Al jarenlang neem ik je mee Je bent niet zwaar te dragen Ik laat je de mooiste plekjes zien zonder het te vragen Ik draag je heel diep in mijn hart en niemand die het ziet Daar is het mooi en licht en fijn Ik weet dat jij geniet.
Ben jij nog ergens tegen? vroeg ik mijn zoon Ben jij nog ergens voor?
Hij keek naar de hemel en zei langs zijn neus: Ervoor of er tegen, is niet mijn keus Ik bouw niet mee aan zo,n muur.
Waarom wil jij niet kiezen? vroeg ik mijn zoon, waarom neem jij geen standpunt in?
Hij keek naar de hemel hij deed of hij dacht: Welke kiezers hebben de macht? ik kies liever niet,ik deel.
Wat heb jij te delen? vroeg ik mijn zoon je hebt immers helemaal niets. Hij keek naar de hemel als zag hij daar iets wat kun je gemakkelijk delen dan niets? Wat je hebt,dat wil je helemaal.
Heb je nog idealen?vroeg ik mijn zoon wat is jouw heilig ideaal? Hij keek naar de hemel en zei met een lach: Een vogel te zijn die zweeft bij de dag vliegen lijkt mij ideaal!
Maar vliegen is een vlucht zei ik mijn zoon waarvoor ben jij op de vlucht? Hij keek naar de hemel waarin god was verdwaald, en zei:ik wil niet dat doodsangst mijn leven bepaald!
Geloof in jezelf dat kan, hoop doet leven Ik heb zoveel te geven Geloof in jezelf ,met liefde en hartstocht dat is wat ik zocht. Geloof in jezelf, ik verlang naar de kracht heb mezelf in de macht Geloof in jezelf, naar je eigen ik op zoek gooi weg die ouwe koek Geloof in jezelf, op weg naar een goed leven dat is het beste wat je jezelf kunt geven.
Een licht in deze duisternis is iets wat wij ons wensen De winter viel al vroeg dit jaar en duurt nog best wel lang Het is koud buiten,het donkert snel en iedereen zoekt binnen naar warmte en gezelligheid kaarsen zijn nu in zwang.
De kaars, een lichtpunt voor de mens die zonder niet kan leven Elk mens behoefd een koestering en weldaad voor de geest Die heldere vlam, die tere waas van ,t schijnsel rond die vlamme maakt zelfs de diepste duisternis tot een waarachtig feest.
Ik haal de dingen voor mijn geest Het feest,het zingen en dat wat lijkt te zijn geweest Het heeft zijn plaats Ik ga het niet verdringen de vreugd. de samen ,delen,dingen En niet een dag gaat er voorbij dat ik niet even moet denken of je mij sooms ook mist in jouw leven.
I'm sorry dear, please sit down
My doctor said with a frown.
His sadness was plainly written
On his face for me to see.
I'm almost certain this is cancer,
But lets do some more tests
He said smiling his best.
His compassion was great as
He told me the truth
Gently compelling and never aloof.
"This is not a death sentence"
He said so resolute.
You can beat this
But you have to be strong
You will be put to the test,
And the test will be long.
And then I thought
This Doc is the best....
I stumbled out the door
And into my car
I was all alone and numb,
but the house wasn't far.
Then in spite of my horror and fear
When down my cheek slid a tear
I remembered the greatest of all healers was near.
The Lord Jesus who raised Lazarus from the dead
and healed the blind.
Then courage I began to find
Surely He (Jesus) could heal
me. His gentle touch would
deliver me......and my faith
In Him would set me free!
Life is a story in volumes three, The past, the present and yet to be, The First is finished and laid away, The second we are reading day by day, The third and last of volumes three, Is locked from sight..God keeps the key
A place to rest, A place for tears, A place to remember all the years, A place to listen to a song bird sing, A place to hear the bell chimes ring.
A place to not ever pretend, A place to grow, laugh and mend, A place to have courage, faith and hope, A place to love again and cope.
A place to look up at the heavens above, A place to have prayers and God's love, A place to enjoy..a moment to steal, A place to have peace, a place to heal.
We all have an angel who walks by our side, When things get us down we use her as our guide. When the road we travel is dark as the night, It's the Angel God gave us who shows us the light.
Breast cancer is a scary word
That never wants to be heard
you find that lump
and go in a slump
always in the back of your mind
you will find
another one even bigger
it will trigger
you all the time
scared to even look
you feel like an open book
you only have one breast
it puts you to the test
you can never rest
people stare at you
you just say boo
you don't feel whole
you want to crawl in a hole
so you can be alone
and say why me........
Op een Amerikaanse Site Die Site heet Frends in Need van Borstkanker waar ik nu 5 jaar lid van ben en veel lotgenoten heb ontmoet heb ik mooie gedichten geplaatst door mijn lotgenoten in amerika geschreven en ik wil ze in dit blog met jullie delen oma Diny
We all have an angel who walks by our side, When things get us down we use her as our guide. When the road we travel is dark as the night, It's the Angel God gave us who shows us the light.
De regen is een grijs gordijn voor mijn bslagen ramen De berk die altijd vrolijk is hangt nu vol dikke tranen Net als ik somber ga worden zie ik twee gele eendjes in plastic jasjes,glimmend nat met waggelende beentjes in pas gevonden evenwicht van kleine dribbelpasjes de vleugeltjes vladderen heen en weer en petsen in de plasjes Dan vind hun moeder het genoeg de paraplu gaat open en onder moeders vleugels zie ik ze verder lopen Geheel vertederd denk ik dan:kom Ik trek mijn regenlaarsen aan en ga een straatje om
De verpleging, een prachtige baan men moet echter niet meer met idealen gaan Bezuinigen voor de zoveelste keer het moet, maar eigenlijk kan het niet meer.
Men kan het mooi vertellen prioriteiten moet men stellen Het idee is mischien wel goed maar het klopt niet met mijn gemoed.
Vergadering, gesprekken en weer een overleg. Prachtig, maar de zorg is weg Denken aan de dingen die je wel hebt gedaan vergeten dat men bij een patient met verdriet is weg gegaan.
Hun zorgen mee beleven steun en een schouder geven maar biet bieden wat je had beloofd aan een mens die in jou had geloofd.
Het is triest en doet me zeer bezuinigen ,t zal wel moeten maar het kan echt niet meer.
Het is niet uit te leggen wat ik voel er schuilen zoveel mensen in mij soms weet ik niet wie ik ben ik verander van een vreemde in een bekende Nu eens een kind,dat liefde zoekt dan weer een volwassen mens die zoekt dan weer een verdrietig wezen Ik zoek en zoek en kruip weer terug in mijn wezen zo moe ben ik van al dat zoeken.
Soms ben ik verdrietig en alleen dan wil ik even niemand om me heen. Dan huil ik even zo ben ik alles kwijt en is er weer een weg die naar het goede lijdt Dan is al mijn verdriet verdwenen en sta ik blij op mijn benen Dan ben ik weer blij en houdt iedereen van mij.
Woorden worden tastbaar In het duister ik luister hoor de echo in je stem die gevoelens vertaald Mijn blik verdwaalt door emoties verdreven Ik fluister blijf nog even.
Ze zaten samen op de bank het meisje en de jongen terwijl de zon hen wild bescheen de knoppen open sprongen Ze keken elkaar innig aan er werd niet veel gesproken de wereld zag er anders uit hun liefde was ontloken Ze zaten samen op de bank na vele,vele jaren genegenheid en toewijding kenmerkten hun gebaren De bank is tegenwoordig leeg een bank met een verleden dat de herinnering oproept aan jaren die vergleden.
Het is niet uit te leggen
Soms ben ik verdrietig en alleen
