een keuze unieke lekkere kazen uit het Kaashuys in de Jozef Suvéestraat te Brugge.
WEETJES
In totaal zijn er nu elf officiële trappistenbieren:
- Zes Belgische (Achel, Chimay, Orval, Rochefort, Westmalle en West Vleteren)
- Twee Nederlandse (La Trappe en Zundert)
- Het Oostenrijkse Engelszell
- Spencer uit de Verenigde Staten
- Het nieuwe Italiaanse Tre Fontane
Het bottelen van Trappist hoeft niet in de abdij zelf te gebeuren.Zo ontdekte ik tijdens een bezoek aan de brouwerij Augustijn te Ertvelde enkele jaren geleden een ganse hal vol bakken Achel Trappist die daar waren gebotteld.
DOORVERWIJZINGEN
Sport-, eet- en leescafé ‘Daverlo’ – met als uitbaters Manuel en Liesbeth - met zicht in de sporthal, een terras en leuke speeltuin voor de kinderen; alle dagen open:
‘Mont des Cats’ is een Frans bier van hoge gisting dat wordt gebrouwen in Chimay voor de abdij Katsberg te Godewaarsvelde doch mag het logo ‘Authentic Trappist Product’ niet dragen daar het niet binnen de eigen kloostermuren wordt gebrouwen.
Om ‘er eens uit te zijn’ tijdens de paasvakantie (ik ben op brugpensioen en mijn echtgenote staat in het onderwijs) had ik het idee om de Waalse stad Luik aan de Maas eens te verkennen.Aangezien we ons vakantiehuisje aan de kust zelf verhuren via Airbnb vond ik het logisch dat we ook via deze organisatie daar een verblijf zochten voor enkele overnachtingen. Airbnb komt meestal niet goed in het nieuws doch over de mogelijkheden, ook in eigen land, geen woord.Daar ik de laatste tijd het diesel – autorijden zeer beperk, ondanks dat ik zeer graag nog eens ‘diesel’ met mijn oude volvo, kozen we voor de trein.Via internet een heen- en terug ticket geboekt dat tegenwoordig op het paspoort wordt geplaatst, en daar ik levenslang korting heb voor de NMBS via de bond van grote en jonge gezinnen (vanaf drie kinderen, 4 dus) kon dit een ontspannen, twee uur durend, eerste klas reisje worden van Brugge naar Luik met een trein zonder overstappen. Eerlijk gezegd was ik ook benieuwd om het nieuwe treinstation ‘Guillemins’ te zien.
EEN GROENE OASE IN HET HART VAN DE STAD
Via Airbnb had ik in samenspraak met de echtgenote een huisje geboekt in een ‘Impasse’: een doodlopende straat midden in het hart van de oude stad Luik. Aangekomen in het overweldigend station van Luik – Guillemins hebben we, na een koffie ‘couleurs locale’ op een terras rechtover, een taxi genomen om ons naar onze bestemming te laten voeren. De taxi in Luik is niet erg duur – er bestaat nog geen ‘Uber’. Ik vroeg in het ‘frans met haar op’ naar de ‘Rue Sans Chateau 39’ (Sans = zonder), maar dat bleek de ‘Rue Hors Chateau’ (Hors = buiten, juist naast) te moeten zijn. De taxichauffeur bleek daar ‘in de coté’ te wonen, vertelde hij in het frans-waals, na enkele minuten, toen ‘het ijs gebroken was’ met de ‘Sans Chateau’ – hilarisch. Het straatje – de ‘Impasse’ – waar we ons verblijf zouden hebben was ‘ l ‘impasse de la Couronne ’. Ik vroeg of ik een foto mocht nemen met mijn iPhone van het telefoonnummer van het taxibedrijf op zijn wagen om op maandag terug te keren. Doe maar zei hij, … en vraag naar mijn nummer 258 op de wagen, dan kom ik jullie terug oppikken … (?) We rolden ons valiezen een honderdtal meter over ietwat hobbelige kasseien in de ‘ Impasse ’ – een doodlopend zijstraatje van de toch drukke hoofdstraat, de ‘Rue Hors Château’ - en gingen ‘het groen’ en ‘de rust’ tegemoet. De sleutel van ons verblijf dienden we af te halen bij de eigenares rechtover ons verblijf waar een magnolia pràchtig in bloei stond op het groene binnenpleintje. Het was er muisstil – geen wonder – want de éne poes na de andere kwam ons tegemoet; ook geen mussen te bespeuren. De eigenares bezorgde ons de sleutel en toonde ons huisje vanbinnen. Ooit een souvenirwinkeltje geweest, met een krakende eiken trap vol barsten, en alles aanwezig wat je in zo’n huisje verwacht. Dat was iets voor ons …!
VAN BOULETTEN EN WAFELS SAPERLIPOPETTE
Onze eerste zorg – want het was geen hotel met ontbijt en restaurant – was een winkel zoeken om wat eetvoorraad op te slaan.Een grote straat verder waren alle soorten winkels en winkeltjes aanwezig en open - we waren er gerust - dus eerst een Duvel aperitief om te bekomen van de minireis in een klein café ‘Sarajevo’ – waar een zeer mooie op hout geschilderde stad in oude glorie Sarajevo was aangebracht. De vrouw die ons bestelde begon onmiddellijk een gesprek ‘in alle talen’ en ‘met handen en voeten’, over Sarajevo … boeiend. En … wat raad je … wie stapte in de straat voorbij, met klak op en boodschappentas aan de hand, … jawel, onze taxichauffeur! Ik had een artikel uit de krant ‘De Standaard’ uitgeprint over ‘wàt te beleven in Luik’.De Luikse bouletten spraken me aan doch de beide adressen op kleine stapafstand vermeld in het artikel: gesloten. Dan maar zélf inkopen gedaan en geïmproviseerd in ons keukentje met zélfgemaakte ‘Luikse’ bouletten … tenslotte waren die dan toch in Luik gemaakt?! Ook een speciaalzaak voor gebak en Luikse wafels opgezocht: Saperlipopette … beroemd geworden door publicatie in ‘Vlaanderen Vakantieland’ blijkbaar. Op een stralend zonnige zaterdagmorgen hebben we ook genoten van ‘La Batte’, een markt van 4 rijen, 4 kilometer lang alstublieft, langs de Maas. Daarvan hebben we tweemaal tweehonderdmeter belopen, en jawel een paar pantoefels gekocht bij een marktkramer uit Maastricht, niet ver uit de buurt en mét de boot vanuit Luik bereikbaar.
STAD MET HISTORISCH HART
Musea om te bezoeken, amai, wàt een keuze, op een zakdoek groot in het historisch hart van de stad Luik.Toch was ik benieuwd om ‘Le cité mirroir’ te zien.Een zwembad uit ‘de belle époque’ periode die volledig is gestript en heropgebouwd met de nieuwste technieken, zonder de authentieke elementen te verwaarlozen. In het 50 meter zwembad, op drie verdiepingen hoog, is geen water meer, maar is men de laatste hand aan het leggen aan een zaal met een podium voor film, theater, enz … in het zwembad. We konden het gebouw bezoeken voor 1€ toegangsgeld, maar werden verwittigd om op te letten voor werkman gerief dat er nog kon liggen. Een zalige ervaring als hobby fotograaf. Op de Nederlandse Tripadvisor vermeldde men ook het Museum van het Waalse leven, een oud gerestaureerd klooster - waar je ook lekker en goedkoop kon eten in de kloostergangen of het restaurant. Normaal dien je te reserveren, doch … “ça va aller, pas de problème”. Voor een goede 40 Euro, voor beide: glas lekkere witte wijn, een fles spuitwater – het was warm in het zonnetje, een petit jambon op een zwart vierkant leibord (die ik niet op kreeg) met lekkere frietjes in een tipzakstandaard, 5 soorten groenten in een kommetje met smeuïg vinaigretje en een koffie. Lèkker, … ça a été, mijn gedacht! ’s Avonds afgezakt naar de boeiende terrasjes op de ‘Place Saint Lambert’ waar je allerlei mooi volk kunt gadeslaan én nog een drankje of een hapje kunt versieren … je waant je in Parijs …
TERUG NAAR AF
Tijd te kort om Luik grondiger te leren kennen: … een boottocht naar Maastricht, de ‘hop on, hop off boot’ – 1€ voor halte naar halte, 8€ voor een dag, de overkant over de bruggen, het volkse ‘Outremeuse’, de winkelstraten, al die boeiende musea …
De taxi gebeld, of het kon met chauffeur wagen 258 … ja hoor! Dezelfde taxichauffeur van het heengaan kwam ons ophalen en voor ongeveer 50 Eurocent meer stelde hij voor om door ‘hoog Luik’ ons nog het een en ander te laten zien en zo ‘te plongeren’ naar beneden, naar het station. Nog een lekkere en toch vrij goedkope maaltijd in het goed georganiseerde restaurant van het station van Guillemins verorbert en de rechtstreekse trein op naar Brugge, perfect getimed, op de minuut! Voor herhaling vatbaar!
WEETJES
Dat je treintickets van NMBS via internet kunt bestellen en op je paspoort kunt laten zetten? Geen printgedoe of wachtrij meer …
als de dagen korten te zien aan het mistige licht dat helderder is aan zee dan in het binnenland doch uitklaart wanneer zich sommige wolken vormen door de zon die ze bovenaan verwarmd komen toch enige grijsblauwe vlekken vrij in de lucht tenzij je ’s nachts kijkt en sterren kunt ontwaren misschien zelfs geen maan want het kan zijn dat die nieuw is en met andere woorden niet te zien is maar toch haar invloed op onze aardbol uitoefent om nog te zwijgen over kometen zoals halley die toen ze te zien was door weinigen is bekeken door gebrek aan tijd of interesse misschien spijtig want dit kun je maar één maal in je leven meemaken zoals daar ook is de zonsverduistering die je meermaals gedeeltelijk kunt ervaren maar volledig zal ook een uitzonderlijk feit in je leven zijn zoals andere feiten die zulke indruk maken dat ze ons doen beseffen hoe klein en nietig we zijn in de natuur rond ons die zich seizoensgebonden ontpopt tot sneeuwelijke koude of zwoele zomerzonse warmte rond ons wat menigeen deed besluiten deze terugkerende fenomen via gigantische brokstenen in speciale rijen geplaatst te proberen vatten
Ik ben Marc Van Achte
Ik ben een man en woon in Brugge (België) en mijn beroep is (was) Regeltechnieker ArcelorMittal Gent en nu op brugpensioen.
Ik ben geboren op 06/06/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: optimisme,poëzie, gedichten, fotografie, musiceren, musette, jazz, boeken en sinds kort bloggen.
Gehuwd met Michèle Driesens. Ik ben vader van Karel, Leen, Tim en Lies en Michèle is moeder van Isabelle en Christophe. Een tweede relatie en samen 6 kinderen dus, om mijn stiefkleinkind Chloë en kleinkinderen Nikita en Saiba niet te vergeten !
Ik ben Marc Van Achte
