Heb gisteren een stukje over mijn schoonvader geschreven die nu 86 is en sinds 6 maanden weduwnaar. Hij leeft nu helemaal alleen , wil geen hulp van buitenaf, trekt nog redelijk zijn plan maar heeft sinds het overlijden van zijn vrouw geen greintje levenslust meer. Je ziet hem van week tot week achteruitgaan , er komt een dag dat we voor een moeilijke keuze zullen staan..iets wat hij zeker niet wil ,is naar een bejaardentehuis gaan, hij smeekt ons nu al om het niet te doen. Vroeger werkte mijn mama in een bejaardentehuis als vrijwilligster om de mensjes 's morgens eten te geven en ging ik dan af en toe mee, het was wel een bejaardentehuis voor demente mensen.Welke toestanden je daar allemaal ziet !!!! hoe goed de verzorging dan ook nog mag zijn , elke keer als ik buitenkwam maakte ik mij de bedenking"neen zo wil ik niet oud worden." We hebben geen keuze ,er wordt veel gepraat over euthanasie (voor of tegen, ) en daarom deze tekst :
Als ik oud ben en versleten
en ik voor mijn raampje sta
of in mijn rolstoel neergezeten
nauwelijks weet da'k nog besta
Als ik oud ben en versleten
jou moet vragen wie ik ben
Al jouw liefde ben vergeten
en mijn vrienden niet meer ken
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
Als ik oud ben en versleten
mijn hersenen al gestorven zijn
maar mijn lijf 't nog niet wil weten
en blijft leven voor de schijn
Als ik oud ben en versleten
enkel mensen werk verschaf
Als ik niet meer alleen kan eten
meer dan een been al in't graf
Geef me dan alsjeblief een spuitje of een duwtje door het raam
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
Ik ben geboren zonder luier en zo wil ik ook graag dood
ik kan nog uren zitten kauwen op een simpel stukje brood
zo blijf ik nog wel bezig maar het hoeft niet meer voor mij
want laat ons eerlijk wezen ja het is al lang voorbij
Ik schrijf vooraf wel een briefje dat het per ongeluk is gegaan
|
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
