Beloften..... schitterende zeepbellen mooi van vorm prachtig van kleur Als een ketting rijgen ze zich aaneen Dit kan niet meer stuk Maar helaas een zuchtje wind en dan niets meer
De bomen laten van ellende hun bladeren vallen de winterkou is al voelbaar in de stilte van de morgen. We lopen op en bruin tapijt van afgestorven liefde En in de dichte ochtend mist scheiden onze wegen.
Maar bomen laten zich niet kennen als het voorjaar komt zullen knoppen van geluk open springen in de lente zon We lopen door een bloezemtuin de aarde ademt tederheid en zonder het te weten komen onze wegen saam.
Er zijn van die dagen dat alles je lukt Geen lastige vragen Fier, rechtop,niet gebukt De zon schijnt geen regen geen wolk aan de lucht. Het leven is een zegen lange adem,geen zucht. Soms valt het wat tegen je gaat door een dal. Bedenk dan dat na regen de zon schijnen zal.
Mijn ogen turend langs velden, langs wegen Nergens meer en glimp van jou Ogen gevuld met tranen Voorgoed weg uit het heden maar voor altijd in mij verleden
Mijn lief kind Ik zie de chaos in jou de onrust Het maakt je onzeker Maar ik wil je zo graag helen Jou al mijn liefde geven zodat je gelukkiger kunt leven
Jij hebt me toen die avond verkracht jij bent het die ik zo veracht Door jou heb ik nu zoveel pijn En kan ik niet mee mezelf zijn Ik kan niet beschrijven wat ik voel Maar in ieder geval een hele boel huilen kan ik niet meer O, mijn god, wat deed je me zeer. Wat zou ik graag willen huilen En bij iemand willen schuilen
Waarom doet iemand zoiets gemeen? Dan ben je toch echt zo hard als steen Ik heb het gevoel dat ik stukje voor stukje dood ga. En dat ik helemaal alleen sta. Ach het zal voor jou een rotzorg wezen. Want jij hebt immers bewezen Dat je een man bent Nou je was echt een hele vent Jij hebt mij verkracht en dat heb je bewust gedaan Maar mijn hele leven is ervan naar de maan.
Pas als jij gestrafd wordt voor wat jij hebt gedaan ben ik gerust En vind ik mischien weer wat levenslust En tot die tijd staat de klok van mijn leven stil.
Maar dat ze jou te pakken krijgen is het enige wat ik wil Dan mag voor mij het leven verder gaan. Maar tot dan blijft alles stil staan. Want een ding wil ik je nog zeggen En dat hoef ik niet uit te leggen
Bloem, Blad wiegend in de wind zwaaiend naar een kind zwevend in de lucht of vast geklampt aan een dunne spriet. Ik begrijp heel vaak niet dan zo'n dood gewoon groen blad zo,n rijkdom bij zich had
De plaats waar tranen vloeien en gezichten stralen mensen elkaar ontmoeten en met warmte onthalen waar met koffers word gesjouwd Het Station met perons vol wachtende mensen daar tussen wachte ik op jou en de laatste trein waarmee je komen zou.
Vroeger dacht ik altijd........later later doe ik dit of dat Later maak ik verre reizen schrijf ik een boek ik noem maar wat Later zullen al mijn dromen stuk voor stuk uitkomen Later, dat maakt alles goed.
Maar ik heb ondekt in;t leven dat ik niet zo denken moet Ik zeg niet langer.....later Ik hou niets mee tegoed Ik vervul vandaag mijn dromen Dat doet me wel zo goed.
Ik wil je alles geven al wat je hart begeert ik deel met jou het leven al wat je hart bezeert de tranen wil ik drogen op elke droeve dag ik zie je trieste ogen ik wek je tot een lach Een ding kan ik je niet geven dan breekt mijn harte stuk 't mysterie van het leven het teerste woord Geluk
Slenteren door de stad Parijs samen lepelen uit een glas ijs Wijn gedronken,stokbrood gegeten van geluk de tijd vergeten Fluisterend vraag je mij ten dans 't juicht in mijn hart ....Vive La France
