Kinderen spelend in de ondergaande zon Samen opgaand in een moment van plezier schrille stemmen weerkaatsen het avondlicht Glimende gezichten zoeken bevestiging van hun eige kunnen Huppelend geven voetjes emoties weer Stralende ogen vertellen alle geheimen Zo vol zelf vertrouwen genieten van de gegeven dag Dromen over later stoer gedrag, trotserend alle angsten Kinderlijk spel in een Joegoslavische hel.
Straks mag je mee Je past precies in de palm van mijn hand Je oogjes zijn nog maar net open maar als ik je zes dagen later bezoek kan je heel parmantig al lopen straks mag je mee alles staat al klaar het word natuurlijk een hondsgoed jaar.
De liefste man ben jij voor mij De liefste die er is toen ik aan jou mijn hart verloor sloeg ik de plank niet mis Ik hou van je ogen ik hou van je haar van ,t kuiltje in je kin maar ,t is ook om je warme hart dat ik je zo bemin.
Daar ben je dan mijn meisje net 2 uurtjes oud Je knipperd en dan kijk je me aan recht naar binnen Begroeting van een oma Een traan van trots drupt op mijn hand Je oma Diny
Soms,heel even ben ik vleugellam achter gebleven alleen maar stam ontdaan van blad de takken kaal alleen,zodat ik in mezelf verdwaal zonder bezwaren zonder teugels jullie waren de wind onder mijn vleugels
Weer is ,t zover de jongste nu trekt in zijn eigen huis Leeg staart zijn kamer me nu aan ,K voel me er niet meer thuis Zijn audio,gitaar,t.v natuurlijk nam hij alles mee Alleen die vlek achter zijn bed blijft als symbool daar neergezet want moe liet hij zijn hoofd vaak rusten niet op, maar achter het beddekussen.
Ze gaat straks de deur uit mijn jongste kind en iedereen vraagt wat ik daar van vind Soms ben ik verdrietig en soms ben ik blij want straks is alles weer echt van mij Mijn geurtjes,mijn schoenen ach noem het maar op ze vroeg het lief of met een smoesje maar droeg dan wel mijn mooiste bloesje Een beetje verdrietig, maar ook heel erg blij Want alle drie wonen ze heel dicht bij mij.
Ik durf niet in je ogen te kijken bang dat jouw gevoelens op de mijne lijken dan langzaam naderen onze gezichten we omhelzen vurig,heet zachtjes zodat niemand het weet Strelingen, liefdevol eindelijk verward beseffen we dit is voor een keer maar ook voor eeuwig.
Je bolle warme buik is als een veilig nest alleen het wachten rest Liefste, een term van eeuwigheid heeft zich in jou buik gevleid Wachten , wachten. Negen maanden zijn geklaard Jouw kinderen gebaard Tot vlomaaktheid van het zijn vergeten worstelingen oijn Jouw wens, gods wil in heerlijkheid vervuld Jong leven wacht, vol ongeduld.
Je huid zacht als zijde vleit zich tegen mij aan Het is te vroeg je nog warme handjes strelen mijn gezicht Een krachtige zoen op m,n neus sluimerend ontwaken O, wat houd ik van je! Mijn dochter,toe blijf nog even klein.
