Ja nog een kleine story van eergisteren die ik vergat te vertellen daarstraks.
Ik dronk zonet nog een glaasje wijn met de jeugd in onze gite : de 2 Noorse meisjes, een Ier, een Duitser, een Franse, een Amerikaanse.
Anna en Tune vertelden dat ze in het begin elke dag hun handwasje deden. Nu 1000 km verder  nog maar om de 4 dagen of zo.
Ik zei dat ik in een "handwasteam" zat.
Ja soms leggen wij al onze spulletjes in een plastieken bakje en wast Mimi alles in hetzelfde sopje.
Ik mag dan alles uitwringen en daarna ophangen. Dat lijkt eenvoudig maar gisteren had ik bijna een probleem : Er zat een beha tussen met wat metalen onderdelen. Het scheelde niet veel of ik had hem ook eens ferm uitgewrongen :-P

Vooraleer we bij de eerwaarde zusters terechtkwamen hadden we al 2 andere gites bezocht: de eerste was vol, en in de 2^e waren er maar 4 bedden voor ons 5. Dat we nu apart moeten slapen vonden we dus niet zo erg…
Op de grote slaapzaal zonder stapelbedden, alleen voor mannen, en met centraal een groot 2-persoonsbed, slaap ik naast een dikke jonge Spanjaard. Toen hij toekwam was hij uitgeput. Hij deed zijn eerste sportschoen uit met veel gejammer, gezucht en miserie. Overal windeltjes en klevers aan elke teen en hier en daar een grote bloedplek op zijn witte sok. Zijn tweede voet was er al even slecht aan toe. Pierre, een Parijzenaar, met wat meer stapervaring dan ik, ontfermde zich over hem en stuurde hem naar de dokter, in plaats van zo verder te ploeteren. Die heeft de arme stakker direct "stapverbod" opgelegd !

’s Nachts snurkte hij op de koop toe, naast de diepe zuchten van pijn als hij zich omdraaide.

Pelgrimsgroeten

Mark