Dinsdagmorgen bellen de 2 copains me al vroeg wakker op mijn GSM.
Ze komen al langs om 8u., dat is een stuk vroeger dan daags voordien was afgesproken, om me op te pikken.
Na enkele dagen van alleen stappen, omdat ze naar een familiefeest moesten, zijn we nu weer samen op weg met ons drie !
"Waarom vertrekken we zo vroeg?" De gastheer waar ze sliepen stelde voor om hun bagage met zijn auto mee te pakken (al om 7u. 's morgens) tot in Lavoine, zo'n 15 km verder! Ze vonden dat ze dat voorstel niet konden afslaan...
En zo sta ik daar dan met mijn Drappy volgestouwd met alle proviand die ik daags voordien kocht op de paasmarkt.
En die andere 2 stappers lekker fris en monter, met een klein rugzakje op hun schouder... We wandelen eerst door St Clément en klimmen dan omhoog de bossen in langs een reeks windmolens in de mist die een geluid maken alsof er wat verder een helicopter staat te draaien.
In Lavoine eten we samen in de Auberge des Bois Noirs ( zo noemen ze de bossen in deze streek : "Bois Noirs"). Een super menu met alles er op en er aan en nog een pint erbij en een fles wijn, voor nog geen 15€ per persoon. Echt aanbevolen!
Buiten staat er een heel speciaal horloge dat werkt met lopend water in houten gootjes dat potjes vult, en door het gewicht van het water dan houten bollen laat rollen. Terwijl ik er op sta te kijken rolt er een bol uit zijn goot. Hopelijk kent er iemand wat van dat ingewikkelde mechanisme en komt de bol ooit weer op de goeie plaats terecht, anders zitten ze daar in Lavoine wel met een groot "tijdsprobleem" nu...
Vanaf half 2 stappen we weer ieder met zijn zware rugzak verder naar Chabreloche.
Daar staat ons bedje klaar in hotel Le Mandrin.
Er is ook een schoenmaker, en ik weet niet of ik het al verteld heb, maar de naden van mijn schoenen scheurden open ! Eerst een heel klein beetje, maar met al die keien en heuvels van de Morvanstreek en die regen af en toe erboven op werd dat steeds maar erger.
Nog 1700 km te gaan, dat zou nooit lukken zonder reparatie.
We komen er pas aan rond half 7. Ik trek direct naar de schoenmaker twee straten verder op mijn sandalen, de botinnen in de hand, terwijl het flink regent.
"Is het dringend? Anders neem ik ze mee naar de fabriek morgen? "
"Ja eigenlijk nu direct, als het kan."
 Gelukkig staat er daar nog een aftandse stikmachine in de plaats waar vroeger het schoenmakerijtje was. En ja hoor, ik mag er een half uur later weer om komen...
't Is 5 € en "ik heb er nog flink wat zeehondenvet aangesmeerd zodat het water er geen vat op heeft...". Ik wil 10€ geven voor de snelle service, maar dat wil de vriendelijke man niet!
Wat zit dat weer even mee, juist op tijd een schoenmaker ( 't is de eerste die ik gezien heb op heel mijn tocht tot nu toe) en dan nog DIRECT geholpen....
Het avondeten is niet super, maar dat geeft niet, want mijn schoenen zijn hersteld!
We slapen samen op een familiekamer, ik slaap in het grote bed voor de ouders, en Jean-Louis en Denis in de "kinderbedden" in het kamertje ernaast...
De badkamer moeten we delen. We zijn allen moe na 32 km wandelen en 1050 m stijgen (volgens het "slimme uurwerk" van Jean-Louis ).

Mark