Vanmorgen hebben we onze vriend Gégé, Gerard, achtergelaten. Zijn tocht eindigt in Leon, en hij blijft een dagje hangen voor Leon. We kunnen hem echt niet overtuigen om vandaag nog één dag met ons mee te stappen...
Een korte etappe vandaag, en dus laten we al die anderen allemaal voorgaan. Om 8u zijn we op pad en rond de middag zitten we al aan de rand van de stad. Alle voorsteden ter wereld zijn even onaangenaam om door te lopen denk ik, en Leon vormt daar geen uitzondering op.
Alhoewel: we steken ergens een soort rondpunt over, niet op het zebrapad voor de pelgrims, maar een meter of 10 daarvoor. Ineens staan we oog in oog met een 5-tal mensen in  een blauw uniform. "Ja, dat wordt wat gezever en gezaag over het nut van zebrapaden" flitst al direct door mijn gedachten, en ook mijn companen dachten hetzelfde. Maar neen, het zijn mensen van de civiele bescherming of zoiets die de pelgrims opwachten, noteren van welk land we komen, en ons de weg wijzen op een stadsplan naar de albergue waar we willen slapen. Je moet wel wat Spaans kennen om ze te verstaan. Ons Charlotte, de dame die mijn voeten in de watten legt (figuurlijk natuurlijk), spreekt een aardig mondje Spaans, vergeleken met mijn woordenschat van 4 woordjes ( ola, olala, cana, cerveza)
Een half uur later komen we aan in de albergue van de zusters "benedictines". En daar slaat het noodlot weer eens bikkelhard toe: de mannen slapen bij de mannen, en de vrouwen bij de vrouwen.
Zo lig ik dus zonder mijn 2 vrouwelijke companen van de "club des non ronfleurs", in een zaal met 24 stapelbedjes (heel oude en primitieve, zonder zelfs een trapje naar boven). Ik slaap gelukkig van onder. Naast mij slaapt een Argentijn die enkel Spaans klapt. Ik liet hem mijn Argentijnse hoofddeksel / zonnehoed zien die ik een tijd terug meenam in Sauvelade (F) , maar hij blijkt niet van hem afkomstig te zijn. Dus ik kan hem verder blijven gebruiken.
Boven mij nog een Australiër waar ik wel een beetje mee kan converseren.
Nu is het tijd voor een kleine siësta, en daarna volgt er een geleid stadsbezoek. Patou heeft hier namelijk een nicht wonen die Frans doceert aan de unief en die ons straks gaat gidsen. Hopelijk niet te veel stappen, ik zal mijn benen al maar eens gaan insmeren.

Pelgrimsgroeten

Mark