Geen tijd om er veel van te vertellen, maar wel heel speciaal , die oude stenen omwalling, overwoekerd, in de stilte van de natuur. Het is pas in de 19e eeuw dat de ruïnes herontdekt zijn.  Nog vlug vertellen dat het fort diende om de brug van de heirweg Lyon- Boulogne-sur-Mer te beschermen (ja toen waren er ook al echte "snelwegen"). Straffe gasten toch, die Romeinen.

Daarna stop ik voor de picknick op een bankje buiten aan een heem van bosklassen in La Jarrie. Er gaat een groep kinderen weer naar huis vertrekken en het staat er overal vol met valiezen en sporttassen. Iedereen is bezig met het opruimen van de keuken, de refter, het terrein, de slaapzalen....

Ik hou Drappy heel dicht bij mij. Stel je voor dat ze hem in een onbewaakt moment mee in  de koffer van de autobus kieperen...:cry:

Ik mag er niet aan denken.

Ik krijg ongevraagd een tasje koffie aangeboden van de mensen in de keuken. 

Nog 12 km te stappen naar Vezelay, mijn tweede grote tussenstop op weg naar Santiago de Compostella, op 640km. van thuis.:-)

Ik loop weer verder door het bos. Bij het uitkomen staat de deur open van een klein huisje aan de rand (3, rue de la croix, les Hérodats in Montillot).

"Kan ik wat water krijgen aub?"

Er zitten 4 oudere mensen gezellig te tafelen. Ze zijn al aan het dessert toe.

"We hebben nog "rood water" ( Bourgogne van 12 graden...)"

"Nee", ik weiger. "Een tasje koffie met een dessertje dan?"

Dan denk ik weer aan "onthaasten" en open staan voor ontmoetingen.

En na de koffie komt er nog een glaasje zelfgemaakte "Eau de Vie"  op tafel (veel meer dan de 12 graden van daarnet !!!!!!!) Het is een eau de vie van "poires 2009" uit "het wild".

En er volgt er nog eentje.

We babbelen heel gepassioneerd over de wielerkoers, doping en EPO en over Willy Voet, de Belgische verzorger van de Festinaploeg, die in de Ronde van Frankrijk lang geleden betrapt werd aan het begin van de "Tour de France" met zijn auto vol EPO-spuiten. Ik zit aan tafel met 2 gepensioneerde postbodes die in hun jonge jaren veel wielerkoersen hebben gereden als amateur. De gastheer was François Pinois met zijn vrouw en bij het vertrek halen ze een boek uit hun kast in de kleine living. Dat boek zit vol met ansichtkaarten uit Santiago en aantekeningen van andere pelgrims die daar allemaal zijn voorbijgestapt en binnengeroepen...

Ik moest om 17u in Vezelay zijn, maar dat lukt me nooit meer. Als ik vertrek wandelen ze nog 100m met me mee. Van daaruit kan ik heel in de verte de basiliek Sainte Marie-Madeleine van Vezelay zien: 2 "heel kleine" torentjes op een heuvel.

Het is tenslotte 18u15 als ik de "berg" van Vezelay opgeklommen ben. Ik ben vermoeid maar voldaan en trek recht naar de basiliek, waar een pater me na de Mis van 19u naar mijn kamertje brengt.

En nu ga ik genieten van mijn tweede welverdiende rustdag !!

Pelgrimsgroeten,

Mark