De nacht is donkerood door vlammen het vuur maait genadeloos om zich heen het gedonder van tanks trilt diep door de aarde er klinkt gekrijs, gejammer van mensen die beschutting zoeken in de chaos van de nacht de chaos die geen weg meer kent. De kerken luiden de doodsklok de doden die gevallen zijn in een strijd van zinloze tereur tereur die ze zelf niet wilden De dageraad breekt aan afschrikwekkende beelden openbaren zich van verkoolde huizen en lichamen In de kilte klinken voetstappen een oude vrouw loopt met gebogen hoofd naar een bankje zachtjes gaat ze zitten en sluit haar ogen haar handen vouwen zich samen en haar lippen prevelen een gebed een gebed dat geen weg meer kent.
Een stukje binnenin mijzelf is vandaag gestorven Het ging heel plotseling, alsof het was bedorven Helen zal het niet meer,daarvoor was de pijn te groot het is en blijft voor altijd dood. Misschien dat ik erzelf om heb gevraagd maar onbewust,anders had ik mij nimmer aan gewaagd.
Hij was gegaan,zij kon hem niet meer binden De laatste woorden die hij nog tegen har zei, waren zoiets als:Je zult wel weer een ander vinden en hij voelde zich weer opgelucht , en vrij.
Ze wist het wel, het zat er aan te komen al de ruzies en het onbegrip ,t liep uit de hand, het was niet te voorkomen langzaam aan verloor ze haar grip.
Maar voor hem ging er een nieuwe wereld open voor haar klapten de toekomst deuren dicht In het begin bleef ze er toch nog stil op hopen dat hij terug kwam , en voor haar was gezwicht.
De zelfverwijten, waarin ze gefaald had omdat hij nu al samen met die ander leeft De gedachten, waar misschien de fout zat al de liefde, die ze samenn hadden beleefd.
Dat het voorbij is, daar leert ze nu mee leven door die ander die haar langzaam weer ontdooit Ze probeert zich weer opnieuw aan hem te geven maar de eerste grote liefde,die vergeet ze nooit.
Vechten,altijd maar vechten tegen de ondoordringbare muur van jou gedachten Het lijkt een boze droom waarin ik geen stap vooruit kom maar waarbij ik steeds verder wegzink in het moeras van onbegrip en ontwetendheid
Wanneer wil jij je ogen openen voor mijn onmetelijke liefde groot als het heelal waarin iedere ster zijn plaats heeft
Met jou op deze manier te leven is voor mij heel langzaam sterven Grijp me bij de hand en leid me binnen in jouw dromenland Ontdekkend zal ik alles begrijpen en met jou het volmaakte liefdesleven bereiken.
Ik gun je elke dag een engel die voor je zorgt wanneer het niet zal gaan zoals je graag zou willen en je geen enkel lichtpunt ziet ik gun je zonnige gedachten die iets verzachten van je strijd gestreden in de lange nachten van bange zorg en eenzaamheid
Ik gun je alle mooie dingen die ieder mens zo dolgraag wil en dat je in de trieste dagen toch even blij kunt zijn en stil ik gun je dat een golf van warmte vanuit mijn hart in 't jouwe stroomt en dat er wonderen gebeuren zoals je ze alleen maar droomt
Ik gun je elke dag een engel die steeds tot helpen is bereid een engel met een hart vol liefde die met je strijdt en met je lijdt ik gun je dat vanuit de hoge een stille kracht jouw pijnen stilt en dat je zegt: "ik ben vandaag weer als door een wonder opgetild!"
Ik schrik wakker, m,n droom ben ik kwijt Was het een droom, of was het werkelijkheid? Ik ruik je zoete lichaamsgeur en kijk om me heen. Nee, jij bent er niet meer Ik ben weer alleen Even was je heel dicht bij me,lijfelijk,maar toch ongrijpbaar Jouw lichaam tegen dat van mij, je was echt tastbaar Jouw geur kon ik ruiken, je warmte voelen en jouw lichaam strelen en al mijn liefde samen met jou delen Het gevoel dat bij me opkwam was zo intens dat gevoel heb ik in jaren niet gekend Ik heb je altijd en overal met me meegedragen en steeds stelde ik me weer de zelfde vragen Is het waar dat ik nog steeds van je hou? Ik weet nu dat het zo is,want dat intense gevoel heb ik alleen bij jou. Na deze contatering heb ik mezelf niet meer in de hand en mijn gedachten raken wal noch kant. Wat ik er mee moet doen is voor mij nog ondoorzichtig Ik voel me daarom momenteel erg onevenwichtig Het enige wat ik nu wil is verder dromen en hopen dat die droom nog eens mag uitkomen!
Zoals een hond, verdrinkend in zijn redders handen bijt beet mijn gevoel zich in de reddende gedachte dat het enkel maar een kwestie was van tijd van nog even moeten wachten.
En ik gebruikte die tijd met goed om me heen te kijken Steeds verder dreef ik van je af totdat je mij niet meer kon bereiken.
Uit alle macht probeerde ik terug naar jou te roeien maar ,t was ter vergeefs onze liefde wou niet groeien.
M,n eerste liefde eens zo mooi, helaas voorbij Ik wrik, ik trek, ik ruk me los en eindelijk.....ik ben vrij.
Beiden hebben we nu weer een plaatsje in ons hart voor elkaar gevonden Het is waar, nu geloof ik het tijd heelt alle wonden.
