|
We hebben een heel praktisch ingestelde maatschappij. We zijn trots op onze vaardigheid om te spelen met apparaatjes, om arbeidsbesparende instrumenten te produceren, fascinerende speeltjes, die snorren, draaien en entertainen. Een reeks aan belangrijke uitvindingen – van de elektrische lamp tot de elektronische agenda, typeren allemaal deze Amerikaanse verrukking over technologie en efficiëntie.
Deze instelling heeft ons leven zo getekend dat als iets niet meer practisch nut levert dat we het dan weggooien, op de container, als afval, stof van onzee voeten...
Je herinnert het je misschien ook nog wie het kon blijven houden die mocht misschien met Pasen gaan eten bij Mr. Pastoor of moeder Overste. De As zal binnenkort nog terug in beeld zijn. Als dorpen en steden gebrandschat werden dan was het enkel de as die over was. Stof schudt je van je voeten...
Ja van oud is de term in "zak en as" = boete doen. Boeten is herstellen en terug naar het originele, het autentieke via herstel. De oude liturgische formule was "Gedenk O mens, dat je van stof en as bent." In "zak" (de minst hoogmoedige textiel) en "as" (uiteindelijk restant en in bijbel termen Genesis 3;19 stof) besef je wat je (maar) bent.
Ieder eerlijk mens weet hoe kwetsbaar we zijn en is er iets authentieker dan dat van jezelf te weten;
Mea culpa.
t' is asdag.
We zijn gelukkig van deze vormgeving wat afgeweken... maar afstand nemen van tot op de as vernietigen dat kan de bedoeling niet zijn van ons geschapen zijn. We zouden best op onze stappen terug keren en leven gunnen liefst zo gezond en lang mogelijk aan elkaar...terugkeren naar het moment waarop we uit stof zijn geschapen en toegeven dat we niets meer zijn dan stof en as.
|
