Wat doe je als echte pelgrim : naar de H.Mis gaan natuurlijk.
Om 9u30 zijn we beiden in de kathedraal. Meezingen gaat niet want ik ken die Franse teksten niet.
Het credo in het Latijn is ook al meer dan 40 jaar geleden.
Maar ik geniet ervan om dat alles weer opnieuw te horen : niet gewoon genieten, maar echt genieten , zoals alleen pelgrims dat kunnen. Probeer je eens voor te stellen : je hebt 14 dagen non-stop gestapt met +/- 13kg op je rug en komt na 350 km aan in je eerste grote tussenstop ...Dan ben je niet meer dezelfde van thuis hoor !!
Na de preek in het Frans komt op het einde de communie: ik zit naast Hugo en onze rugzak staat op de grond. Niemand kan passeren.
Ik zet mijn rugzak recht op de oude rieten kerkstoel naast mij, maar hij valt om. Ik probeer hem achterstevoren te zetten : hij valt weer om. Ik leg hem dus maar languit plat over 2 kerkstoelen en ga te communie.
Gelukkig is de rij communiegangers voor mij niet te lang want ...
Als ik terugkom wil ik heel devoot alles in mijn hersenpan weer ordenen en een woord van oprechte dank uitspreken voor wat ik al mocht  ervaren de  2 voorbije weken. Maar ik zie ineens iets vervelends : op de grond ligt een heel plasje MELK. Dedju toch :cry:
En tussen het riet van de kerkstoel ook al. Gedaan met mijn aanzet tot bezinning.
Ik pak zo snel als ik kan de zakdoek van pater Henri uit Meldert en kuis er alles mee op.:-)

Ik wil jullie verder laten weten dat ik nu weer een 20-tal km verder ben en in volle champagnestreek zit. Hugo komt me pas morgen achterna gestapt. Hij wacht nog in Reims op een pakje op de post waar we gisteren tevergeefs 3 postkantoren voor hebben afgelopen....
Ik wandel een stuk door een groot bos en heb een zware beklimming achter de rug daar. Ik stuurde dan een sms-je naar mijn vrouw: "bel me eens". Een beetje later ontdek ik dat er totaal geen GSM- netwerk is in dat bos en dat de gsm enkel maar het noodnummer 112 kan oproepen. Pas een uur later kan ik weer bellen : "Oef ik ben blij dat ik je terug hoor" is het eerste wat ze zegt als ik een heel eind verder in het kleine gehuchtje les Haies aankom.
De mensen waar ik slaap in Germaine, maken deel uit van een "chaine d'hospitalité" : echte gastvrijheid voor pelgrims.
Nicole en Jean-Pierre zijn mijn  gastvrouw en gastheer op zondagavond. Nicole heeft voor mij de volgende 4 dagen op andere plaatsen ook al een onderdak geregeld!
Zoveel goedheid en gastvrijheid in deze soms harde wereld , het bestaat hier echt nog.
Bij het vertrek , de volgende morgen, gaat ze met me mee naar haar bureau op het gemeentehuis waar ze "in de conseil" zit als schepen van sport en zo, en ze zet het mooie stempeltje van Germaine in mijn credential. Dan zet me verder op pad in de goede richting naar Santiago. Ze geeft me ook nog  4 appeltjes en wat lekkere roze droge koekjes (biscuits roses) mee, een typische specialiteit van Reims.
Tot nu toe heb ik op mijn tocht nog geen majeure probleemkes gehad. Maar ik heb ondertussen wel al veel spierkes in mijn broze lijf herontdekt...
Toch geniet ik nog steeds met volle teugen van ALLES.
In Hautvillers, waar Dom Perignon, de uitvinder van het champagneprocedé begraven ligt, ga ik een klein caféetje binnen voor een glas fruitsap. Als ik buiten sta ben , mis ik mijn wandelstokken ... Daarna hou ik een picknick op een plaats met een heel mooi uitzicht over de vallei. Wanneer ik dan via de abdijkerk van de champagne-uitvinder terug verder trek  rond de tuin van het klooster sta ik ineens weer opnieuw aan de picknick-plaats na een flinke trip.:cry::cry:

Daarstraks in het bos liep ik langs een vijverke vol kikkers: langzaam zwommen ze voort, want ze waren nog maar juist wakker uit hun winterslaap, heel traag ...
Ze waren op zoek naar een partner om zich voort te planten. Ik stond er op te kijken en als de ene de andere naderde kwam er direct een derde aan gezwommen, en weer één en weer één . Er zaten er tientallen bijeen op enkele vierkante meter , allemaal verscholen in de modder. En het was een heel grote vijver, dus er zaten er daar heel veel bijeen !!
Ik dwaal af van mijn pelgrimstocht, sorry.
Nog een champagnegroet en tot later,

Mark

p.s. Morgen ga ik me af en toe eens aanbieden bij een champagneboer om te proeven en niet te kopen: ik heb de tijd want ik moet maar 20km stappen.