Het Vogeltje
Couvent des petits Oiseaux.
Het kerkbezoek moet voor de bewoners van het gehuchtje de
aanblik hebben gehad van een grote begrafenis. Er zijn niet vaak zoveel
aanwezigen
Al is hier nog iedere zondag de mogelijkheid zijn zondagsplicht te
vervullen. Het was een behoorlijke groep die op deze druilerige
namiddag, 14 januari 2008, het klooster van de zusters van 't Vogeltje, de
Paulienen buiten de muren, bezocht. Kapelaan (Pastoor) Gerard Danneels had zijn
erudiete gedrevenheid bovengehaald en als klassiek gevormde de geschiedenis van
het klooster uitgeplozen. De luisteraar zal met bewondering gekeken hebben naar het
hemels tafereel van de retabel. Wolken en stralen. Bij de ingang werden ze
getrakteerd met de bordjes 'hel' en 'oordeel'. En dat naast de biechtstoel.
Misschien waren die voor velen niets eens opgemerkt
. Het beeld van de Lieve
Vrouwe op de retabel zweefde ook boven de hoofden
. Velen zullen wellicht
zoals verwacht in een niet alledaagse wereld hebben gewandeld. Het klooster is even oud als ons worstelende staat 'België'.
Begin 19de eeuw was er nog geen sprake van. Het heeft alle sporen
van een kloosterlijk bestaan. We zagen er de kruisweg op borden. Een vrij uniek
religieus erfgoed. Een niet alledaagse wereld met niet alledaagse heiligen
vaak. In het pand zijn vier muurkapelletjes. Het ware een best moeilijke
zoektocht met de vraag de beelden te tellen die we gezien hebben. Dit prachtig
kleine beeldje (hier bovenaan) is bijna zeker van de H. Donatus. Vereerd tegen de donder
Hoe
noemen ze dat weer 'onomatopee'?
Het ging er gezellig aan toe
in dat kloostertje (zie rand). Koekjes en
koffie werden door de zusters verzorgd. Een kleine tentoonstelling met
fotomateriaal werd door kapelaan Gerard verzorgd. Maagpoeder hadden de
bezoekers daar niet op hun verlanglijstje.
Heel wat geinformeerder lieten de bezoekers het kerkje, de
school, de oude hoeve, de zusters, de erfenis van de familie Van Merris achter.
Het was een leerzame uitstap.
|
