Pasen 2012. 
Om nooit te vergeten: bij het vertrek in de gîte in Droiturier krijg ik een potje zelfgemaakte confituur mee en enkele paaseitjes.
Ik wandel recht naar Arfeuilles, via Chatelus en Bruyère, waar ik bij de bakker 2 broden koop. De kleine bakkerij staat proppensvol mensen die allen hun  reuzegrote paasbestelling komen afhalen. Het is er een gezellige drukte, maar ik voel me niet echt op mijn gemak: telkens er een klant buiten gaat zie ik het broodrek in de winkel steeds meer leeg geraken. En als het eindelijk mijn beurt is schiet er echt niet veel meer over. 
Dan is het tijd voor een picknick maar het is maar 6 graden. In de café-tabac is het alleen maar "tabakwinkel" en geen "café". Dus ik stap verder en boven op een heuvel vraag ik of ik even binnen mag om te eten aan een meneer en mevrouw op het terras van hun huisje.
Er woont  een oude dame alleen. Haar 2 kinderen en hun familie zijn op paasbezoek. Ik voel me niet op mijn gemak maar dat duurt maar even : apéritif maison (champagne) en dan een glas  rode wijn helpen me om me thuis te voelen..... Als mijn boterhammetjes op zijn krijg ik nog een lekker stukje taart aangeboden.
Ik heb wel effe geluk zegt de oma, dat haar kinderen op bezoek  zijn want als ze alleen was zou ze me misschien niet hebben binnengelaten:cry:
Ze vindt het ook wel een beetje gevaarlijk voor mij : zo alleen....
Ik zeg haar dat ik me voel als een heel klein vogeltje in de handen van Onze Lieve Heer. En tot nu toe is dat altijd al super goed afgelopen vind ik, hopen dat het zo blijft;:-)
Een heel gezellige babbel nog met die toffe familie en dan trek ik vol goeie moed opnieuw verder, maar eerst nemen we nog een mooie foto van ons allen op het terras in het kille zonnetje.  Ik krijg nog een mooie chocolade paashaas mee als souvenir, die ik in de namiddag begin te verorberen in Charguéraud op een bankje, want ik ben moe...Ik was al gepasseerd in La Croix des Chabannes (wat een leuke namen toch hier voor al die gehuchtjes)
Enkele uren verder in het bos staat een auto uit NL. aan een huisje.  Ik zeg  "dag" en prompt krijg ik iets (een Heineken) aangeboden om te drinken op het terras van de vrouw des huizes. Het is al wat warmer gelukkig dan vanmiddag. Een beetje later komt de heer des huizes erbij zitten, hij was zijn gras aan het afrijden...Het zijn 2 Rotterdammers.
Weer kom ik niks te kort en ik krijg nog een busje ravioli, wat energiekoeken, en wat snelverband mee (dat had ik niet mee van thuis). Toen ik enkele dagen terug een goeie totter maakte 's avonds in de afdaling ontdekte ik dat een schaafwonde snel opgelopen is, zodus vroeg ik het nu maar aan die lieve mensen...
De gastvrouw vertelt me nog dat de kat met een adder aan het spelen was die middag...

Ik kom veilig aan rond half 7 in camping  les Plans in St. Clément en ik slaap in bungalow Hortensia.
De sleutel  ligt onder de mat. Ik zoek eerst tevergeefs naar de sleutel onder de mat van bungalow les Bluets want ik was vergeten dat er nog een last minute wijziging naar mij was doorgebeld...

Na de douche en het eten ga ik wat wandelen. In de bungalow bij de buren vraag ik een zakje thee. Het is  al donker. Ik moet binnenkomen. Een opa ("je suis le patriarch")  is daar met zijn kinderen en kleinkinderen op paasweekend in 2 bungalows. Weer een glaasje wijn en wat theezakjes en wat klontjes suiker cadeau gekregen. 
Ik trek rond half 10 terug naar mijn bungalow en de patriarch gaat mee naar buiten om zijn pijp te roken:
"Waar is uw vrouw?" "Die is het afgebold en heeft me laten zitten met de kinderen." Hij komt al meer dan 20 jaar telkens met zijn familie naar die camping met Pasen.
In 1958 vocht hij met het Franse leger in Algerije: Ze zijn vertrokken met 20 en 2 jaar later kwamen ze terug naar huis met 6. Meer dan 50 jaar later heeft hij "er nog steeds veel last van..." "Tot morgen en à propos, hoe ken jij Filip, de eigenaar van de camping?" vraagt hij nog.
Al die gastvrijheid en goedheid, ik ben er echt niet goed van.

Maandag: 2e paasdag 

Ik wordt wakker om half 9 en heb vannacht 11u geslapen. Het regent zachtjes heel de tijd door.
Ik veeg de bungalow proper met een borstel, zoals gevraagd  in ruil voor het gratis verblijf. Om 10u30 stipt staan de buren aan mijn bungalow : zoals afgesproken nemen ze me mee MET DE AUTO naar de paasmarkt in Le Mayet de Montagne, een klein stadje in de buurt. Ik heb daar een paraplu gekocht en een nieuwe sim kaart voor de GSM. Verder nog wat bananen en Franse kaas.
Ook een zakje paaseitjes voor Jules, Tom en Oscar, de 3 lieve kinderen van het koppel dat me meeneemt. Ik zeg hen : "je moet ze tellen om te zien of er even veel in zitten voor elk van jullie" Onmiddellijk begint de jongste te tellen : 20 eitjes, elk 6 en 1 voor mama en 1 voor papa. Dat is dan weer goed opgelost. Mama is een verpleegster, papa werkt op een bedrijf dat industriële afval verwerkt.
Bij de bakker moet ik van hen een gebakje  kiezen om straks samen met hen op te eten!!!
Al die vriendschap is ongelooflijk om te ervaren!!!

De wereld is nog lang niet om zeep !!!
Ik tik dit verhaaltje op het terras buiten (binnen heb ik geen internet verbinding) op een iPad van de papa van de drie jongens.("pas de problème, fais-ce que tu veux")
Sorry voor de tikfouten (die ik nu, enkele dagen later verbeterd heb) : de pc verandert voortdurend al wat ik typ naar het Frans !!!
Morgen ga ik weer verder op stap richting Santiago..:-).
Ik trek de bergskes van het Centraal Massief in !!!
Hopelijk wordt het niet te koud daarboven. En hopelijk vind ik een slaapplaats want reserveren vandaag lukt niet tot op heden.
En weer zeg ik: "je zal me even niet horen". 


OOK NOG DANK VOOR AL JULLIE BERICHTJES.!! IK LEES ZE ALLEN MET VEEL PLEZIER !

tot later !
Mark