Er zijnzoveel verschillen Ook mensen die het niet willen. Maar geloven doen we allen iets. Want het begin bestond uit niets. Voor god zijn we allen gelijk hier op aard. Maar door mensen is er toch verschil gebaard. Er zijn armen, er zijn rijken. En dat laat de mens dikwijls blijken. Waarom al die haat en nijdt. Dan ga je twijvelen aan je geloof. En ben je goede woorden doof. En toch wil ik zeggen via dit gedicht. Er is voor ieder een licht Dat zal eens ontwaken. En ons weer blij gaan maken. Eens zal ieder gelukkig zijn. Zonder verdriet of pijn. Laten we daar maar naar streven. En het beste maken van ons leven.
Kleine tijn op Oma,s schoot Wilt toch zo graag een verhaaltje Over een meisje in het rood Een verhaaltje in het speciale kindertaaltje kleine oogjes vallen toen Tijn is een beetje moe
Ik hou van jou voor eeuwig ik mis je ieder moment ik zou je willen opbellen maar ik wacht zolang tot ik het niet mee uit hou. Mijn hart schreeuwt om jou om enkel jou alleen. Ik zeg je wat ik voel ook al ben je niet meer vrij Zeg jij nou is eerlijk wat je voelt En sluit je niet zo op mischien komen we er samen uit Want geloof me, mijn hart verlangt alleen maar naar jou Ik hou van je! Voor altijd.
Er valt nog zoveel over vriendschap te zeggen Je kunt haar bespreken,ontleden misschien maar gek... dan verdwijnt ze is niet meer te zien Hoe kun je nu aandacht,trouw uit gaan leggen? want wat je ook zegt het is altijd te klein Dus vrienden je moet het gewoon weg maar zijn.
Zestien was ik toen ik je leerde kennen. En toen wist ik dat je me vreselijk zou verwennen. Met je lieve blauwe ogen keek je me toen aan. Toen ik je voor een ander liet staan. daar stond je dan met trillende handen. Je zei niets, maar ik zag de tranen in je ogen branden Je deed niets en ben toen van me weg gegaan. Maar iedere dag zie ik je nog voor me staan. Met je blonde haren en die trouwe blik ik zal je nooit vergeten dat beloof ik.
Het leven is eenzaam het wennen is eenzaam net als de nacht het huis is zo leeg de stoel waarop je zat is leeg de dingen gaan voorbij de herinneringen blijven ze blijven in je hoofd in dit eenzame huis.
Zo lig ik te denken tot diep in de nacht en ben weer blij als het weer licht wordt maar ik ben dan wel doodop.
ik droom van een wereld vol lieve mensen en vrede op aarde waar veel groen is en mensen tevreden waar nooit oorlog is alleen maar liefde ik wil eidenloos lopen dwalen. In een eindeloze tijd zit ik weer te dromen van mensen blank en zwart geniet in dit leven het leven is kort denk toch eens na dat alles toch mens is maar liefde is god
Twee harten zo zuiver twee harten van goed is eriemand die van je houdt? ze praten,ze kletsen zodat ze je kwetsen dan zijn ze tevreden als ze je met de voeten treden is er iemand die van je houdt?
Als mijn baby meid haar nog wat wankele koppie moe en voldaan tegen mijn schouder vleit Als haar mondje gaapt ze bijna slaapt haar handjes het is nog even winnen om een spel te beginnen met de ketting om mijn hals Dan denk ik: meisje wat ben je rijk en kwetsbaar te gelijk.
Liefde een leven lang Klaar staan en geven beloftes worden gebroken bloed dat gaat koken straf en pijn eerst van jou toen voor mij het had niet anders kunnen zijn.
Mijn dochtertje van dertien zo onzeker en lief Een meisje van dertien zo vrolijk en naief Soms heel groot maar je hartje nog klein Mijn meisje van dertien hoe zal jij over een jaartje zijn.
Ontwaken in de ncht kijkend naar de man die naast me ligt Denkend aan het leven dat we samen delen Vol van voord en tegens Maar al met al Een leven precies zoals Ik had verwacht
Stapjes op de trap zachtjes gaat de deur open slaapdronken komt ze bij me zitten nesteld zich even tegen mij aan doet haar duim in haar mond en zegt: Oma .. ik kan niet slapen
Gedicht geschreven voor mijn dochter Nancy toen ze 12 jaar was
Jij zit er midden in dan ben ik je vijand dan je vriendin Regels in huis daar verzet jij je tegen die wil je continu van tafel vegen Maar dit is een fase die hoort bij je leven en ik zal je in die tijd alle steun en liefde geven.
Twee zusjes in de zon samen buiten spelen jasjes,laarsjes aan schopjes en harkjes delen
Blonde krullen me strikken blonde krullen met zand trots,,kijk es,, mammaroepen zand oliebol in de hand. Blozende wangetjes gravende handjes lachende oogjes nageltjes met randjes
Spijkerbroekjes steeds vuiler Zij zitten er niet mee lachend schud ik mijn hoofd wat hou ik van die twee
geschreven gedicht voor mijn kleinkinderen Kim en Tijn
Ik zou voor jou willen wensen Alleen om je heen lieve mensen Een wereld om van te houden En in ieder het volste vertrouwen
Dat alle pijn je bespaard mag blijven Geen donkere wolken voorbij zouden drijven Waar ieder respeckt voor een ander heeft Een wereld die niet op z,n grondvesten beeft.
Ik jullie Oma kan aleen maar wensen Dat je blijft zoeken naar het goede in mensen En als jullie later op je eigen beentjes kunt staan Dan denk ik Die kunnen de wereld wel aan
Ik wou dat ik bij pappa was waar hij dan ook is Even vragen hoe het gaat en zeggen dat ik hem zo mis
Al was het maar vijf minuut,jes om te kijken of hij gelukkig leeft en hem de groeten doen van mijn (klein)kinderen zeggen dat iedereen nog om hem geeft
Dan denk ik maar aan vroeger en weet dat hij gelukkig is geweest Als is hij dan niet meer bij me m,n pappa leeft nog steeds.
Na twee en vijftig mooie jaren Wat zal ik nu nog sparen Want rijkdom is geen geld alleen gezondheid,dat weet iedereen Dus je behoefd niet te klagen Maar dragen, bovendien Ook niets te vragen Maar afwachten mischien Want komt de tjd van scheiden Al valt het nog zo zwaar Bedenk dan toch nog even Ons leven was niet zo zwaar.
