In wezen blijft ieder mens altijd jong. Met veertig voel je dat. "Ik, veertig? Dat kan niet!" Maar het gevoel niet te verouderen blijft, ook als je zeventig bent of zelfs negentig, zoals mijn buurvrouw die het er laatst nog over had.
Er zijn genoeg mensen die zich oud voelen, ouder soms dan hun kalenderleeftijd. Die richten hun aandacht op hun lichaam en dat veroudert natuurlijk wel.
In een kind is een wezen dat zich wil ontwikkelen. Daarom zal geen enkel kind, al is het nog zo groot, mooi en sterk verlangen om altijd kind te blijven.
In het bewustwordingsproces van deze tijd spelen ook de dieren een rol. Ondanks alle rampen is er toch een positieve ontwikkeling te signaleren.
De dierenbescherming is een oude vereniging, in Nederland opgericht in 1854 in navolging van Engeland. Toen er nog geen algemeen geldende mensenrechten waren, hadden dieren helemaal geen rechten en gruwelijke wreedheden waren toen gewoon. In de laatste halve eeuw is veel veranderd. Bijna niemand weet dat voordien ook in Nederland nog zeehonden werden doodgeknuppeld, dat in oude kookboeken staat hoe je merelpaté moet maken.
Huisdieren hebben tegenwoordig een goed leven. Ze krijgen volop eten, goede slaapgelegenheid en zelfs snoep en speelgoed. Als er problemen zijn, is er behalve de dierenarts nu ook de psycholoog en de fysiotherapeut om hulp te bieden.
De toenemende welvaart heeft ook gemaakt dat het fokken van consumptiedieren heel grootschalig is geworden. Nooit eerder is dit voorgekomen. Zonder dat ze er zelf iets aan konden doen, groeide hun aantal decennia lang explosief. Toch bleef de bio-industrie buiten het gezichtsveld van de meeste mensen. Door gevaren van dierziekten voor ons komt die brance nu in het nieuws. Voor de dieren maakt het echter weinig uit of ze worden geslacht, geruimd of sterven aan een ziekte.
Heel interessant is de verandering ten goede in de beeldvorming over dieren. Er wordt wereldwijd onderzoek gedaan naar intelligentie en andere vermogens die we altijd als puur menselijk hebben beschouwd. Langzaam wordt duidelijk dat er eerder sprake is van een gradueel verschil tussen mens en dier dan van een essentieel verschil. Tegenwoordig wordt dan ook minder gedacht in termen van goed en slecht. Paarden en koeien, kamelen en schapen waren goed, slangen waren slecht. Kraaien, knaagdieren, insecten en vele andere soorten zaten ook in de verdomhoek. Padden, van oudsher opzettelijk vertrapt of gemarteld, tot voor kort zeker overleden als ze de rijweg opgingen voor hun jaarlijkse paringstrek, worden nu geholpen bij het oversteken (padden rapen). Dieren zijn onderwerp in tv-programma's die veel kijkers trekken onder het motto: "alle dieren tellen mee".
In deze tijd groeit dan ook het besef dat alles wat leeft in wezen gelijkwaardig is.
Vrij om als leek je mening, je visie over geloof en alles wat je interesseert op het wereldwijde web te kunnen zetten is een zegen van de tijd en de maatschappij waarin we leven. Als het over geloof ging was er altijd vrees voor gifbeker, brandstapel, steniging of andere gruwelijkheden en leken konden vaak niet anders dan zwijgen.
Iemand zei: "Het is ondenkbaar dat ons leven dat zo hoog ontwikkeld is, zou eindigen met de dood", waarop het antwoord kwam: "Wie zijn wij nou helemaal? Ik ben niet meer dan een mug. Als ik een mug doodsla, is het pats! Uit."
"Wie ben ik om niet te willen geloven? Maar als ik moet geloven, dwangmatig, diktatoriaal, vooraf bepaald waarin je je moet manifesteren, of anders hoor je niet bij de club, dan hoef ik niet in die club. Als ik dood ben, jammer dan. Basta. Ik heb goed geleefd, zoals de gemiddelde. Als er iets is na de dood, dan kom ik heus wel door de ballotage. Als alleen prominenten erdoor komen, dan niet, want dat ben ik niet, dan hoeft het niet."
"Geloven wil ik niet meer. Zekerheid wil ik met mijn verstand én met wat ik persoonlijk heb ervaren of wat anderen - die ik goed ken - hebben ervaren. Niemand hoeft ermee in te stemmen. Jammer als er geen Godheid is - geen goedheid behalve bij ons, mensen - en geen hiernamaals. Als het niet anders is, dan is dat helaas zo. Hoe zeker moet je zijn? Absolute zekerheid is misschien teveel gevraagd, want dat Australië bestaat is zeker, al ben ik er nooit geweest. Ik wil o.a. schrijven wat maakt dat ik neig tot religie omdat ik het interessant vind en het liever op het web zet dan in mijn dagboek."
In wezen blijft ieder mens altijd jong.
