|
Ik heb zalig geslapen bij de 2 paters in het heel grote en mooie kasteel. Maar om 6 uur kwam de kuisfirma in het kamertje naast de EHBO ruimte waar ik sliep al zijn emmers vullen om de klassen proper te maken...
Het ontbijt : pater Henri is al op van een uur of 5 en hij komt bij me zitten: "Mag ik een eitje voor U bakken?" Ik neem zijn aanbod met open armen aan en verorber de 2 spiegeleitjes met veel smaak.
Ik was ook deze nacht tot de vaststelling gekomen dat mijn zakdoeken nog op het droogrek hangen in Zemst ...
Maar pater Henri sloft gauw naar zijn kamer, en geeft er mij 3 andere mee!
Wat kan het leven toch eenvoudig mooi zijn: het beetje dat je bezit (2 eitjes en wat armtierige zakdoeken vol gaatjes) delen met een toevallige gast.
Ook pater Jacques komt erbij zitten en om half 9 is het weer tijd om afscheid te nemen. Ik beloof plechtig om in de nazomer nog eens op bezoek te komen en ik stap met frisse moed het domein af richting Ecluse. In een piepklein gehucht passeert de postbode met zijn autootje. Hij wijst me de weg: alsmaar rchtdoor langs modderige eenzame golvende veldwegen.
Zo kom ik dan terecht op de Ravel fietsroute : een toeristische fietsroute in Wallonie op de oude spoorwegberm van Hoegaarden naar Namen.
Dat wordt mijn lange eenzame route voor vandaag tot Eghezée. En het is weerom koud, bar koud. De oude treinroute steekt op veel plaatsen wat boven de velden uit. Ik wist dat ik heel weinig mensen zou ontmoeten met deze ijskoude wind en daarom heb ik het aangedurfd: Ik zet een zakdoek van pater Henri op mijn hoofd met 4 knoopjes erin, onder mijn muts als extra beschermlaag tegen de kou.
Rond half 4 nader ik Eghezée en bel naar het gemeentehuis: ik krijg een telefoonnummer door van een verblijf voor pelgrims maar ze nemen daar niet op.
Ik zie het zoekscenario van daags voordien weer opduiken...:evil:
Terwijl ik op een bank zit te bellen staat er voor mij een dame in de auto te wachten op haar zoon in de muziekschool. Ik waag mijn kans en tik op het autoraam.
Je zult me weer moeilijk geloven maar wat ik niet durfde dromen gebeurt: Eerst een kleine aarzeling, maar dan biedt zij een kamer met ontbijt (niet aan bed natuurlijk) aan. Ze heeft een bed vrij.:-D
Het is het bed van haar dochter Alice die op kot zit in Namen.
Het begint juist op dat eigenste ogenblik te regenen dus ik twijfel geen seconde om haar voorstel aan te nemen want nog een uur in die ijskoude regen rondtoeren op zoek naar een slaapplaats ...:cry:.
Eén klein probleemke: ik zit nu 10 km van mijn route in Hingeon. Gelukkig is het niet verder afgelegen van mijn volgende doel : Namen.
Ondertussen heeft de gastvrouw, Marie-Agnes, me al heel veel bijgeleerd over wat gezonde voeding is : Minder suikers eten, en zeker niet in de morgen, ook niet veel vlees, geen zout, etc... Mijn besluit staat vast : dit wil ik ook uittesten als ik weer thuis ben. Terwijl ik dit schrijf heeft de gastvrouw al een lekkerse visschotel met champignons en veel andere groenten bereid. Heerlijk na zo een lange koude dag.
Maar ik leer haar ook wat bij: Ze is lerares Nederlands in een groot college wat verder in Champion en ik spreek vanavond alleen maar Nederlands met haar!!
Het leven van een pelgrim is nog niet zo saai als ik dacht!
Tot later
Mark
|
Ik ben mark dejongh
