De Stalmeester
Composer(s): Wim Sonneveld
Performer(s): Wim Sonneveld



Het gewone volk vraagt zich wel eens af
„Wat doet zo’n stalmeester eigenlijk de hele dag?” 
En het schijnt dat men daar de meest merkwaardige voorstellingen van heeft 

Zo denkt men bijvoorbeeld dat ik de hele dag in de koninklijke stallen rondhang 
Kijk, dat doe ik natuurlijk niet 
Daar heb ik de stallenjongens voor in Den Haag 
Voor de paarden en voor de voertuigen 
Van de Gouden Koets tot de rode Ferrari en daar ben ik meester over … 
of liever gezegd bovenmeester, want traditie moet er zijn 
Er is al genoeg waardevols naar de kloten gegaan de laatste tijd 
Versobering noemt men dat 
Ja, ammehoela! 
Het wordt anders maar een kale boel in dit kleine landje hier! 

Neem nou bijvoorbeeld die alleraardigste ceremonie 
van het aanbieden van het eerste kievitsei 
Dat is iets daar konden wij eind maart, begin april op het hof naar uitkijken 
ik en de koningin en de prins en allemaal 
En het kon je zelfs gebeuren dat je in je bureau zat 
dat er iemand binnenkwam die ineens tegen je zei: is het eitje er al? 
En als het dan kwam dan was dat voor mij 
en de koningin en de prins en allemaal een ware opluchting 
De vinder kwam dan meestal binnen 
Een of andere gewone boerenpummeljongen 
Het eitje in een mandje 
Op zijn zondags 
Familie erbij 
Ook opgedoft
Burgemeester erbij van het gat waar zo’n jongen woonde … in Friesland 
Dus meestal een of andere rode rakker! 
Maar toch, maar toch … een zeer schilderachtig gezicht
„die boerenkinkels in deze ambiance” 
En het gewone volk wil dat eitje 

Het gewone volk wil het vertoon van de kroon 
De franje van Oranje 
De eis van het paleis zeg ik altijd 
Dat bewijst dertig april toch altijd maar weer 
Want dan komen ze allemaal opzetten 
Op dertig april sta ik opzij van het bordes achter een conifeer 
Men ziet mij niet maar ik ben er wel 
En zo hoort het ook
Want alles moet gladjes verlopen 
Met de bloemen op de tree hebben we hoegenaamd geen last
Het is meer wat er zo de treden opkomt, wat er aangeboden wordt 

Neem nou bijvoorbeeld alleen maar eens even alle kruidenkoeken en krentenmikken 
uit een of andere achterhoek van dit land
Nietwaar! 
Mijn taak is dan krentenmik aanpakken 
Tussen de tanden door sissen tegen de geefster 
„knikje maken, achteruit de trap af en wegwezen” 
en daarna de krentenmik achter de rododendrons sodemieteren 
Wij kunnen van Hare Majesteit de Koningin … 
Wij kunnen van Hare Majesteit de Koningin natuurlijk niet gaan verlangen 
dat ze alle kruidenkoeken en krentenmikken hoogstpersoonlijk nuttigt 
Wij krijgen daar veel van mee naar huis 
Dus dat is bij ons tot laat in de zomer krentenmik eten geblazen 

Verder wordt er ook absoluut niets weggegooid
Alles wordt bewaard 
Vanaf het zelf gemaakte, het zelf geborduurde wandkleed 
tot aan de van luciferdoosjes vervaardigde molens 
En wat er meer aan goedbedoelde rotzooi de trap op komt!
Dat gaat allemaal – hup – de magazijnen in 
Kaartje erbij van wie het is en vooral wat het voorstelt 
Want er wordt wat afgeprutst in dit landje! 

Maar de fijnste tijd voor ons blijft toch altijd weer Kerstmis 
Kijk een jaar is lang 
Je hebt je moeilijkheden, je teleurstellingen en vooral als ik het even mag aanstippen 
met het schorremorrie van de pers 
Maar uiteindelijk wordt het toch altijd weer Kerstmis 
En dan bedoel ik natuurlijk de viering onder ons op Soesdijk 
Hare Majesteit de koningin, onze koningin 
zo heel gewoontjes tussen ons en de gewone mensen doorlopend 
pratend over koetjes en kalfjes 
Natuurlijk ook over de os en ezel! 
Een paar stallenjongens, een paar dienstmeisjes 
een exemplaar van wat je tegenwoordig noemt de gekleurde medemens erbij 
Heel ontroerend gezicht! 
Zo menselijk 
Zo democratisch 
Zo gewoon 
En zo hoort het ook … eens per jaar! 
Wil je wel geloven dat je daar lang van tevoren naar uitkijkt 

Ik was deze zomer op vakantie in Corsica 
Ik kwam vanuit de zee 
Ik had juist gebaad
Ik wou terug, maar wat is dat? 
Opeens blijf ik stokstijf stilstaan, Middellandse Zee om de kuiten 
en ik roep ineens tegen mijn vrouw: „was het maar vast weer advent!” 
En verdomd als het niet waar is! 
Ze weet precies wat ik bedoel 

En dan bedoel ik natuurlijk het schenken door Hare Majesteit de Koningin 
van die heerlijke chocolademelk 
Gemaakt van echte cacaobonen, volgens oud vaderlands recept 
Een koninklijke drank! 
En dan mag ik daar graag een vel op zien
Een koninklijk vel 
En ik zal jullie eens wat vertellen 
Vorig jaar heb ik dat vel stiekem mee naar huis genomen 
Ik heb het bewaard en ik heb het zelfs laten inlijsten 
En dat hang nu boven het trumeau in de hal 
En als ik daar ’s morgens langs kom op weg naar mijn werk 
dan zeg ik tegen mijzelf: „verdomme jongen! 
Dit leven is toch nog waard om geleefd te worden” 

Mijn vrouw zegt wel eens: „jij bent de laatste poot onder de troon” 
En verdomd als het niet waar is heb ik het zelf opgestoken 
Daarom zeg ik altijd: „ik zal handhaven” 
Proost!