Wat doe je op een vroege maandagmorgen?
Je bent nog warm van de slaap en je oogjes plakken nog wat dicht.
Je probeert te bedenken wat je gaat neerschrijven en de inspiratie wil maar niet komen.
Er is geen tekst die goed genoeg lijkt en de citaten doen ook al genoeg de ronde.
Is bloggen verslavend?
Soms zo erg dat voor je iets anders doet je blik al eens over de andere bloggers is gegaan.
Je hebt daarom nog nergens je mening gezegd maar toch heb je de deur naar blogland al
opengezet.
Misschien is het gewoon nieuwsgierigheid om te weten wie wat leuks of interessant te melden heeft.
Verslavend dus want daar gaat het om,
ik vermoed dat in menig huiskamer al wel eens een discussie aan te gang ging waarom die dekselse
p.c steeds draaien moet? Geen mens kan daar een zinnig antwoord bij bedenken.
Het is een zucht naar contact, hier en daar lees je mekaars leedwezen, verdriet of bekommernissen.
Op sommige blogs is het vaak geinen, of gewoon plezant.

En heel soms zit ik mij te ergeren maar dan bijt ik maar op mijn tandjes,
vaak knarsen ze maar ik laat de wijsheid dan maar spreken,
en ik hou mijn mond.

Verslavend, de pen opgedroogd, geen woorden die komen
en toch zitten typen aangestoken door het blogvirus dan toch?

We blijven dagelijks onze ronde doen omdat we het niet meer missen kunnen,
zo blijkt ...

Toch zet ik er nog een denkertje bij,
we spelen het nice and easy ...

Er is geen groter verdriet
dan zich in dagen van ellende,
de tijden te herinneren toen men gelukkig was .

( Dante )