Nu we vlak voor de verkiezingen staan , hoor ik bijna elke dag op radio of tv het woord “vergrijzing” vallen. Waarom is die leeftijd (de onze 50-plussers) ineens zo’n groot onderwerp ? Is dat altijd zo geweest of zie ik het nu pas. De 50-plussers zijn vandaag de dag een probleem. Iedere dag worden we doodgemept met de term” de vergrijzing”. Altijd maar hoor je politici dezelfde “mantra” herhalen, te veel oude mensen, dat kost te veel aan de sociale zekerheid. Verhofstadt herhaalt het zo dikwijls dat hij het volgens mij zelf nog zegt in zijn slaap, je weet wel zo een beetje sissend tussen z’n tandjes ! Onder tussen zijn hij en zijn collega’s zelfs een heel eind over de 50, maar over hun eigen bijdrage hoor je ze natuurlijk niet zeuren. Ze hebben het al zo dikwijls herhaald dat ze het nu ook zelf geloven. De vergrijzing is voor de regering wat de vreemdelingen voor het Vlaams blok zijn, een excuus om alles op af te schuiven. Ik begin me zo langzamerhand een deel te voelen van een bedreigde soort.
Vergrijzing , wie heeft dat woord nu weer uitgevonden ? Vergrijzing is een fenomeen van deze tijd. Dat zeggen ze toch, precies of er waren vroeger geen oude mensen! Hebt gij nooit oude mensen gekend- vroeger-voor de politieke correcte tijd - was het dan geen fenomeen de bejaarden. Het was een groep mensen die samen kwamen op een pleintje, ze liepen rond op straat, ze zaten op een bankje, ze speelden een beetje met de kaarten. Waar zitten die nu ? Nu zie je geen oude mensen meer op straat, je ziet bijna niemand meer op straat. Iedereen voelt zich onveilig. Terwijl er altijd maar meer politie op straat rondloopt. Vroeger deden de mensen nog eens een klapke met elkaar en wisten ze wat hier en daar aan de hand was. Nu spreken ze niet meer tegen elkaar en als ze een geluid horen bij de buren bellen ze direct naar de politie. Mensen moeten wat meer op straat komen. Tegenwoordig zijn de straten gemaakt om te lijken op die maquettes die ze maken ; alles heeft een plaats, alles wordt veilig opgeborgen. De bedrijven in industriezones , de mensen in woonzones, de baby’s in de crèches, de bejaarden in tehuizen. Allemaal schoon hé, maar het ademt geen leven meer uit. Het is een proper beeld maar geen levend beeld.