Twee harten zo zuiver twee harten van goed is eriemand die van je houdt? ze praten,ze kletsen zodat ze je kwetsen dan zijn ze tevreden als ze je met de voeten treden is er iemand die van je houdt?
Als mijn baby meid haar nog wat wankele koppie moe en voldaan tegen mijn schouder vleit Als haar mondje gaapt ze bijna slaapt haar handjes het is nog even winnen om een spel te beginnen met de ketting om mijn hals Dan denk ik: meisje wat ben je rijk en kwetsbaar te gelijk.
Liefde een leven lang Klaar staan en geven beloftes worden gebroken bloed dat gaat koken straf en pijn eerst van jou toen voor mij het had niet anders kunnen zijn.
Mijn dochtertje van dertien zo onzeker en lief Een meisje van dertien zo vrolijk en naief Soms heel groot maar je hartje nog klein Mijn meisje van dertien hoe zal jij over een jaartje zijn.
Ontwaken in de ncht kijkend naar de man die naast me ligt Denkend aan het leven dat we samen delen Vol van voord en tegens Maar al met al Een leven precies zoals Ik had verwacht
Stapjes op de trap zachtjes gaat de deur open slaapdronken komt ze bij me zitten nesteld zich even tegen mij aan doet haar duim in haar mond en zegt: Oma .. ik kan niet slapen
Gedicht geschreven voor mijn dochter Nancy toen ze 12 jaar was
Jij zit er midden in dan ben ik je vijand dan je vriendin Regels in huis daar verzet jij je tegen die wil je continu van tafel vegen Maar dit is een fase die hoort bij je leven en ik zal je in die tijd alle steun en liefde geven.
Twee zusjes in de zon samen buiten spelen jasjes,laarsjes aan schopjes en harkjes delen
Blonde krullen me strikken blonde krullen met zand trots,,kijk es,, mammaroepen zand oliebol in de hand. Blozende wangetjes gravende handjes lachende oogjes nageltjes met randjes
Spijkerbroekjes steeds vuiler Zij zitten er niet mee lachend schud ik mijn hoofd wat hou ik van die twee
geschreven gedicht voor mijn kleinkinderen Kim en Tijn
Ik zou voor jou willen wensen Alleen om je heen lieve mensen Een wereld om van te houden En in ieder het volste vertrouwen
Dat alle pijn je bespaard mag blijven Geen donkere wolken voorbij zouden drijven Waar ieder respeckt voor een ander heeft Een wereld die niet op z,n grondvesten beeft.
Ik jullie Oma kan aleen maar wensen Dat je blijft zoeken naar het goede in mensen En als jullie later op je eigen beentjes kunt staan Dan denk ik Die kunnen de wereld wel aan
Ik wou dat ik bij pappa was waar hij dan ook is Even vragen hoe het gaat en zeggen dat ik hem zo mis
Al was het maar vijf minuut,jes om te kijken of hij gelukkig leeft en hem de groeten doen van mijn (klein)kinderen zeggen dat iedereen nog om hem geeft
Dan denk ik maar aan vroeger en weet dat hij gelukkig is geweest Als is hij dan niet meer bij me m,n pappa leeft nog steeds.
Na twee en vijftig mooie jaren Wat zal ik nu nog sparen Want rijkdom is geen geld alleen gezondheid,dat weet iedereen Dus je behoefd niet te klagen Maar dragen, bovendien Ook niets te vragen Maar afwachten mischien Want komt de tjd van scheiden Al valt het nog zo zwaar Bedenk dan toch nog even Ons leven was niet zo zwaar.
Ze zeggen telkens tegen hem Nee meneer u bent te dik Hij kijkt naar me terwijl hij nog een koekje gapt Ik kijk hem aan en doe mijn ogen dicht en heb niets gezien.
Samen kijken ze naar de bootjes Samen gooien ze steentjes in het water. Samen stoeien ze Samen lachen ze Een opa met z,n kleinzoon Mijn vader met mijn kind.
Al ben je dan sinds jaren de luiers reeds ontgroeid Al heb je grijze haren en kijk je soms vermoeid Al heb je zelf drie kinderen die groter zijn als jij Dat alles kan niet verhinderen dat je kind blijft voor pa en mij.
Ik ben oud mijn benen willen niet goed meer mee en mijn handen beven. Heb geduld met mij Jullie wereld is zo snel Sluit me niet uit en laat me voelen dat ik je niet tot last ben Ik leef ook nog graag en soms voel ik me eenzaam ik moet nog leren oud te worden met een jong hart.
Als een bloem ,zo is het leven ,t begin is teer en klein De een bloeit uitbundig de andere geurt heel fijn Sommige bloemen blijven lang weer andere blijven even Vraag niet bij welke groep je hoort dat is ,t geheim van ,t leven.
De herinneringen zijn zo helder de foto,s zo duidelijk het gevoel zo tastbaar toch is alles zo ver weg zo voor ij alsof het nooit heeft bestaan niet vergeven niet vergeten bijna niet slijtbaar Dat is het probleem met het verleden.
Het regent zachtjes in mijn ogen en achter de wolken verschuilt zich de zon als ik kijk naar de vrouw met haar kinderlijk wezen waarin,lang geleden mijn leven begon.
Soms ben ik de oudste en zij het kind Soms noem ik haar ,,moeder" als ik herkenning vind Nu glimlacht ze zachtjes en ik zit naast haar neer Ik zoek in haar ogen maar het regent alweer.
