Ik ben mark dejongh
Ik ben een man en woon in Sint Gillis-Waas (Belgie) en mijn beroep is ziekenhuisapotheker.
Ik ben geboren op 23/08/1953 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: joggen, tafeltennis, fietsen.
ik heb ook een mooie verzameling van meer dan 64.000 kroonkurken uit 200 verschillende landen.
Maar veel belangrijker, al meer dan 35jr. gehuwd met Irma en vader van vele lieve kinderen : Christophe, Thomas, Tine, Katrijn, Frederik, en Roeland.
opa gaat op stap
Relaas van de wandeltocht van St. Gillis-Waas naar Santiago de Compostela 112 dagen op pelgrimstocht : ontdekken, ontmoeten, onthaasten.
13-05-2012
Moment suprème
Ja , de camino zit er vol van, maar in dit berichtje een heel mooi moment.
Eerst de inleiding: Ik zit aan tafel bij het ontbijt naast een Eric uit Gent. Leuke kennismaking, nog een streekgenoot met hetzelfde doel, maar hij is al meermaals op weg geweest , en stapt nu vanuit Le Puy-en-Velay.
Ter hoogte van de kruidenierswinkel loop ik Michelle en Alain weer tegen het lijf en samen vertrekken we verder.We hebben gehoord dat alle gites in de regio volzet zijn en daarom bellen we al vlug (op maandgmorgen) om iets voor vanavond te zoeken. We bellen naar de kleine gite "communal" in Pimbo,en we hebben van de eerste keer prijs. Eigenlijk hebben we heel veel geluk want de dagen ervoor was het weekend en nam er niemand op in "het gemeentehuis" om reservaties te noteren en er zijn maar 6 plaatskes. Bovendien moeten we zelf voor brood bij ons avondeten zorgen en ook voor het ontbijt zegt de lieve dame aan de telefoon. Hier komen we effe goed weg met ons slaapprobleem voor 3 stappers !!!!!!
Geen probleem voor dat brood denken we en we stappen naar Miramont-Sensacq (let op het tweede stukje van de naam van het dorpje : die deed ons , dappere pelgrims, even wegdromen...) en stoppen bij het lokale winkeltje uit de jaren stillekes: zie foto.
Een oud vrouwtje heeft enkel nog wat baguetten van de dag ervoor. Beter dan niks voor ons en we kopen er brood voor de picknick, het avondmaal en het ontbijt.
De winkelstock is meer dan gehalveerd.
De picknick in de schaduw van enkele kleine boomkes aan de kant van de weg is juist voorbij en dan volgt een kleine siësta. Ineens komt er een mevrouw voorbij met Ema, haar dochtertje van een jaar of 6. Ze heeft syndroom van Down. We roepen haar en wuiven even; Ema komt dichterbij en zegt "bonjour". Dan plukt ze 3 madeliefjes (maar zonder het stengeltje) en legt er 1 tje op elke hand.
"Dank U lieve Ema". Ik geef haar een kushandje en prompt gaan haar 2 kleine handjes naar haar mond en krijgen we twee kushandjes terug. Ze is al direct weer verder gelopen zonder nog om te kijken...
Dan volgt nog een kort gesprek met haar mama over de problemen met haar hartje enz., zodat ze maar een halve dag school kan lopen… Zo herkenbaar in mijn eigen familie…
Ik ben mark dejongh
