Kerst
Een tekeningetje hierbij maken is niet nodig.
De edile is bekend. Het gingle bells verhaal kan je op de straatstenen niet meer kwijt. Trouwens we hebben alllemaal een luxueuser cottage dan het Kerstekind…
Sneeuwitte toegedekte velden zullen er volgens de klimaatrapporten niet meer zo vaak bij horen.
Wat de nieuwsmaker niet vergeten heeft is dat Kerst een warme kerst moet worden…
Hartverwarmend in knuffel-milieu is hot item. En daar zit concentratieverhoging in de curve….
Kerst wordt in coronasnit duidelijk in de herwaardering van het psychisch welgevoelen gekaderd.
In die kontekst word expliciet de aandacht gevestigd op de aandacht voor de eenzame, de single. Terecht.
Er is – en daar is niets tegen – meer aandacht voor de contactarmoede, de vereenzaming. Jammer dat men in de rand van deze nood vaak het idee wekt dat deze nood mede geremedieerd wordt door wat exclusieve accent te leggen op lekker tafelen en drinken… het goede leven je weet wel!
De kersttronk die men pleegt te serveren wijst op de Germaanse boom die op de marktplaats brandde om de komst van het licht en de aangroei van het zonnelicht te vieren. Verchristelijk werd dan toch schuchter verwezen naar de Hoofdfiguur: Jezus in zijn schamel voederbak….
Onze kleine meditatie brengt ons inderdaad de positieve connotatie Kerstmis moet de menselijke warmte naderbij brengen. In de hersenspinsels die me verder naar de kern brachten ontbrak naar mijn gevoel nog een associatie. We vinden voor het ogenblik minder de verwijzing die er vroeger vaker bij hoorde. Ze vonden geen plaats in de herberg.
Het zal voor de anti open grenzen-politiek geïnteresseerde als de te pas en te onpas binnengesmokkeld refreintje klinken. De vreemdeling… Maar beste eigen volk-eerst propagandist Jezus komt met Kerstmis met vrede voor alle mensen van goede wil en houdt ervan dat wij zingen: Nu zijt wellecome.
En het trof me als een beeld van wat de kerststal nu wel eens is…
er is geen plaats voor boodschappers van “vrede voor ALLE mensen van goede wil”
en soms is ons onthaal de kartonnen doos van ons consumptie excessen, zeg maar de plastiek waarmee we het opdrogende water dat al maar schaarser wordt vervuilen.
|
