Hoe kon je leven in en land bestuurd door de bezetters hand Gedreun van laarzen door de straten en je heel voorzichtig was met praten En al het voedsel op de bon Veel wat je niet meer kopen kon Ach het is alweer zo lang geleden maar o, wat waren we toch blij voor die bevrijding op de 5e mei.
Als je over de zestig bent dan heb je al heel wat meegemaakt Je jeugd was oorlog Je huwelijk een moet Je was in die jaren nog niet je dat geen tijd om na te denken niet opgewassen tegen het leven Jaren was je alleen je was pas achtien jaren Geen geld om van de leven je man was verdwenen je familie, je wist niet waar ze waren Ik kon hewt niet begrijpen dat ik dat was Ik voelde mij zo verlaten Ik heb jaren nodig gehad om te begrijpen dat ook dit oorlog was.
Vieze vinger afdrukken op een glazen tafel plaat geen stoel of kruk die nog op z,n eigen plekje staat een vloerkleed dat ligt te smullen van de kruimels cake zo gaat dat iedere dag, elke week maar geen oma die daar iets om geeft En als de deur achter het kroost dicht valt denkt ze Hier word vandaag geleefd.
Jij bent niet uit mijn buik gekomen jij kwam uit een heel ver land Maar desondanks mijn kind is er de moederband Je bent een stukje van mezelf precies zo als mijn eigen En dat snappen alleen maar zij die zelf een adoptie kindje krijgen.
Je kan soms zo,n heimwee hebben naar mensen die er niet meer zijn. Mijn pappa,schoonmoeder,opa,oma,zwager De tijden ze keren niet weder want dan waren jullie er nog. Je wilt alles wel houden maar je weet niet hoe Zo is nu eenmaal het leven Overal en nergens naar toe En als ik moe gestreden bent en ik ziet het niet meer zitten Ik heb zoveel en toch weer niets Maar ik heb nog steeds mijn raampje het leidt naar de hemel toe De zon en de maan en de sterren en mijn lievelingsboom geplaatst door mijn zoon Nu is hij groot, net als die boom.
Pas geboren oogkes knipperen tegen het licht Het is nog wat te fel zachtjes aan ze dicht Pas geboren handjes zoeken om zich heen zoeken iets vertrouwd maar vinden er nog geen.
Klein kleuterkindje duimpje in de mond zoekt mamma,s hand als het de klas in komt De oogjes zijn afwachtend zoeken om zich heen maar vinden er nog geen
De grote maatschappij is het die op ze wacht Velen zullen bereiken wat ze hadden verwacht Anderen proberen hun leven op te bouwen maar missen een belangrijk ding een beetje zelf vertrouwen.
Diepe rimpels tekenen zijn gezicht zijn rode haren zijn dun zijn mond vormt een glimlach Hij was gelukkig zijn leven nog niet vervult Ik droom graag over mijn vader Maar waarom moest uitgerekend hij een goed mens sterven. Misschien was hij wel te goed voor deze wereld en staat hij nu naast god met rimpels en grijze haren Dan weet ik dat hij me ziet dan voel ik zijn kracht zijn liefde Dan moet ik niet langer verdrietig zijn want dan weet ik dat hij me altijd beschermen zal.
Stilte in mij Harde disco dreunen om me heen. Eenzaamheid in mij mensen om mij heen. Een ontzichtbare muur scheidt me van de menigte van het plezier. De man naast me houdt van me hij buigt zich naar mij toe en geeft me een zoen. Ik glimlach naar hem maar mijn hart huilt. Ik steek een sigaret aan en in haleer diep. Drink een slok van mijn glas adem rustig en ontspannen. Pogingen zonder resultaat. Tranen dringen achter mijn oogleden. Ik bevind me in een situatie waarin ik tevreden zou moeten zijn. Doch de leegte in mijn hart bezorgt me rillingen. De kracht van mijn ontervredenheid is te sterk. Ik kan ze niet onderdrukken ik vlucht weg , laat alles achter en ga verder op zoek naar mezelf, naar haar die ik nooit zal zijn. Mijn spookbeeld De perfecte ik De gelukkige ik.
Een pijpenrekje aan de muur dat is waar ik naar tuur In gedachten loop ik door is het jouw stem die ik hoor? Ogen, stralend blauw Pap.s,, alles herinnerd aan jou.
Een lach,een traan Laat komen,laat gaan dat zijn onze gedachten maar we kunnen meer verwachten soms heb je verdriet en dat doet pijn soms is er geluk en dat is fijn. Maar we kunnen niet zelf beslissen wat er komt, dat moeten we gissen. Soms ze je aan een gezicht een sprankel van licht maar het kan ook anders zijn dan zie je aan een gezicht haat en pijn waarom gaat zoveel geluk verloren en zijn sommige voor het geluk geboren Waarom kan de wereld niet allleen uit liefde bestaan ,alleen liefde, haat en nijd niet meer voortaan . Dat is een grote wens voor vele en dat we daar alleen in mogen delen dit zal wel een droom blijven voor veel mensen maar ik wil iedereen het beste wensen.
Dat ik dood ben betekend niet dat ik er niet meer ben Wat wij voor elkaar betekenden blijft bestaan al ben ik uit het zicht verdwenen. Het voort leven in de gedachten van je dierbaren in de gedachten van jullie Dat is wat wij de hemel noemen Daarin vinden wij elkaar terug.
Als je kind op zichzelf wil gaan wonen en z,n zelfstandigheid wil tonen zich daardoor deels losmaakt van jou voel je je een beetje in de rouw jij was z,n steun en toe verlaat je stond hem bij met raad en daad na je scheiding had je met hem een goede band. Als jij het moeilijk had pakte hij je hand en zei dan:kom Mam,kop op. en hielp je er weer bovenop. Nu is er iemand in zijn leven gekomen van wie hij alleen maar had kunnen dromen haar wil hij betrekken in zijn leven en daarvoor moet je hem de ruimte geven dat doe je ook al doet het pijn want je beseft nu pas Dat hij niet alleen van jou kan zijn.
Emotioneel ben ik erglabiel ben vaak een troosteloze en eenzame ziel. En ondanks de vrienden om me heem voel ik me toch veel gesloten en alleen. Dit is al 10 jaren aan de gang en ik ben, o zo bang. Voor een omekeer in mijn leven al heb ik vast veel te geven. Veel meer dan dit saaie bestaan zonder begripvolle partner, zonder een baan. Daarom moet ik het leven anders gaan bekijken om uit die put te klimmen en dingen gaan bereiken. Maar dan moet ik eerst van een jaren lange verslaving af. En op dat puntben ik zo vaak laf. Maar ja ik moet het wel onwille van mijn verdere bestaan. Daarom besluit ik om toch toe te geven aan die strijd en word ik in de toekomst vast wel een gezonde meid. Als ik afgekickt ben en sterker zal zijn wordt mijn leven dan toch fijn? Nu is het nog zo,n bodemlozeput en voel ik me vaak een enorme trut Waarom die onzekereid en waar is mijn zelf vertrouwen? Er zijn toch best mensen die van me houden? Maar ik hoor ooit een man te vinden die begripvol is en zich aan me wil binden dan pas voel ik me niet meer zo,n holpeloos geval en nu maar hopen dat die tijd spoedig komen zal.
In blijde verwachting en toch niet er is dan ook niemand die iets ziet Maar ook ik heb mijn angsten en dromen over het kindje dat bij ons zal komen Ik kijk vol verwachting en spaning uit naar het moment dat ik ons kindje in mijn armen sluit.
