|
Toen ik hier aankwam in Savières,, had mijn gastvrouw Lucette , een dame van +/- 70 die vanaf haar 14e in de lokale schoenfabriek heeft gewerkt, een doodziek kindje van 3 jaar op haar arm met een onmogelijke naam.
Er liep daar ook nog ene Lucien rond van 10 jaar en wat later kwam Emile erbij: ze waren buiten met steentjes naar de kippen aan het smijten :twisted:
"Mijn dochter houdt deze kinderen bij, maar ze is nu boodschappen gaan doen."
En nu de clou : haar dochter, en dus ook zij af en toe, voedt 3 kinderen op die door het gerecht geplaatst zijn, en die alle 3 een mentale achterstand hebben. Ze zijn geplaatst van kort of iets langer na de geboorte bij die dame.
De ene moeder is terminaal door alcoholmisbruik, de andere ouders zijn zelf mentaal niet in staat om voor hun kind te zorgen.
Ik moest effe slikken toen ik al die mensen daar samen zag zitten in de kleine warme leefruimte.
En na het eten, toen de dochter vertrokken was toonde mijn gastvrouw me heel fier haar map vol oude postkaarten van de gemeente Savières waar ik nu ben; ze waren mooi uitvergroot tot kwarto-formaat . Haar echtgenoot was enkele jaren geleden plots overleden na een hartaanval. Twee weken ervoor hadden ze een cruise gemaakt met de kapitein die zopas zijn schip op de rotsen parkeerde in Zuid-Italië.... hij was een scheidsrechter van basketbalmatchen in zijn vrije tijd.
Van een dag vol verrassingen gesproken.
Ik stop ermee.
Morgen naar Troyes en dan enkele lange etappes omdat er gewoon niks is tussen Troyes en Vezelay ...
We zien wel.
"Que dieu vous garde" zeggen de Fransen.
Veel groeten en tot ???
Mark
|
Ik ben mark dejongh
