Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
"School" als men nog maar het woord uitsprak kwam mijn haar al recht. Hoezeer het mijn ouders speet het interesseerde me geen reet!!!! Ik zat in de vierde klas bij zuster Bonanventure, streng maar rechtvaardig en af en toe zelfs een beetje aardig!!!! Dromer als ik was , vond ik het allemaal zo saai en droomde hoe ik het allemaal een beetje spannender zou kunnen maken. In die tijd moest papa vaak naar het buitenland voor zijn werk en dat bracht me op een schitterend idee!!! (dacht ik toen)! Ja dat zou het zijn , ik zou me niet meer vervelen in de klas en die laatste maand zou zo voorbij zijn!. Ik vertelde aan Mariejeanneke dat ik op het einde v/h schooljaar zou verhuizen naar Italie....voor altijd en nooit nog zou terugkomen, (snik ,snik) ze mocht het zeker en vast aan niémand vertellen het was "een geheimpje" ! Ik had het speciaal aan haar verteld omdat ik zo goed wist dat het vlug een "publiek" geheimpje zou worden. Na de speeltijd was het al zover!!! "zo, zo Nicoleke gaat ge verhuizen? "(oei, oei!) "euh, ja ,ja Zuster naar Italië , ja voor papa zijn werk hé," "ah ja , en in welke stad dan?" "euhh zal ik nog eens aan mijn mama vragen want 'k weet het niet just nie meer" "en zal je dan daar ook naar school gaan ook ?" "ja, ja zuster moet nog juist Italieaans leren hé" "ah ja" ge gelooft het of niet maar ze was er echt mee weg en ik kon nu niet terug !! echte ramp dacht ik. Na de schoolbel om 4 uur reed ik vlug naar een boekenwinkeltje in de stad waar ik het boekje" ik spreek italiaans" ooit had zien staan, dit had ik nu dringend nodig!! Thuisgekomen recht naar boven om "italiaans te studeren" Het boekje was vrij simpel, korte gewone zinnetjes in het Nederlands en dan de vertaling in het Italiaans eronder , papgemakkelijk!!! uitspraak was wel iets anders haha! Ik heb in m'n leven nog nooit zo hard gestudeerd tot grote vreugde van mama, ik kreeg zelfs nog een beloning omdat ik zo flink was!!! . Ik nam het boekje mee naar 't school legde het op mijn schoot in de klas en was met niks anders meer bezig. Mijn rapport van de week was ook zéér goed 9/10 voor gedrag en 10/10 voor oplettendheid (zo ging dat nog toen). Tijdens de speeltijd toonde ik mijn vaardigheid in de Italiaanse taal en klasgenootjes luisterden met ogen van verbazing!! Het was eindelijk grote vakantie ik had met pijn in het hart "afscheid" genomen van mijn maatjes ,van de nonnen het was hartverscheurend ik geloofde het bijna zelf en er kwamen zelfs krokodillentranen aan te pas. Nu had ik 2 maanden tijd om na te denken hoe het zou komen dat ik op 1 september terug op school zou staan? (het ergste zou nu nog komen!) Tijdens de vakantie , op een mooie zonnige dag , geen vuiltje aan de lucht ? was ik buiten aan 't spelen met mijn vriendjes, op het einde van de straat! wie zag ik daar afkomen ???, juist , zuster Bonaventure én zuster directrice met een héél grote ruiker bloemen!! ik sloeg alle kleuren uit want mijne frank was direkt gevallen , op een wip vloog ik mama voorbij , recht naar boven naar mijn kamer!" Allez Nicoleke zo goei weer! nu ga de toch nie binne spele zeker!!" riep mama tijdens het voorbijspurten.. Ding Dong, de bel....mama die natuurlijk van hele verhaal niks wist ging deur openmaken , en viel bijna achterover van verbazing! waaraan had ze dit verdiend zo'n mooie bloemen!! ik wilde het liefst door het raam springen zo'n schrik had ik , alles zou nu uitkomen , ik kreeg echt buikgriep van de zenuwen... De nonnen kwamen afscheid nemen van ons gezinnetje! mama kwam uit de lucht natuurlijk gevallen maar kon niet anders dan het spelletje meespelen, het afscheid was zo ontroerend, wat een mooie geste van de nonnnen, het afscheid nemen nam 2 uur in beslag , mama was zo ontroerd dat ze het bijna zelf geloofde! Toen ze weg waren sloeg mama haar ontroering over in een echte vulkaanuitbarsting, ik had haar nog nooit zo kwaad gezien, uit pure schaamte heeft ze me maar van school veranderd , waar ik héél blij mee was!!!!!
Reacties op bericht (8)
16-03-2007
..
wegens de drukte thuis van de voorbije dagen heb ik nog niet kunnen reageren.
Ik moest heel hard lachen met je verhaal... soms kan wat fantasie toch danig uit de hand lopen hé. Uw ouders waren wel een beetje anders dan de mijne, ik ben ervan overtuigd dat ik door mijn vader aan mijn oor naar de zuster zou gesleept zijn en had moeten opbiechten wat ik gedaan had. Ik zou bovenop de straf van hen nog een ferme van hem bijgekregen hebben. 't was een schat van een man, maar hij kon wel heel streng zijn. Hoe vreselijk het ook voor me zou geweest zijn, ik zou van hem terug naar dezelfde school gemoeten hebben. Gelukkig voor u waren uw ouders niet zo streng. Toch plezant al die verhalen van vroeger hoor, zo zie je maar hoe het bij iedereen anders was.
16-03-2007 om 10:55
geschreven door bojako
13-03-2007
sloebertje!
Dat was echt een goede deugniet streek hoor,maar wel heel leuk om te lezen dikke knfff,en bedankt noyo
13-03-2007 om 18:36
geschreven door noyo
schitterend
heel leuk verhaaltje nicole, werkelijk een deugnietenstreek die toch nog goed af liep, heb me kostelijk geamusseerd met dit te lezen
13-03-2007 om 11:21
geschreven door hartendame2
Fantasie
Rijke fantasie heb je Nida... is mij niet gegeven... allee de jeugdherinneringen vliegen je om de oren tegenwoordig... is echt leuk om te lezen hoe iedereen zijn/haar jeugdjaren toch anders heeft beleefd... doe maar lustig verder dan heb ik iets te lezen... liefs van
13-03-2007 om 11:16
geschreven door Myette
*
Ik leefde noodgedwongen door mijn trieste jeugd ook vaak in een fantasiewereldje, maar ik hield het wel voor mezelf. En naar Italië ben ik nooit gereisd in mijn fantasie, jammer, had ik jou misschien tegengekomen,hahaha. Knuffes van
13-03-2007 om 01:08
geschreven door huismusje/troubadoerke
..
Meisje toch, zo beuzelen en nog zo jong toen. Kreeg je dan geen rood kruis op je voorhoofd. Bij ons wel hoor. Dat deed ons lievenheereke zegde de pastoor. Hij alleen kon dat zien. Knuffel en slaapwel.
13-03-2007 om 00:48
geschreven door Ludovikus
12-03-2007
Een plan...
Soms lukt een plan zij het door een andere wending.
Een leugentje zorgde in dit geval voor wegzending.
<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Het lang beoogde doel werd met grote onderscheiding gehaald.
Spijtig dat de eervolle vermelding niet in het Italiaans werd vertaald.
Hoe je jouw verhaal aan die non verkocht maakt me sprakeloos.
Een knappe toneelrol opgevoerd door een meisje fijn en broos.
Had je in Hollywood gewoond je was zeker een grote filmster geworden.
Ontelbare fans hadden staan drummen om jou te zien acteren, hele horden.
Elk jaar een gouden Oscar winnen zou een vanzelfsprekendheid zijn geweest.
Gelukkig bleef je in België en begon je een blog die iedereen dolgraag leest.
12-03-2007 om 22:43
geschreven door Raspoetje
hahahahahah deugeniet!!!!
Ik zit me hier slap te lachen!!!Wat n kostelijk verhaal!!!!!eeeeeenig Nicole.Ik heb ook 3 weken op n nonnenschool gezeten walgelijk zeg!!!!!Omdat ik op de andere school te ondeugend was hadden ze me daarheen verbannen.Ik ging er echt zienderogen achteruit daar.hahahahah.letterlijk en figuurlijk wel te verstaan.At niet meer was stil alleen als ik de nonnen kon dwarsziten had ik t n beetje naar mn zin wel.Arme tantetjes.Ik weet nog zo goed.......ik kreeg naailes van hun ook.daar stonden van die ouwe naaimachines ken je die??Met zo n iizeren onderstel en je moest je uit de naad trappelen wilde je n paar steken opschieten.....wat wilde t geval.....ze waarschuwden steeds maar weer....Elou...niet te hard gaan anders breken de naalden.Mens........................ik denk dat ik er wel honderd verbruikt heb daarmee.hahahahahah.En kwaad dat ze werd dan......kwam ze weer naast me staan en gaf me dan weer zo n nieuw ding aan die t al weer snel moest ontgelden.Ik moest n nachthemd maken.Ik heb er ruim n jaar over gedaan.Hahahahahah.Mn ma zei....tegen de tijd dat ie af is is ie te klein en inderdaad.......werd n poetslap.Ze werden me er op n gegeven moment zat en k moest k weet niet hoeveel heliege Maria s bidden als boetedoening,maar t eind van t liedje was wel dat ik naar de andere dependance terug mocht.Ik was ok zo n vreselijk kind op de Mulo.Dat wil je gewoon niet weten!!K zou dooooooooooolgraag nog es over willen doen inklusief al mn streken.Gouwe tijden he!!!!!We lijken in zoveel opzichten veel op mekaar.Leukies. Ga zo door met je verhalen.As k dan es ff in n dip zit lees ik ze en kan k weer smilen he!!! Dikke knuf voor dit kostelijke verhaal Nicole.Gaaf!!!knuffels,ELou
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
