Wind door je haren een wervelwind aan je voeten schuimkoppen langs de vloedlijn ademloos horen zien voelen rennen De wolken willen grijpen Vliegen naar de horizon Ervaren dat je leeft.
De klap kwam zo hard aan toen ik ook jou moest laten gan je leefde niet meer en dat deed ontzettend zeer
Je lag daar zo vredig , zo stil een klein mensje ,heel pril je werd bij me weg gehaald Ik had het gevoel dat ik had gefaald
Maar ik had je niet in gevaar gebracht en dat is iets wat de pijn een beetje verzacht Je bent nu bij de andere twee maar in mijn hart draag ik jullie voor altijd mee.
De ironie van ,t leven bekijk ik met een lach Mag ik u aandacht even als ik ,t zeggen mag? Het leven is een pijpkaneel daar prik ik dwars doorheen want wat je doen moet in ,t leven doe je toch alleen! Daarom maak ik mij niet meer zo druk dan heb ik lekker het gevoel van dat kleine beetje geluk.
Ik wil, ik moet ,ik wil ,ik moet Ik wil een nieuwe trui en een nieuwe jas Dan pas ben ik echt weer in mijn sas Ik moet weer nieuwe Clerasil en wattebollen Ik wil pasteitjes en Vietnamese rollen Ik wil op dansles en aerobic op typen enzovoort Mam, weet je wel dat het zo hoort Ik wil , ik moet , ik wil, ik moet Mam, het is niet normaal hoe jij dat doet
De muziek weer veel te luid de scheuren springen in de ruit Het is dat je zoveel van ze houdt dat je het kan velen anders zou je ze zo in vierendelen.
Weet je nog hoe het was als we gingen picknicken in het gras of wandelen en fietsen naar zee altijd gingen wij kinderen mee soms namen we samen het huiswerk door daar had je immers een vader voor herinneringen is al wat over is en ik voel zo duidelijk wat ik mis.
Sterren, ze stralen overal als stukjes diamant Soms als ik zit te dromen dan denk ik het moet toch iets romantisch hebben maar ik vind ze hard en koud De maan is het enige wat iets romatishe heeft Maar ik hou niet zo van donker het maakt me bang en triest Geef mij maar de zon en het licht Het maakt je warm en vrolijk je ziet in arme landen meestal een glimlach op een gezicht.
Luister naar de sneeuw heel stil en hoor de winterzucht Want onder het wit tapijt ademt een nieuw begin kleine puntjes groene sprietjes van klokjes in de sneeuw het wit wast alle grauwheid van de aarde een zonnestraal fluisterend morgen begint de lente.
Zij heeft van die armjes zo lief en zo warm die voor mij geen greintje doen denken aan arm Zij heeft van die voetjes zo trippelend licht Zij heeft van die woordjes als van een gedicht Zij heeft van die handjes zog zachter als zij Zij heeft van die lachjes zo klaterend blij Zij heeft van die kijkers van Vive la vie Mijn kleindochter Kim heeft alles van die
Hulends zit ik op mijn bed geen mens die op mij let Mijn tranen verberg ik in mijn trui niemand die mij kan helpen in deze hopeloze bui Geen ziel die begrijpt wat ik heb te zeggen niemand aan wie ik het uit kan leggen iedereen zegt dat het mijn hormonen zijn ik weet het niet maar het doet wel pijn.
Soms wil ik zeggen wacht nog even Ik wil wat langzamer gaan leven, ik geniet Zo van het blauw de warmte van de zon van alles en van jou van jou, van jou.
U bent de gekste opa van het hele land met oma kussen op het strand uw boodschappen schrijft u op uw hand en als u een spin ziet schreeuwt u moord en brand
Daarom krijgt u van mij dit gedicht en een kusje op u oude gezicht mamma zegt dat oma daarom voor u is gezwigd en dat u dank zij haar niet zit in een gesticht.
Jij tovert een glimlach op m,n gezicht Jij bied een luisterend oor Jij hebt gevoel voor humor Jij laat een mens in z,n waarde Wat ben jij toch een bijzonder mens
Hij maakte voor mij mijn eerste fiets Op de kettingkast pronkte mijn naam Samen naar het strand mijn zusje voorop Moeder zwaaide voor het raam Hij speelde met ons wij klomen op zijn schouders Zo bracht hij ons om de beurt naar bed dan kwam zijn verhaaltje daarna even bidden. Het al oude ritueel maar voor ons dolle pret O, pap wat is dit lang geleden kwam jij nog maar even naast me staan Dan kon ik vertellen wat ik heb ervaren en welke dingen verkeerd gedaan Even mijn hand verstoppen in de jouwe even begrip, voor wat mijn zorgen zijn Je jeugd, het mooiste deel van je leven Wat zou een leven zonder herinneringen zijn.
Als ik mijn lieve vader nog had zou ik hem zoveel willen vertellen ging ik gezellig met hem naar de stad en kon ik hem fijn eens bellen Als ik mijn eigen pa nog had zouden we veel samen kunnen doen Ik zou hem eens zeggen,,,lieve schat Ik hou van jou , je krijgt een zoen M,n vader kijkt toch stilletjes toe en ik vind dat een fijn gevoel hoe ik alles met m,n gezinnetje doe hij zou ook begrijpen wat ik bedoel Je vader weet het toch meteen uitleg is dan vaak niet nodig een eigen vader heb je er maar een veel woorden zijn dan overbodig M,n vader zal ik nooit vergeten hij is weg,al 4 jaar in gedachten laat ik hem vaak weten dat ik blijf houden van hem.
Soms weef ik me een cocon om even weg te wezen weg te zijn van buiten me even af te sluiten van alles wat me verdriet en pijn doet in het leven m,n tranen laat ik komen ik verberg ze niet ach, t duurt meestal maar even want ik besef heel goed dat ik hier niet blijven kan naar buiten moet en als ik dan te voorschijn kom gekropen diep uit mijn cocon dan zie ik mooier dan voorheen de zon.
