Anne hoe kan het dat twee en dat zal steeds weer blijken zo enorm veel op elkaar kunnen lijken Ik hoor het aan je stem zie het aan je gezicht je werk, je humor Je kleren allicht je grillen , je nukken je maling aan de mensen een echtere nicht had ik niet kunnen wensen
Ik voel jouw oeverloze diepe smart maar ik kan je niet helpen Bittere pijn omhult je hart Maar ik mag je niet troosten Ik wil het wel, maar kan het niet Je laat me niet toe tot jouw verdriet En als ik dan, heel even maar toch wat troost wil geven wendt jij je ijzig af en zegt: Het gaat toch door, Het leven
De herinnering aan jou jouw warmte en jouw lieve lach jouw handen die me streelden. jouw stem die zei ik hou van jou aan alles wat we deelden.
De herinnering aan jou blijft leven in mijn hart omdat ik zoveel van je hou
De herinnering aan jou bij ,t afscheid, onze laatste kus en dan zo vreselijk alleen Nu moet ik verder zonder jou. De herinnering aan jou gekoesterd in mijn hart is ,t enige dat ik over hou.
De zon staat weer op zomertijd de kalender al bijna op mei de tuin barst van bloemen en beestjes en ik lig in het gras want ik wil er heel dichtbij zijn.
Er is soms een vonkje tussen ons heel vlug. Dan zie ik dingen van mezelf in jou terug. En door die kleine dingen voel je zo maar jij en ik mijn meisje wij horen bij elkaar. Je word steeds groter al ben je nu nog maar klein Ik wens dat wij Moeder en Dochter altijd vriendinnen zullen zijn.
Bij jou mocht ik komen met pijn en verdriet. Jij kon naar mij luisteren jij veroordeelde niet Je troostende woorden die arm om mij heen. Ik zal het nooit vergeten ik voelde mij zo alleen. De pijn, de angst, die onmacht van binnen , doen vaak nog zeer Dan denk ik aan wat jij hebt gezegd en het gaat wel weer.
Hoe gaat het? Je zegt; goed hoor" Je denkt< niet goed ik heb mateloos verdriet maar dat zeg je een ander niet. Hoe gaat het? Je denkt,,niet goed. Ik kan het haast niet dragen Ik wilde nog zoveel aan hem vragen Hoe gaat het? Je zegt: goed hoor" Je denkt Dat je zo vreselijk onmenselijk verlangen kan naar je allerliefste. mijn overleden man.
Voel me vlinderachtig Licht en Klein Laat me altijd jouw lente zijn Ontstuimig, liefhebbend Rijk aan kleuren Bedwelmend zoals bloemengeuren Ik dans, lach, bemin voel me vrij Het zingt in me je houdt van mij
Het verdriet van mij die gelukkig was Het verdriet van mij die stapelgek op je was Dit verdriet doet mij ontzettend pijn Omdat jij Die al die jaren bij ons hoorde niet meer bij ons wil zijn Toch pappa Houd ik nog steeds van jou En ik mis je
Verdrietig pakte ik zijn koffer in en ik wist dit is nog maar het begin Toen brak de dag van het afscheid aan hij zou weer voor een lange poos gaan huil je niet als we elkaar gedag zeggen? vroeg hij en ik dacht dat lukt me nooit. Eenmaal zover keek ik wanhopig rond ondertussen drupte mijn tranen op de grond. Ver weg ging hij bij zijn vader wonen. Mijn lieve 10 jarige een van mijn twee zonen
Afscheids brief voor mijn pappa geplaatst in mijn vriendin op moederdag 2002
Toen ze me op donderdagom kwart over drie s,nachts wakker maakten en de verpleegster me kwam vertellen dat het niet goed met je ging, kon ik het niet goed beseffen. Beneden, bij je bed pakte ik je handen en ze:,,Pap,ik hou van je. Het is goed zo, ga nu maar je zult geen pijn meer hebben. Je maakte nog een geluidje het was net alsof je me antwoord gaf. Je blies je laatste adem uit en was overleden. Ik wist dat je moest gaan, maar moest het zo snel? Ik had je nog zoveel te vertellen en wilde je nog zoveel vragen. Zelf wilde je nog zoveel dingen doen: met mamma en giel en mij voor de eerste keer op vakantie met het vliegtuig bijvoorbeeld. Maar toch heb ik er vrede mee dat je eindelijk de rust hebt gevonden die je verdiende. Als je me zag in het ziekenhuis vroeg je me telkens hoe het met me was. Twee dagen voor je opname in het ziekenhuis heb je thuis nog toe gezien hoe de jongens in je tuin bezig waren. Ze hadden je buiten in je tuinstoel gezet zodat je toe kon kijken. Als beloning voor het goede werk wilde je een barbeque geven, net als je het jaar daarvoor had gedaan. Nancy haalde toen nog een grapje met je uit door slagroom op de kale hoofd te spuiten em Monique legde er een schijfje annanas op je kon hier kostelijk om lachen. De tuin is nu nog niet klaar. Dat gaan wij voor je doen. Je wilde nog genieten van je eerste achtekleinkind Kim en haar 1 jaar zien worden wat was je trots op haar. Ook had je de echtgenoten van je kleinkinderen in je hart gesloten. Wat fleurde je op als ze bij je op bezoek kwamen in het ziekenhuis. Ook toen je kleine Kimmetje voor het laatst zag(twee dagen voor je overlijden) heb je haar nog herkend. De dag voor je overlijden konden we geen contact meer met je krijgen. Toch denk ik dat je alles wat we tegen je zeiden hebt gehoord maar dat je de kracht niet had om te antwoorden. De laatste dagen voor je overlijden zei je steeds tegen me dat je naar huis wilde, dat was je grootste wens. En we hebben jou wens verhoord en je naar huis gebracht. Je bent toen nog een paar uurtjes in ons midden geweest. Ik had dat graag wat langer vol gehouden maar het mocht niet zo zijn. Lieve Pap, wat zal ik je missen. Ik hou van je en ik beloof je dat we allemaal goed voor mamma zullen zorgen. Rust zacht ,Ik zal je nooit vergeten Je altijd Liefhebbende Dochter Diny Pappa was 18-03-2002 op genomen in het ziekenhuis en op 12 april 2002 overleden aan kanker voor mij was het zeer moeilijk omdag ik in dat zelfde jaar voor hij over leed de behandelingen had afgesloten voor mijn borst kanker Paps kon toen ik in 2001 moeilijk bevatten dat ik borstkanker had hij had mij ook de vraag gesteld je gaat toch niet dood ik zei toen pap nee ik ga niet dood en zie ik ben er nog en mijn lieve pappa is er niet meer pappa die ik nog steeds erg mis
een verhaaltje over haar pappa geplaatst in weekblad viendin sept 2004
Toch optimistisch Ik ben ontzettens trots op mijn vader. Vorig jaar heeft hij een vreselijk ongeluk gehad. Hij viel tijdens zijn werk aan een luifel vier meter naar beneden. In het ziekenhuis hoorden we dat hij een scheldelbasisfractuur had op gelopen en een zware operatie moest ondergaan.. Toen hij op de intensive care lag was hij totaal de weg kwijt. Nu een jaar later is mijn vader helemaal afgekeurd hij heeft geen reuk en smaak meer is doof aan zijn rechteroor en zijn gezicht staat scheef. Ondanks alles blijft hij heel optimistisch. Op deze manier wil ik hem laten weten dat ik heel trots op hem ben. omdat hij zo optimistisch blijft en ik heel veel van hem hou. Nancy de Weijer van baardewijk
De momenten van stil geluk ze duren maar heel even Je draait je om en ze zijn weg Dan vraag je je verdrietig af waar ze zijn gebleven De momenten van stil geluk duren veel te kort Maar het zijn gouden herinneringen waneer je ouder wordt.
Vanavond kwam je bij me ,,Mam, ik voel me zo rot Mijn Relatie was niet goed Maar nu is het echt kapot Ik nam haar in mijn armen Mijn kind zo vol verdriet Ik heb het aan zien komen dat ontgaat een moeder niet ik zal je weer gaan helpen Al is het een lange weg Ik maak jou geen verwijten Je hebt alleen maar pech Eens zal de zon weer schijnen ook veer jou, mijn lief kind Ik blijf erin geloven Dat jij eens de ware vind
