Ja ik heb toch wel wat stress gehad vandaag, ik verklaar me nader:
Ik ga naar het postkantoor waar een pakje van thuis op mij zou moeten liggen te wachten: "poste restante"
De lieve postmadame komt eerst af met een brief voor mij : een kaartje van mijn lieve collega, Inge, om me aan te moedigen nu ik al bijna halverwege ben.
"Is dat alles facteuse?"
Ze gaat nog eens in haar hokje kijken waar de "poste restante" ligt en ze komt terug met een hele grote doos: Ja er staat wel degelijk mijn naam op in grote drukletters en ik herken de naam van de afzender. Het is een vriend uit Sint-Gillis-Waas die altijd wel klaar is voor een grapje! Ik denk: " Irma zal mijn gerief  met nog wat andere dingen van de vriend samen verpakt hebben in één grote doos".
In een hoekje van de post staat er een klein tafeltje waar ik de doos probeer te openen.
Ze is met kleefband heel stevig vastgeplakt en ik heb mijn zakmes een maand geleden terug naar huis gestuurd...Nu zou het goed van pas gekomen zijn.
Uiteindelijk krijg ik ze toch open: een flesje whisky, een flesje jenever, een flesje wodka, een halve liter leffe in blik, een blik grimbergen blond 33cl, koekjes, chips, borrelnootjes, minute soep, een kleine sleutelhanger, een doosje chocolade truffels, en nog van alles....
Ik weet echt niet wat gedaan met al die spullen !!!.
Eerst ga ik nog eens terug naar de postmadame om te vragen of dat nu echt alles is wat ze heeft voor mij, want ik mis eigenlijk nog steeds het pakje waar ik voor kwam, het pakje dat Irma me zou opsturen.
Ze is welwillend en gaat nog een derde keer voor mij zoeken, en ja hoor, ze komt terug met weer een klein pakje.
Om een lang verhaal kort te maken: ik ben een heel uur lang bezig geweest om mijne paraplu die ik een dikke week terug kocht, mijn matraske en mijn overbodige documentatie allemaal in een doos te proppen samen met de fleskes sterke drank om terug naar huis te sturen.
Die flesjes drink ik wel op als ik terug thuis ben.
Op de vrijgekomen plaats in mijne rugzak prop ik de minute soep, koekjes, worstjes, truffels, enz.
De grote doos laat ik daar in het hoekje van het postkantoor staan en ik ga op zoek naar mijn nieuwe slaapplaats een eindje verder in de stad. Ik sleur ook een plastic zak mee, met daarin nog wat gerief dat ik niet meer bij in mijn rugzak kreeg.
Het duurde wel even vooraleer ik hier weer wat bovenop was: ik droomde van een veel lichtere rugzak omdat ik vanalles naar huis ging sturen wat ik niet meer nodig had, maar dat is dus echt nog niet voor morgen... Ik ben er even echt niet goed van...

Mark