een verhaaltje over haar pappa geplaatst in weekblad viendin sept 2004
Toch optimistisch Ik ben ontzettens trots op mijn vader. Vorig jaar heeft hij een vreselijk ongeluk gehad. Hij viel tijdens zijn werk aan een luifel vier meter naar beneden. In het ziekenhuis hoorden we dat hij een scheldelbasisfractuur had op gelopen en een zware operatie moest ondergaan.. Toen hij op de intensive care lag was hij totaal de weg kwijt. Nu een jaar later is mijn vader helemaal afgekeurd hij heeft geen reuk en smaak meer is doof aan zijn rechteroor en zijn gezicht staat scheef. Ondanks alles blijft hij heel optimistisch. Op deze manier wil ik hem laten weten dat ik heel trots op hem ben. omdat hij zo optimistisch blijft en ik heel veel van hem hou. Nancy de Weijer van baardewijk
De momenten van stil geluk ze duren maar heel even Je draait je om en ze zijn weg Dan vraag je je verdrietig af waar ze zijn gebleven De momenten van stil geluk duren veel te kort Maar het zijn gouden herinneringen waneer je ouder wordt.
Vanavond kwam je bij me ,,Mam, ik voel me zo rot Mijn Relatie was niet goed Maar nu is het echt kapot Ik nam haar in mijn armen Mijn kind zo vol verdriet Ik heb het aan zien komen dat ontgaat een moeder niet ik zal je weer gaan helpen Al is het een lange weg Ik maak jou geen verwijten Je hebt alleen maar pech Eens zal de zon weer schijnen ook veer jou, mijn lief kind Ik blijf erin geloven Dat jij eens de ware vind
Als een kind op eigen benen gaat staan klopt hij nog vaak bij zijn ouders aan. Het deert hem niet,al is hij wat ouder hij legt graag zijn hoofd op je schouder Het verlicht vaak een deel van de zorgen in het ouderlijk huis ben je altijd geborgen. Gebeurt er eens iets waardoor het huis wordt ontlopen wat het ook is De deur staat steeds open.
Dag mijn meisje poppedojn, zo klein het is alsof je krullen de wereld vullen Jij kijkt zo wijs ogen vol licht In je lachend gezicht weerkaatst het lieve leven.
Alles is niet genoeg maar ikgeef het je Jij hebt nog een heel leven voor deboeg. Ik leef met je mee Mijn meisje,poppedijn,zoklein Ik ben er voor je omdat ik zo ontzettend van je hou Oma Diny
Jij Jij bent , t nooit vergeten jouw koosnaampje wilde ik weten Met je warme stem lokte je me mee proefde ik je mond,,t zilt der zee. Jij omstuimig,liefhebbend,rijk aan kleuren bedwelmd ,zoals bloemengeuren. Ik dans,lach,bemin voel me vrij ,t zingt in mij Jij houdt van mij
Een snoepje voor de pijn voor als je was gevallen. Als je je neus gestoten had. Maar.. als je groot zult zijn en je bent dan gevallen of je stoot weer je neus Geloof me kleine vent er zal geen snoepje zijn voor deze grote pijn al zou je dit nog zo bevallen
Versleten op je vijftigste zijn dagen die voorbij gaan met pijn Niets meer kunnen,een heleboel Kijk naar buiten in mijn stoel zie de mensen,druk met hun eigen ik ,k ben niet zielig, maar toch,,,,ik slik lopen voor hen is zo gewoon voor mij alleen maar een droom. ,K ben jaloers, missichien laf? daarom schrijf ik het van me af
Lief klein meisje met je bruine oogjes je donkere haartjes als satijn. Onschuldig kindje uit Bogata nog zo ontwetend en zo klein. Uit een ver land ben je gekomen naar Holland met mist en kou. Maar onze liefde zal je warmen want nu al houden wijn van jou. Je moeder kan niet voor je zorgen ze moest je afstaan met veel pijn. Wij echter zijn heel blij en dankbaar dat je nu voorgoed bij ons zal zijn
Of zo,n stoel op wielen ook ,,crossen,, kan vroeg je toen je me tegen kwam. En verder,,Jij bent zielig,, heeft mamma gezegd. Ik mag niet naar je wijzen is me uit gelegd. Wijs jij maar lekker kleine meid als jij met je fietsje het park door rijd. Dan wijs ik naatr jou bij wijze van groet. Laat niemand vertellen dat het anders moet.
Stil en onbewogen staan ze op een prent. Een lijstje er omheen gebogen zo heb ik ze gekend. ,t staat op mijn bureautje en er omheen wat allerlei als een klein cadeautje bij mijn schtijf gerei. Vader,Moeder, zij aan zij kon je nog maar eens uit de foto komen. Maar ik zie jullie slechts allebei alleen maar in mijn dromen.
Nu de zon stilletjes verdwijnt En vaal de zee beschijnt Voel ik aan mijn voetenhet natte zand. En eveneens het ademen van het late strand. Een zeewind blaast een beetje kil Alleeen het ruisen van de zee verder is het stil. Ik voel de eenzaamheid Als ik zie hoe de zon tegen haar verdrinking strijdt.
Zachtjes hoorbaar vallen zij neer ieder op zich , keer op keer Ze vallen zachtjes uit mijn hand in het geruisloos bruine zand De schelpen zijn die van geluk door het zachte zand vallen ze niet stuk Soms denk ik dan: kijk eens aan Als je het geluk zoekt is het al voor je gaan staan.
De tijd staat even stil als je mij verteld dat er voor jou geen hoop meer is. Rondom mijn hart wordt het ijzig stil.
Je bent zo jong het leven hoort toch mooi te zijn Gesprekken die wij samen voeren zijn ondanks toch fijn Ik relativeer Jij laat me zien wat alles waard is en geeft mij wat levensleer.
Geniet ervan al is het nog zo kort want voor dat je weet en uitspreken kan is je werels in gestort
Als je grijs zult zijn, veel later en je huid is diep gegroefd Als je hand dan beeft en gaat er alles fout dat je bedroefd Alshet leven wankelt dagen tot een sleur zijn Als je pijn voelt in niet begrepen vragen zal er een verlangen zijn om slechts aan een naam te denken in je angst, verdriet en pijn die zal liefde en bijstand schenken en die naam zal ,, Mamma,, zijn
Zachtjes doe ik haar kamereur open Voorzichtig naar binnen geslopen. Twee glinsterende ogen kijken me aan Wie kan zoiets moois nu weerstaan? Een blijk van herkenning een lach Ik ben blij dat ik jou moeder zijn mag.
In mijn wereld is geen plaats voor jou In mijn wereld zijn luchten geel en bomen blauw En wegen groen als jade De huizen purper maar de mensen grauw Daarom is er geen plaats voor jou.
