6-4-2012
We vertrekken om 9u en maken een omweg naar een heel mooi oud kerkje dat 1km buiten de route ligt in St Aubin: We bewonderen er muurschilderingen uit de XIIe eeuw, SUBLIEM. Dan komen we nog juist op tijd aan op de middag in Diou om daar onze inkopen te doen in de supermarkt voor ze sluit om 12u30. Ik doe mijn voorraad van chocolade, banaan en appels, brood en salami op.
Terwijl ik boodschappen doe heeft Jean-Louis ons verblijf voor de avond kunnen regelen: We slapen in klein "kotje" van de gemeente St. Léon, dat te reserveren is  via  het gemeentehuis. Wat we niet  wisten is dat die mairie gesloten is op goede vrijdag :cry::cry:
Jean-Louis belt dan maar naar de apotheek in dat dorpke , en ja , die geeft het telefoonnummer door van de adjunct burgemeester, en na nog wat extra telefoontjes van Jean-Louis hebben we gelukkig een dak boven ons hoofd vanavond.
Ik wil direct gaan picknicken (moet ge dat zo schrijven ??) maar Denis heeft een gezellig restaurantje gevonden met een compleet dagmenu van 12€€. De naam is niks origineels : "La tradition" maar het zit er stampvol, en pas binnen een kwartierke kunnen we in een hoekje een aperitief drinken, in afwachting van een tafeltje dat vrij komt.
Jean-Louis heeft zijn twijfels om te gaan dineren want we moeten nog 5u30 stappen !! Dat is wel een heel lang eind:cry::-D
Maar Denis is niet om te praten en gelukkig voor hem is het hééél lekker (charolaise-vlees) en het gaat er goed vooruit. We zijn na een uurke buiten en hebben de drank sober gehouden. Wel hebben Denis en ik het zakje, waarin ons bestek en onze serviette zat, gevuld met respectievelijk wat peper en zout. Gelukkig hielden de uitbaters ons niet al te zeer in het oog. We zaten wel opvallend hard te lachen ...
Bij het buitengaan, om kwart na 2, ontdek ik dat de serveuze van Hoboken afkomstig is en al sedert 6 jaar in Frankrijk woont.
Wat is de wereld klein !!
Ik betaal heel het eetgelag met mijn bankkaart en mijn gezellen betalen mij met cash geld terug, want er is daar (weerom) geen geldautomaat. Zo kom ik terug aan wat baar geld.
Onze tocht verloopt vlot: geen te zware hellingskes en goed begaanbare wegen . Het is al anders geweest in de Morvan vorige week...
De aankomst om half 6 in de gite is ontnuchterend : Een klein kamerke met 1 tafel en enkele stoelen, een lavabo om de afwas te doen, een toilet en maar 2 veldbedden.
Gelukkig heb ik mijn matraske bij.
Ondanks onze aankopen van die middag gaat Denis bij de lokale bakker weer wat lekkers afhalen: Hij koopt voor ons 3 een aardappeltaartje ( nee, geen appeltaartje)  en laat dat daar in de microgolfoven opwarmen. Ik koop het dessertje. In de winkel naast de bakker kopen we 3 bierblikjes. Denis is een echte Franse Boergondiër. En wij genieten mee.
De nacht verloopt niet zo goed: De veldbedden kraken enorm . We zingen "Pour un flirt" van Michel Delpèche, maar voegen de daad niet bij het woord...
Denis en Jean-Louis proberen stil te liggen , maar dan krijgen ze krampen, dus ze houden mekaar en mij een hele poos wakker. Voor we gaan slapen nemen we nog wat actiefoto's in dit uitzonderlijke kader en lachen ons een breuk.
Ik kreeg deze morgen wel een pluim dat ze mij niet hadden gehoord.
Maar mijn nacht op die flinterdunne matras die zichzelf opblaast op een kille stenen vloer, was ook niet zoals ik het graag gehad zou hebben.
Dat hoort er allemaal bij denken we dan en blij gemutst vertrokken we deze morgen weer op weg.

Pelgrimsgroeten
Mark