|
29 januari 1998 werd B. begraven. De details over begrafenis en familie ga ik jullie besparen , het was allesbehalve fraai!
Het huis waarin we woonden was onderaan taverne en boven een appartement. Het was een druk bezochte zaak vooral om de 14 dagen als er voetbal was want het stadion van STVV lag tegenover de zaak. Toeval of niet op 30 januari werd er thuis gespeeld en moest de zaak die dag zeker open zijn van de brouwerij...Het enige wat ik wilde was zo vlug mogelijk weg zijn daar B. was overleden en ik kon de zaak niet verder uitbaten. Het was einde maand en ik had nog welgeteld 3 dagen tijd om te verhuizen naar ??? en hoe ???.
Gelukkig heb ik 2 schatten van kinderen én schoonzoons die allemaal een week verlof hadden genomen om beurtelings bij mij te blijven dag en nacht sinds die trieste zondag.Mijn jongste dochter en man beslisten zonder ik het gevraagd had dat ik bij hen zou blijven, tot ik iets gevonden had om terug op eigen benen te staan. Ze zorgden voor een vrachtwagen en veel vrienden die allemaal meehielpen aan de verhuis .Ik had ondertussen met de brouwer een akkoord gemaakt dat hij die zaterdagavond de taverne zou opendoen en de opbrengst was dan natuurlijk voor hem. Het moest allemaal zo vlug gaan dat ik weinig tijd had om te treuren, moest mijn hoofd goed bijhouden voor al het nodige te doen bij de bank , de brouwerij enz..
De zaterdagmorgen héél vroeg begon de verhuis want s'middags moest alles opgeladen zijn, opgekuisd boven en beneden, gebruiksklaar voor de voetbal.
Tijd om iets in te pakken had ik niet gehad en ook niet gekund want ik liep erbij gelijk een zombie door de pillen die ik gekregen had van een bevriende dokter (andere als de toenmalige huisdokter natuurlijk) Hoe ze het allemaal rond kregen heb ik nooit begrepen maar s'middag stonden alles opgeladen om te vetrekken.
Dan pas drong alles goed tot me door : in amper 5 dagen was ik mijn partner kwijt waarmee ik 10 jaar samen had geleefd, stond ik gewoon op straat, had geen geld (trok welgeteld 28bf per maand van Ministerie omdat ik samenwoonde met een zelfstandige, ze gaan altijd 5 jaar terug met belastingspapieren die moeten dienen om uitkering te berekenen, maar in die 5 jaar was er zoveel gebeurd, B. had de boeken moeten neerleggen omdat hij zelf door een val een verlamde arm had overgehouden, en het zware werk dat we deden niet meer konden doen ,we hadden maar negen maanden die taverne gehad en hadden op die korte tijd geen winst kunnen maken, er was nog juist geld genoeg om de rekeningen dicht te doen en dat was het, ik had nog wel een paar meubelkes en mijn( toen nog )kleine Pimmeke het hondje dat ik cadeau kreeg om niet alleen te zijn op dat grote appartement. Ik nam hem in mijn armen en vertrok, ik keek nog één keer achterom en huilde tot ik op mijn bestemming was.
(wordt vervolgd)
|
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
