M,n familie, m,n vrienden hebben niets meer met ons te maken ze vonden dat ik beter dan jou verdiende ze vonden het raar dat ik gehecht aan jou ging raken Wat ik voor jou voel interesseert hun allang niet meer wat ik met de woorden Liefde, en geluk bedoel snappen ze niet....dat doet soms best wel heel erg zeer.
Toch betrek ik hen nog steeds overal bij maar ze zien niet in hoeveel ik om je geef Ze snappen niet wat jij betekend voor mij Ze vinden alleen dat ik maar raar leef.
Ach , ze maken bijna geen deel meer uit van mijn leven We zijn uit elkaar gegroeid blijven nog wel veel om elkaar geven maar er is onbegrip , een generatie kloof een wereld van verschil wantrouwen en ongeloof.
En ik zit in een nieuwe fase van mijn leven Ik maak nieuwe fouten Ik maak weer ruzie met hen maar ze zullem me vergeven omdat ze altijd van me houden omdat ik hun dochter blijf alleen zelfstandiger meer baas over mijn eigen leven en lijf.
De nacht is donkerrood door vlammen het vuur maait genadeloos om zich heen het gedonder van tanks trilt diep door de aarde er klinkt gekrijs ,gejammer van mensen, die beschutting zoeken in de chaos van de nacht, de chaos die geen weg meer kent. De kerken luiden de doodsklok de doden die gevallen zijn in een strijd van zinloze terreur, terreur die ze zelf niet wilden. De dageraad breekt aan afschrikkende beelden openbare zich van verkoolde huizen en lichamen. In de stilte klinken voetstappen een oude vrouw loopt met gebogen hoofd naar een bankje, zachtjes gaat ze zitten en sluit haar ogen. haar handen vouwen zich samen en haar lippen prevelen een gebed een gebed dat geen weg meer kent.
Een stukje binnenin mijzelf is vandaag gestorven Het ging heel plotselijng alsof het was bedorven Helen zal het niet meer daarvoor was de pijn te groot het is en blijft voor altijd dood Misschien dat ik er zelf om heb gevraagd maar onbewust, anders had ik mij er nimmer aan gewaagd.
Zoals een hond ,verdrinkend in zijn redders handen bijt beet mijn gevoel zich in de reddende gedachte dat het enkel maar een kwestie was van tijd van nog even moeten wachten.
En ik gebruikte die tijd met goed om me heen te kijken Steeds verder dreef ik van je af totdat jij mij niet meer kon bereiken.
Uit alle macht probeerde ik terug naar jou te roeien maar ,t was vergeefs onze liefde wou niet groeien
M,n eerste liefde eens zo mooi, helaas voorbij ik wrik, ik trek, ik ruk me los en eindelijk....ik ben vrij.
Beiden hebben we nu weer een plaatsje in ons hart voor elkaar gevonden Het is waar, nu geloof ik het tijd heelt alle wonden
Ik weet niet hoe je eruit ziet Ik weet niet wie jij bent en ik weet ook heel zeker dat jij mij nog niet kent Maar ik droom van je elke nacht weer Je loopt dan voor me uit en hoe ik ,t ook probeer Ik haal je niet in je loopt te hard en laat mij achter in mij smart Maar eens zal ik je ontmoeten waar je ook bent Eens zal ik je inhalen hoe hart je ook rent
De taal bestaat uit zoveel woorden Alles is uit te drukken in de taal behalve waar mijn leven werkelijk om draait.
Jaren heb ik gezocht naar de juiste woorden om je te vertellen hoeveel ik van je hou hoeveel ik om je geef.
Ik denk dat we nu onze mond maar eens moeten houden en elkaar op en andere wijze onze gevoelens duidelijk moeten maken.
Onze liefde bestaat niet allleen uit een dagelijks: ik hou van jou maar omvat veel , veel meer Maar dat is niet in woorden uit te drukken Begrijp je wel?
Zoveel verdriet heb ik je gedaan zo moeilijk heb ik het voor ons gemaakt Ik kan je niet laten gaan dat is iets dat mij te diep raakt.
Zonder jou is mijn leven incompleet voel ik mij zo leeg Gun mij wat tijd, ik wist niet wat ik deed Had mijzelf niet meer in bedwang en gaf jou een veeg En jij...? Jij zweeg!
Ik wil met jou een toekomst opbouwen samen gelukkig zijn Alles delen, pure liefde, van elkaar houden een waardevol leven, met niet te veel pijn.
Hopelijk is dit ideaal te realiseren Ik ben bereid ervoor te vechten en zal jij mij niet de rug toekeren zodat wij ook geen wonden hoeven te hechten.
Onze liefde zal de stormen kunnen overwinnen waardoor wij aan een mooie,zonnige toekomst kunnen beginnen. En , om hieraan te bouwen geef ik je mijn hele vertrouwen.
On September 11, 2001 we had the blood of 5,727 innocent lives shed upon American soil all in the name of hate..
They Will All Be In Our Hearts Forever
It is a beautiful sun filled morning yet I have an unexplained sense of evil and sadness around me. The city is awake as travelers make their way to work and parents getting their children to school. I look across at Time Square and notice the time is 8:45am and thinking you better hurry or you will be late for work.
Suddenly I hear an explosion. I look in the direction of the sound and see smoke coming from the North Tower of the World Trade Center. An airplane has crashed into it's side.
There is mass confusion. Police and Fire Fighters are rushing into the Tower to help the people exit to safety. Oh Dear Lord people are jumping out of the windows and falling to the street below. What is this hell that has been cast upon us?
People stare in shock and disbelief now as a second plane flies directly into the South Tower. Looking back at Time Square I see the time now is 9:03 am. The streets are littered with paper and debris from the offices in the two Towers. It's now 10:05am and people are now running from that direction as I witness the the South Tower crumbling to the street below. Trapping thousands ... Moms and Dads, Sisters and Brothers, Sons and Daughters.
Why?
Oh the dust, the smoke, the flying debris is so thick you can see nothing. It is all but impossible to breathe. The pain of what has happened is so great you can feel nothing else.
It is 9:43 am there are reports of another plane flying into the Pentagon in Washington D.C. I don't understand. What is happening? Who could wish such horrid wishes or even entertain such unthinkable thoughts. Why is this happening in a country that represents Freedom and welcomes strangers from any land to pursue a better life?
A life of Freedom, in my America?
I try to reason when I know deep inside there is none. I hear the words echoing in the air 'Lets Roll'. It is now 10:10 am and yet another report of a hijacked plane crashing in Summerset County in Pennsylvania
It is now 10:28 as I witness the North Tower tumbling to join her sister that already lay upon the street below I look across at the Lady of the city. Even though the air is thick and visibility is poor, I see something glistening on her cheek in the last few remaining rays of the morning sun.
