Van morgen 9 mei ben ik 17 slakken tegengekomen. Lichte bruine, donker bruine en hele zwarten, allen zonder huisje. Van zodra het 's nachts geregend heeft komen ze 's morgens piepen en dan maar kijken waar ik mijn voeten neerzet. Gisteren heb ik op de autostrade een (domme) moeder eend de baan zien oversteken met haar jongen. Gelukkig heb ik kunnen uitwijken en de auto die me volgde eveneens. Ze zijn dus veilig aan de overkant geraakt, en mijn dag was weer goed. Wij zien wel wat de dag van vandaag brengt, dus ik zou zeggen tot morgen.
Mensen kunnen vreemd reageren op teksten van mensen die ze niet kennen. Je hebt er die heel positief reageren en hun mening geven, je hebt er die reageren gewoon om gelezen te worden.
Vrijheid van mening en je mag alles schrijven vooral onder een pseudoniem. Wie maakt daar gebruik van ? Tot hoever gaat die vrijheid, zijn er grenzen en wie bepaald die ?
Vroeger, vele jaren geleden, was het meneer pastoor die alles wist en als hij geen antwoord vond dan ging het zeker en vast om een mysterie dat niet te verklaren was. Je had ook de leraar, de burgemeester en laten we vooral onze wijkagent niet vergeten.
Nu zijn er geen slimme of domme mensen meer want internet is er voor iedereen. Afwachten dus wat de volgende generatie ons brengt. Nog een fijne dag.
Vandaag hebben wij weer mooi weer gehad maar in de polders stonk het verschrikkelijk. Er wordt weer gespoten, de grond moet verrijkt worden want er moet binnenkort gezaaid en geplant worden. De mest wordt uitgestrooid en wij moeten er mee leven, ons wordt niets gevraagd. Grote bomen worden gekapt maar jonge sprieten geklemd tussen twee houten stokken zien het licht en moeten binnen een tiental jaren al deze grote mooie bomen vervangen. Binnenkort staat alles weer in bloei en kunnen we weer genieten van onze wandelingen. De ellende is zo snel vergeten. Dus nog even geduld want de tijd staat niet stil en ze neemt haar tijd. Morgen is er weer een dag als wij het deze nacht halen.
De paus zou een lange doodstrijd gestreden hebben, zo vernam ik toch vandaag tijdens het tv journaal. Een strijd tegen de dood dus .... of met de dood. Wilde hij niet gaan ? Moest hij dan strijden ? Oud, ziek en moe verstond je hem niet en spreken was een hel voor hem en zij die hem hoorden. Vechten tegen de dood en het leven vasthouden. Niet willen gaan, hier willen blijven, maar wat als de wil er is maar het lichaam niet meer volgen kan. Wat als de paus heilig verklaar wordt. Van gewone priester en anti communist tot paus. Klimt hij als heilige een trapje hoger hierboven of blijft hij gewoon maar dood ?
