Al schrijvend is het veel makkelijker mezelf over te geven aan een onbekend publiek!

Ik schrijf en geef daarmee mezelf bloot, leg mijn kwetsbaarheid in handen van onbekende lezers, waarvan er een aantal door over mij te lezen en door mij gelezen te worden minder onbekend worden, stilaan dichterbij komen omdat er toch een vorm van interactie plaatsvindt.

De anonimiteit vormt een dankbare schuilplaats van waaruit ik meer van mezelf kan laten zien dan ik in realiteit durf.

Het is een verademing geen onnodige energie te hoeven steken in vragen als hoe een ander zal opvatten wat ik schrijf, of ik een ander pijn doe met hetgeen er staat, tekort doe, of ik over iemands grenzen heenstap…

… het is een verademing wat meer mezelf te kunnen zijn!(is een reaktie op m'n bericht van gisteren)