Ik ben oud mijn benen willen niet goed meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij Jullie wereld is zo snel Sluit me niet uit en laat me voelen dat ik je niet tot last ben Ik leef ook nog graag en soms voel ik me eenzaam ik moet nog leren oud te worden met een jong hart.
Als een bloem ,zo is het leven ,t begin is teer en klein De een bloeit uitbundig de andere geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang weer andere blijven even Vraag niet bij welke groep je hoort dat is ,t geheim van ,t leven.
De herinneringen zijn zo helder de foto,s zo duidelijk het gevoel zo tastbaar toch is alles zo ver weg zo voor ij alsof het nooit heeft bestaan niet vergeven niet vergeten bijna niet slijtbaar Dat is het probleem met het verleden.
Het regent zachtjes in mijn ogen en achter de wolken verschuilt zich de zon als ik kijk naar de vrouw met haar kinderlijk wezen waarin,lang geleden mijn leven begon.
Soms ben ik de oudste en zij het kind Soms noem ik haar ,,moeder" als ik herkenning vind Nu glimlacht ze zachtjes en ik zit naast haar neer Ik zoek in haar ogen maar het regent alweer.
Anne hoe kan het dat twee en dat zal steeds weer blijken zo enorm veel op elkaar kunnen lijken Ik hoor het aan je stem zie het aan je gezicht je werk, je humor Je kleren allicht je grillen , je nukken je maling aan de mensen een echtere nicht had ik niet kunnen wensen
Ik voel jouw oeverloze diepe smart maar ik kan je niet helpen Bittere pijn omhult je hart Maar ik mag je niet troosten Ik wil het wel, maar kan het niet Je laat me niet toe tot jouw verdriet En als ik dan, heel even maar toch wat troost wil geven wendt jij je ijzig af en zegt: Het gaat toch door, Het leven
De herinnering aan jou jouw warmte en jouw lieve lach jouw handen die me streelden. jouw stem die zei ik hou van jou aan alles wat we deelden.
De herinnering aan jou blijft leven in mijn hart omdat ik zoveel van je hou
De herinnering aan jou bij ,t afscheid, onze laatste kus en dan zo vreselijk alleen Nu moet ik verder zonder jou. De herinnering aan jou gekoesterd in mijn hart is ,t enige dat ik over hou.
De zon staat weer op zomertijd de kalender al bijna op mei de tuin barst van bloemen en beestjes en ik lig in het gras want ik wil er heel dichtbij zijn.
Er is soms een vonkje tussen ons heel vlug. Dan zie ik dingen van mezelf in jou terug. En door die kleine dingen voel je zo maar jij en ik mijn meisje wij horen bij elkaar. Je word steeds groter al ben je nu nog maar klein Ik wens dat wij Moeder en Dochter altijd vriendinnen zullen zijn.
Bij jou mocht ik komen met pijn en verdriet. Jij kon naar mij luisteren jij veroordeelde niet Je troostende woorden die arm om mij heen. Ik zal het nooit vergeten ik voelde mij zo alleen. De pijn, de angst, die onmacht van binnen , doen vaak nog zeer Dan denk ik aan wat jij hebt gezegd en het gaat wel weer.
Hoe gaat het? Je zegt; goed hoor" Je denkt< niet goed ik heb mateloos verdriet maar dat zeg je een ander niet. Hoe gaat het? Je denkt,,niet goed. Ik kan het haast niet dragen Ik wilde nog zoveel aan hem vragen Hoe gaat het? Je zegt: goed hoor" Je denkt Dat je zo vreselijk onmenselijk verlangen kan naar je allerliefste. mijn overleden man.
Voel me vlinderachtig Licht en Klein Laat me altijd jouw lente zijn Ontstuimig, liefhebbend Rijk aan kleuren Bedwelmend zoals bloemengeuren Ik dans, lach, bemin voel me vrij Het zingt in me je houdt van mij
Het verdriet van mij die gelukkig was Het verdriet van mij die stapelgek op je was Dit verdriet doet mij ontzettend pijn Omdat jij Die al die jaren bij ons hoorde niet meer bij ons wil zijn Toch pappa Houd ik nog steeds van jou En ik mis je
Verdrietig pakte ik zijn koffer in en ik wist dit is nog maar het begin Toen brak de dag van het afscheid aan hij zou weer voor een lange poos gaan huil je niet als we elkaar gedag zeggen? vroeg hij en ik dacht dat lukt me nooit. Eenmaal zover keek ik wanhopig rond ondertussen drupte mijn tranen op de grond. Ver weg ging hij bij zijn vader wonen. Mijn lieve 10 jarige een van mijn twee zonen
