Best bezoekers, ik wil jullie even wat uitleg geven over mezelf. Na een zesde rugoperatie, volledig fout ingeschat door de behandelende geneesheer, ben ik in een rolstoel beland. Na die 7 uur durende operatie kwam de dokter aan m’n bed en zei me dat ik zo snel mogelijk moest terugkomen. Ik kon mijn oren niet geloven, maar goed dat mijn vrouw bij me was. Kon hij echt niet alles in één operatie doen ? Bij het verlaten van het ziekenhuis gaven ze mij geen foto’s of brief voor de huisdokter mee, alles was verloren gegaan zei men. Bij het naar huis gaan (al liggend) had ik enorm veel pijn, maar dacht dat het normaal was na zo ’n operatie. Maar na een week van veel pijn stelden we vast dat ik met een bloedklonter zat, die door een kleine opening in de wonde een weg had gevonden naar buiten en waardoor ik veel bloed verloor. Als de bloeding na een paar dagen niet stopte moest ik terug naar het ziekenhuis, maar gelukkig was dat niet zo. Ik wilde niet meer terug, ik kon het niet meer aan. Dikwijls als ik naar het toilet ging (op mijn krukken) kon ik mijn water niet maken, mijn voeten werden gevoellos en ik had de neiging om het bewustzijn te verliezen. Dit duurde weken aan één stuk, ik nam contact met de arts die mij opereerde en die zei dat het normale verschijnselen waren na zo ’n zware operatie. En zo was zijn geweten gesust maar ik lag daar en kon niks. Er kwamen nog meer problemen bij, m’n benen begonnen te zwellen en er kwamen kleine bruine vlekjes op mijn voeten. Ik heb dan de huisarts om raad gevraagd, die heeft me onderzocht en vond niks, Hij nam vervolgens contact met de chirurg, die zei dat het tot 6 maanden kon duren en dat dan alles wel in orde zou zijn. Maar niets is minder waar, de situatie verslechterde, de zwelling van mijn benen neemt toe en de bruine vlekjes staan al over mijn ganse voeten en onderste ledematen. Ik kan me niet meer verplaatsen zonder rolstoel of het moeten korte stukjes zijn dan kan ik met mijn krukken. Ook neem ik zware medicatie zoals : dolzam - transtec 70 en 35 en klevers en pillen revoltril. Als ik die medicatie niet nam zou ik bedlegerig zijn. Ik heb ook met verscheidene andere dokters gepraat die me zeiden : welke beenhouwer heeft er aan jou gewerkt. Ik vroeg om het op papier te zetten, maar toen trokken ze zich terug. Het zijn allemaal dezelfde, één pot nat, als het op rechtvaardigheid aankomt steken ze hun kop in ’t zand zoals struisvogels. Wie kan mij zeggen waar ik hulp kan vinden, zonder dat ik weer al die pijnlijke onderzoeken moet ondergaan en toch nog iets kan doen tegen die dokter. 

29-01-2007 om 00:00 geschreven door ongegrond