Het is een redelijk zware etappe voor al die "starters": vanop 960 meter stijgen naar 1300m.

Daar ligt er nog veel sneeuw ( en vaak blubber en modder) van de voorbije dagen.

Onderweg kom ik Gabriël nog eens tegen, na mijn middagpauze. Hij wandelt steeds verder aan zijn rustige tempo. Ik passeer Le Sauvage : een heel grote boerderij, prachtig gerestaureerd, in the middle of nowhere in de bossen en wandel enkele km verder door het bos en de "platte" sneeuw.

Wanneer ik me op een boomstronk zet om nog wat te eten komt ie daar ineens weer aangewandeld.

Hij is "vergeten te stoppen" in Le Sauvage ( eigenlijk stond er daar nergens vermeld dat die gerestaureerde hoeve "Le Sauvage" heet...)

Hij is de wanhoop nabij als ik hem vertel dat ie te ver is: ik haal mijn documentatie boven en hij belt naar de dichtst bijgelegen volgende gite: maar daar is geen avondeten , en ze ligt een km verwijderd van de route.

Wanneer ze hem daar aanraden om nog wat verder te stappen ziet hij het helemaal niet meer zitten: het is half 5 en sinds vanmorgen had hij niks meer gegeten. Effe overleg: hij haalt al zijn fruit boven en begint dat op te eten. Dan besluit hij om toch maar enkele km terug te lopen naar Le Sauvage. Ik heb hem nooit meer teruggezien, maar hij zal Le Sauvage wel gehaald hebben..Ik passeer nog een kapelletje in het bos (terwijl er weer smeltende sneeuw valt) en een groter kerkje van St. Roch alvorens op mijn slaapplaats aan te komen. De picknick was eenzaam  in een koude en donkere mini hangar, gezeten op een paar balken...

Mark