Het was weer een dagje stappen door heel mooie natuur met steile klimmekes en afdalingen.

In Rochegude staat een piepklein supermooi kapelleke boven op een rots naast een kasteel

Vele uren later zie ik nog altijd dat kapelleke, maar dan van op de overkant van een heel diepe vallei waar ik in Monistrol-d'Allier een kolkende rivier ( de Allier) oversteek.

Zware kost voor al die beginnende stappers, maar ik geniet met volle teugen van de mooie natuur en gebouwtjes van vroeger.

In Vernet passeer ik een terras: wat ouderwetse aftandse stoeltjes en tafeltjes in het zonnetje waar enkele pelgrims even rusten. Binnen in een schuurtje met WC kan je een drankje etc. bestellen bij een meneer in een rolstoel ( een ongeval vroeger op zijn boerderij…). Als ie niks te doen heeft maakt hij mooie schelpjes uit hout van takken om te verkopen voor een klein prijsje. Ik stop en geniet van een chocomelk buiten onder het kille zonnetje met een mini-Mars erbij.

Ik kom rond half 4 al aan in Saugues na 19 km en slaap op een boerderij aan de rand van het stadje met enkele pelgrims die er de vorige nacht ook al bij waren. Maar deze keer niet in een grote "zaal"

Er is geen "ordinnateur" om mijn verhaaltje te vertellen aan jullie! Maar op het kantoor voor toerisme is er eentje zegt de boerin.

"Let op dat sluit daar om 17u."

Dus rond een uur of 4 ga ik al direct op zoek.

Ik vraag de weg en ik kom wat later in de buurt waar het zou moeten zijn. Ik zie een jong koppeltje: "Le bureau de tourisme s' il vous plait ? "

Het meisje antwoordt me direct in het Engels : "eerste rechts en dan beetje verder." 

Ik stap verder maar vind niks.  Eigenlijk stond ik ter hoogte van het bureau, toen ik de weg vroeg aan die "2 snotneuzen" maar ik had het niet gezien. Afin ze hebben hun binnenpretje zeker gehad en ik had wat extra meters gewandeld.

Een ander vrouwtje zegt me dat ik in de fotowinkel ook op internet kan: ik kom daar aan maar er is een probleem sinds enkele uren met Orange, de provider...Dat gebeurt wel eens meer in Frankrijk naar het schijnt en dan valt heel het dorp zonder internet:cry:

Terug naar dat bureau de tourisme: ik heb het nu wel gevonden , maar er is geen computer meer beschikbaar voor de pelgrims...

Bijgevolg zaten jullie wat langer zonder nieuws van mij....
Ik heb dan maar van de vrijgekomen tijd gebruik gemaakt om een bezoekje te brengen aan de kerk en ook aan "het clubhuis", een soort oude kerk, van de "penitents" of zoiets. Het is een vereniging van diepgelovige mannen (geen vrouwen toegelaten!!!) die in de paastijd in de processie rondstappen met een lang wit kleed en een witte kap over hun hoofd als teken van boete. Een heel unieke plaats op de camino en ook elders zijn er zo nog maar heel weinig van die "verenigingen".
Er is daar ook nog een museum van "la bête du Gevaudan"- "Gevaudan's beast", maar dat is gesloten.
In onze gite slaapt er een niet-pelgrim die van vele honderden km verder hierheen komt om in de archieven alles te bestuderen over dat dier. Het beest zou tussen 1764 en 1767 meer dan 60 aanvallen op mensen hebben gepleegd en deze hebben gedood. Bij het eten ontspint zich een boeiende discussie over wat het beest nu zou geweest zijn, een wilde hond, een wolf , ...
bij mij op het kamertje slaapt Gabriel, een jonge Bretoen, die op zoek is naar zichzelf en zich bezint hoe hij zijn verdere leven gaat verder gaan. Naast ons slaapt Gilles, en hij is gisteren zijn tandenborstel al vergeten na 1 dagje stappen.:-D:-D:-D Een beginnersfoutje ?!
We moeten hem morgenvroeg wekken.

Groetjes

Mark