Élégie Prénatale
Composer(s): Boudewijn de Groot - Lennaert H. Nijgh
Performer(s): Boudewijn de Groot



Ik sta te dromen op de brug, ik zie de bomen in het water 
Ik zie de lucht en even later voel ik de blikken in mijn rug 
Van al die mensen die daar staan en die mij streng vertoornd vragen 
"Moest jij dat echt zo nodig wagen, waarom deed jij haar zoiets aan" 

Des zondags luistert men naar 't woord en psalm zingt luide al te gader 
Maar ik sta buiten als de dader van een negatieve moord 
Vergeving en verdraagzaamheid, ja die zijn goed voor liberalen 
Van die onchristelijke kwalen is mijn familie gans bevrijd 

Ik weet het best het is mijn schuld dat ik te vroeg met je moest trouwen 
Maar voor het genoeglijk nestje bouwen had de natuur toch geen geduld 
Het was zo'n zachte nacht in mei, maar ga dat maar eens expliceren 
Aan al die dames en die heren, die meer geluk hadden dan wij 

Men zegt tot mij je bent een vod, je bent de schand van de familie 
Van onze propere domicilie, denk eens aan ons en ook aan God 
En daarbij trekt men dan een smoel alsof ik knoflook heb gegeten 
Van zo'n vent wil geen christen weten, die kwetst het eerbaarheidsgevoel 

Een wijze oom is advocaat en regelt onze huwelijkszaken 
Een hok met uitzicht op de daken, maar anders stonden we op straat 
Mevrouw hiernaast die alles ziet zit achter het raam en wringt haar handen 
Ze roept gekwetst: "Het is een schande", omdat jij moeder wordt, zij niet 

Als ik jouw kind was lieve schat dan werd ik liever niet geboren 
Dan liet ik niets meer van me horen, dan bleef ik zitten waar ik zat 
Want de familie lieve meid is met de toestand zo verlegen 
We hebben de kliek nu eenmaal tegen, want zij trouwden wel op tijd