Letsers 19 november 2006 POPERINGE
Kletsers, metsers,
weet je niet wat ik bedoel?
Op 19 november 2006 waren de letsers van de westhoek op
tocht door Poperinge.De vereniging is letterlijk een groepsdynamisch project om
het netwerk van relaties te ondersteunen. Hun adagium "êj' jê kartje
tied?"
Ze hadden meer dan een kwartje tijd vandaag.
Op de foto boven : Dat waren de starters. Ze kozen om te
beginnen de kant van 'Oud Vlaanderen' en keken vol bewondering naar 'het
belfort'. Les 1: Poperinge is historisch een kwetsbare 'stad'. Wie vroeg daar
weer of Poperinge een stad was?
Kwestbaar, zonder vesting, en toch
.
Een "kei". Een kei is "niet te vlaân".
Een "kei" daar kan geen schil van af. Een stad met een verleden van
wol en hop, van abten en proosten, maar ook van ruimtevaarders en geuzen
Een ontzettend rijk verleden.
Ja, letsers, zijn geen 'kletsers'. Ze zijn actief,
interactief, kom jij bij mij hout zagen dan kom ik je zolder een beurt geven,
ga jij voor mij de PC even 'schonen' dan kom ik je teksten Frans doornemen
dat
is letsen, daarvoor hebben ze voor elkaar een "kartje tied".
Daarom stonden ze ook stil voor de woning van schrijver
pastoor Opdedrinck. Ja, af en toe willen ze wel ook eens hun cultuur een beetje
opkrikken.
Vandaag 19 november 2006 was het Marc Dequeker die "de
soep" (niet de lakens) uitdeelde. De kok van dienst had
"gourchette-soep" gemaakt. Hij had echt op alles gedacht. De
serviettes bewezen dat de meerderheid van onze letsers de ontvoogding van de
vrouw onderschrijven. Al was het Lucienne die erop gedacht had snoep uit te
delen.
Het namiddagprogramma bracht een keuze tussen het
Talbotmuseum en het religieuze erfgoed van ONZEN HEERTJE. Onze kerken van
Poperinge staan vol van subliem houtsnijwerk, en een keur aan schilderijen.
Vooral de preekstoel van Sint Bertinus en het houtsnijwerk van het koor van
Onze Lieve Vrouw kerk trof ieders verbazing.
Wat het bezoek aan Onzen Heertje betreft was er een zin die
de uitbaters al zo vaak hoorden en die heel typisch doorkwam. "Waar zetten
jullie wat je nu nog bijkrijgt?". De overvloed aan nu al strikt
geselecteerd materiaal komt er spijtig maar half tot zijn recht.
De mensen van de vzw. werken op de akker van 'Onzen Heere'. Een ding
hopen ze dat ze de oogst niet zullen moeten 'delocaliseren'.
19-11-2006 om 20:21
geschreven door Onzen Heertje 
|
