12 jaar ,n kind gaat spelend door het leven totdat,,,,,, ineens die rot oorlog begint met mensen die eerst samen leefden naast elkaar zoals het hoort Gewoon als buren samen streefden naar ,n wereld van delen met elkaar En nu,zomer samen vechten Ik snap het niet dat is toch raar? Vriendjes had ik,samen lachen samen spelen,vriendjes en nu. Nu zijn ze dood zomaar ineens En ik, ik ben geen kind meer zomaar ineens ben ik groot maar zo volwassen worden en groot zijn dat is toch echt niet fijn want ik ,ik wou nog klein zijn nog spelen met nina met edin maar die zijn dood en ik,ik moet flink zijn want nu ben ik groot en toch We moeten verder in deze wereld met nu vandaag een beetje geluk want we hebben een kachel die andere was stuk geluk met de resten van haat en nijd ,n kachel veel ben ik kwijt maar we leven we zijn er nog wel.
Twee armen om je heen een fluisterstem Twee armen om je heen een kind dragen van hem Hartstocht,warmte,tederheid ook intens verdriet Twee armen om je heen een fluisterstem
Ook al heeft hij maar een paar uurtjes vrij vrolijk en blij gaat hij met zijn slijptol,stofmasker en veiligheidsbril het keukenraam voorbij. Iedere ochtend vroeg sluipt hij uit ons oude huis en soms herken je hem niet meer van het vele gruis Voor hem is niets te veel wat ben ik blij dat ik mijn leven met hem deel.
Houden van? Vertrouwen dan? nemen en geven in elkaars leven Een ruggesteun voor de ander zijn Weten te waarderen te respecteren Zonder gestoor een luisterend oor Dat is ons geheim van 33 jaar samen zijn.
De zomer was lang,de avonden zwoel Ik zat ik mijn tuintje en had het gevoel dat alles om mij heen stond te dromen Ik zweefde weg en liet de loomheid over mij komen een klein briesje bracht me terug in de tijd Ik zag een jonge man zo,n type,daar klopt elk jong meisjes hart sneller van! Oh wonder hij werd mijn vriendje voor ,t leven Ik veerde overeind, het tuinhek viel dicht,wacht eens even! Zag ik eerst een knul met zwarte haren jong en onwijs? Nu zag ik een man,wat buikig en behoorlijk grijs. Doch zijn ogen herkende ik die waren hetzelfde gebleven Hij keek me aan nog steeds is het er en heel even flitsen er dertig jaren langs me geen en ik voelde me blij Nog zijn er die vonkjes deze man is van mij.
Het heeft zo moeten zijn je leven lag op het water en was beslissend voor later Je kwam, je zag,en overwon zoals geen ander dat ooit kon Je nam me mee naar vele oorden langs stranden met witte boorden door jou werd mijn horizon verbreed en altijd deelden we lief en leed Vier meisjes werden ons geschonken daarmee was onze liefde beklonken ondanks verdriet en tegenspoed bleef je altijd vol goede moed Nu ben je opa en nog niet oud Je bent nog steeds een man van goud Vaak word op jou een beroep gedaan er is geen mens die je laat staan We hopen dat het je is gegeven nog lang,gezond en fijn te leven Met allen die je dankbaar zijn dat is de wens van groot en klein.
Ik zie je slapend in de morgen zo goed voor mij en voor ons kind Hoeveel houd jij voor mij verborgen hoe kan ik voelen wat jij vind? Gesloten ben je,weing woorden gebruik je als het om ons gaat maar diep in mij daar leeft al het goede gevoel dat jij steeds naast me staat Ons kind, hij baart soms zoveel zorgen jij laat hem en je houdt hem vast met je gevoelens, in je armen naar jou heb ik nooit mis getast Als soms mijn tranen zijn te zien ben jij er steeds en zonder woorden laat jij me al je liefde zien.
Met m,n vinger volg ik de lieve lijnen in je gezicht je wenkbrouwen zijn al grijs of noem je dat wit? Je ogen vol liefde, aleen op mij gericht Je fluisterd lieve dingen en onzin in mijn oor Je stem vol liefde zegt wat ik graag hoor Je streelt mijn huid noemt me je min wat is leeftijd wat leven en wat tjd? We hebben geen einde er is alleen begin
Ik heb lang zitten staren Naar je mond,naar je haren Ik hoor je stem nog die zei kom maar hier kom maar bij mij Je hand, lief en groot Die nog net de mijne omsloot Je ogen ,je gezicht in rust En heel voorzichtig door mij gekust Ik heb lang zitten staren om dit beeld op te sparen van jou in het schemerlicht die slapend, ontspannen gezicht De stilte door niets verstoord Alleen je ademhaling heb ik gehoord die in slaap en zonder zorgen slaap zacht, tot morgen.
Jij met wie ik mag leven om wie ik kan lachen aan wie ik kan geven van wie ik mag huilen met wie ik wil vrijen bij wie ik mag schuilen dicht,heel dicht bij je Jij hebt me alles gegeven Jij,voor altijd mijn liefde Jij,voor altijd mijn leven.
Als op een dag de zon niet meer schijnt en voorgoed achter de wolken verdwijnt bouw ik om jou een broeikasje heen en mijn liefde verwarmd je als nimmer voorheen.
Al jarenlang neem ik je mee Je bent niet zwaar te dragen Ik laat je de mooiste plekjes zien zonder het te vragen Ik draag je heel diep in mijn hart en niemand die het ziet Daar is het mooi en licht en fijn Ik weet dat jij geniet.
Ben jij nog ergens tegen? vroeg ik mijn zoon Ben jij nog ergens voor?
Hij keek naar de hemel en zei langs zijn neus: Ervoor of er tegen, is niet mijn keus Ik bouw niet mee aan zo,n muur.
Waarom wil jij niet kiezen? vroeg ik mijn zoon, waarom neem jij geen standpunt in?
Hij keek naar de hemel hij deed of hij dacht: Welke kiezers hebben de macht? ik kies liever niet,ik deel.
Wat heb jij te delen? vroeg ik mijn zoon je hebt immers helemaal niets. Hij keek naar de hemel als zag hij daar iets wat kun je gemakkelijk delen dan niets? Wat je hebt,dat wil je helemaal.
Heb je nog idealen?vroeg ik mijn zoon wat is jouw heilig ideaal? Hij keek naar de hemel en zei met een lach: Een vogel te zijn die zweeft bij de dag vliegen lijkt mij ideaal!
Maar vliegen is een vlucht zei ik mijn zoon waarvoor ben jij op de vlucht? Hij keek naar de hemel waarin god was verdwaald, en zei:ik wil niet dat doodsangst mijn leven bepaald!
Geloof in jezelf dat kan, hoop doet leven Ik heb zoveel te geven Geloof in jezelf ,met liefde en hartstocht dat is wat ik zocht. Geloof in jezelf, ik verlang naar de kracht heb mezelf in de macht Geloof in jezelf, naar je eigen ik op zoek gooi weg die ouwe koek Geloof in jezelf, op weg naar een goed leven dat is het beste wat je jezelf kunt geven.
Een licht in deze duisternis is iets wat wij ons wensen De winter viel al vroeg dit jaar en duurt nog best wel lang Het is koud buiten,het donkert snel en iedereen zoekt binnen naar warmte en gezelligheid kaarsen zijn nu in zwang.
De kaars, een lichtpunt voor de mens die zonder niet kan leven Elk mens behoefd een koestering en weldaad voor de geest Die heldere vlam, die tere waas van ,t schijnsel rond die vlamme maakt zelfs de diepste duisternis tot een waarachtig feest.
Ik haal de dingen voor mijn geest Het feest,het zingen en dat wat lijkt te zijn geweest Het heeft zijn plaats Ik ga het niet verdringen de vreugd. de samen ,delen,dingen En niet een dag gaat er voorbij dat ik niet even moet denken of je mij sooms ook mist in jouw leven.
I'm sorry dear, please sit down
My doctor said with a frown.
His sadness was plainly written
On his face for me to see.
I'm almost certain this is cancer,
But lets do some more tests
He said smiling his best.
His compassion was great as
He told me the truth
Gently compelling and never aloof.
"This is not a death sentence"
He said so resolute.
You can beat this
But you have to be strong
You will be put to the test,
And the test will be long.
And then I thought
This Doc is the best....
I stumbled out the door
And into my car
I was all alone and numb,
but the house wasn't far.
Then in spite of my horror and fear
When down my cheek slid a tear
I remembered the greatest of all healers was near.
The Lord Jesus who raised Lazarus from the dead
and healed the blind.
Then courage I began to find
Surely He (Jesus) could heal
me. His gentle touch would
deliver me......and my faith
In Him would set me free!
