Als we weer eens aan het stappen zijn komt de Franciscaan met zijn lange rok en de koord errond in onze buurt. Hij heet father Augustin en woonde tot nu toe in Redford of Bradford of zoiets in England.
Maar na zijn camino zal hij gaan werken naar Guatemala. Het is een jonge vitale kerel, maar ook bij hem gaat het zoals bij vele anderen: als je wat te veel vraagt van je lichaam begint dat te protesteren. Gisteren liep hij ons als een raket voorbij, vandaag heeft hij een off-day zegt ie.
Ik leg hem uit dat je niet alleen naar God maar ook wel een beetje naar je lichaam moet luisteren. En hij erkent dat ik gelijk heb: "We leven veel te veel alleen met ons hoofd" vertelt hij er nog bij.
Ik wist al een hele poos dat het een mix moet zijn van die 2, op de Camino: je hoofd en je lijf.
In Cacabelos besluit hij om al te stoppen, vandaag luistert hij naar zijn lichaam:-D.
Wij trekken nog wat verder tot Villafranca del Bierzo.
"God bless you, Mark" . Met die deugddoende woorden neemt hij afscheid. Hij maakte veel indruk op mij.

Pelgrimsgroeten
Mark