Hallo, lang geleden hé, maar ik had toch beloofd dat ik terug zou komen ! Als ik even tijd had ben ik stiekem komen lezen hoor, al zette ik dan geen reaktie, dus ik ben nog goed op de hoogte van de gebeurtenissen in blogland .Toen ik stopte schreeft ik over "tijd te kort" haha da's nu nog drie keer erger geworden!!! wat begon als een hobby (de poppenwereld) is nu uitgegroeid tot een winkeltje.In het begin waren het mensen die ik natuurlijk niet kende maar nu heb ik mijn vaste klanten. Onze garage is hier veranderd in een echt poppenmagazijn , ventje wist niet goed wat hij zag (was het vergeten te zeggen in het begin , haha) Ik heb dus nu terug een fulltime job , poppen uitpakken , aankleden soms, foto's nemen , terug inpakken , afspraken maken met de mensen die hier thuis eentje komen "adopteren" ,enz , in het begin wist ik niet waar mijn hoofd stond, ik was een en al stress, maar je geraakt eraan gewoon en nu gaat het vlotter, maar ik heb in mijn leven op korte tijd nog nooit zoveel verschillende poppen gezien. De ene is al mooier als de andere maar ieder heeft zijn smaak ,mijn privé collectie is natuurlijk nu ook een beetje uitgebreid want af en toe zet ik er stilletje een opzij voor mezelf. De kids komen met nog meer plezier naar oma , voor hen is het hier nu een "poppenparadijs" . Ik heb 14 dagen verlof genomen bij de kinesiste , het was toch slecht weer en kon buiten niet gaan stappen, het stappen is nog altijd goed, ben niks van mijn krachten verloren, wel een paar kilootjes maar dat mocht. Dus mijn dagen zijn gevuld, af en toe heb ik dan effe tijd, zoals vandaag om is iets anders te doen. Ik heb ook minder goed nieuws, onze Pim mijn klein hondje heeft het tot nu toe goed uitgehouden met zijn tumoorkes aan zijn melkkliertjes maar er is ene bijgekomen die op drie weken tijd zo groot is geworden als een sinnaasappel, een dezer dagen gaat hij openspringen want hij blijft groeien , de veearts kwam verleden week , het is nog een kwestie van dagen , hij heeft gelukkig geen pijn omdat in zo'n tumor geen zenuwen zitten, maar hij eet niet meer, hij is zo héél kalm , ik troost mezelf dan met de gedachte dat ik hem van in 1997 heb ,( weggehaald uit een asiel)en hem een mooi leventje heb kunnen geven, zijn vriendje Misha (de grote) gaat ook een probleem geven daarna, doordat hij bijkwam als puppie heeft hij met Pim een band "moeder-kind " als Pimmeke wegvalt gaat hij depressief worden, er bestaan nu allerlei middeltjes voor , maar zover zijn we nog niet we zien wel. Pim wordt niet vervangen door een andere puppy hoe graag ik ook zou willen, maar mijn gezond verstand zegt dat het beter is van niet, want dan zitten we weer vast voor een paar jaar , met 2 honden kan je moeilijk op vakantie gaan met eentje lukt dat wel. Het is jaren geleden dat we nog een wegggingen (zelfs nog geen weekendje) dus beter geen nieuwe puppy. Gelukkig heb ik nu iets om handen zodat het verdriet om Pimmeke wat minder is , maar de dag als het dan zover is , ja dan zal ik wel efkes "out" zijn me kennende .
Ik wil ook iederen bedanken voor de lieve verjaardagswensen die ik mocht ontvangen het heeft me veel plezier gedaan. Zo dat was het voorlopig , nu gaan er geen 2 maanden meer tussen zijn hoor eer ik hier nog iets ga schrijven. Hier dan een paar foto's van de babytjes, soms moet je echt twee keer kijken om te zien of het geen echte baby is , zijn echte kunstwerken ! , de laatste 10 foto's zijn mijn kindjes, haha ! knuffel en tot gauw !
|
Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
