Ja het is zover, ik ben vandaag in CONQUES aangekomen, na een korte etappe van 13km.
Het heeft heel de nacht gestormd en hard gewaaid, maar de dagtrip naar Conques verloopt vlotjes.
Aankomst rond de middag in dat prachtige dorpje: een 100-tal oude huisjes opeengepropt in een klein valleitje rond een enorme kerk van 1000 jaar oud. Supermooi.
Ik schreeuw het uit aan mijn vrienden : 1100 km heb ik gestapt tot in Le Puy + nog eens 200 km naar Conques. Dat is samen 1300km.
Groot feest , ik ben halfweg ongeveer, en dat toevallig in dit oneindig mooie plaatske.
Ik geniet. Ik kan het niet geloven, 55 dagen stappen, en al die onverwachte avonturen.
Ik slaap met Jan, en Marie-Pierre, en nog 7 anderen in zaal nr. 3, een zaaltje met 5 stapelbedden, in het klooster "l'abbaye de ste Foie".
Wat een drukte om daar aan te komen.
Nadat alle emoties wat op een rijtje zijn gezet neem ik een verfrissende douche en ga op stadsbezoek.
Op een uurke zijt ge daar rond , maar elk hoekje is een foto waard.
Marie-Thérèse zit kaartjes te schrijven op een steen naast de ingang van de kathedraal en ze zegt me dat er om half 4 een geleid bezoek is van "het moois boven in de kerk".
Ik twijfel, "wat heeeel oude stenen op een hoopke" denk ik dan. Maar ik ben al snel klaar met de bezichtiging van het kleine "stadje" , en ga toch maar een toegangsticket halen op de dienst voor toerisme. Op het allerlaatste moment kom ik Jan, mijn gezel van de laatste dagen tegen en weet hem te overtuigen om mee te gaan. Hij heeft geen tijd meer om een ticket te kopen maar na een kort overleg met de gids mag hij zo aansluiten met de groep.
Die Romaanse kerk, die supergoed bewaard is, bekijken vanop een hoogte van 20m (7 verdiepingen) is weer een niet te beschrijven ervaring. Het bezoek overtreft al mijn verwachtingen. De gids weet het allemaal zo boeiend te vertellen. Mijn dag kan niet meer stuk.
Na het avondeten, allen samen in de grote refter met een 100-tal pelgrims gaan de meesten naar het avondgebed, gevolgd door een uitleg over het tympaan, het beeldhouwwerk boven de inkom van de kathedraal.
Dan volgt om 21u30 een orgelrecital door père Jean-Daniel in die prachtige omgeving.
Het wordt me allemaal te machtig: zo mooi, zo'n supermooi decor, die eeuwenoude kerk, al die pelgrims rondom mij, die dag na dag met mij optrekken, al 2 maanden weg van het thuisfront, en dan beseffen dat ik vandaag zowat juist in de helft ben. 
Er komen tranen aan te pas. Gelukkig is het een hele grote kerk, en zit ik wat apart...
En naar het schijnt was ik niet de enige met een traan in de ogen. Ook zij die nog maar een week op pad zijn, zijn diep onder de indruk.  
Wat een dag! Wat een dag!

Pelgrim Mark