Wat later maak ik weer een ommetje van 2 km met mijn copain Emmanuel door de wijngaarden.
Patou is moe en heeft last van haar pijnlijke voeten en Mimi blijft bij haar boezemvriendin waar ze in Le Puy mee gestart is.
We eten een lekkere picknick op een stemmig terras voor ons alleen. We gaan wat verder een hele zak wilde kersen plukken, om dan rustig verder te wandelen tussen de wijngaarden richting Villafranca del Bierzo door een prachtige natuur.
Plots zie  ik een petje op de zandweg liggen, een heel proper zwart exemplaar, dat echt niet van een lokale landbouwer afkomstig kan zijn.
Ik raap het op en hang het ergens aan mijn Drappy.
In de gite hang ik het petje in de inkomhall aan de trapleuning.
Onze albergue ligt vlak bij de Iglesia de Santiago (12-13e eeuw) met de Puerta del Perdon. De zieke en verzwakte pelgrims (enkel zij!) kregen in de Middeleeuwen aan deze deur dezelfde volledige aflaat  als de gezonde pelgrims aan het graf van de apostel Jacobus in Santiago (180 km verder). Hallucinant, niet ?

Mijn blein ziet er vanavond niet zo goed uit, een rood kleurtje. Ik leen wat ontsmettende spray van Mimi en laat dat een nachtje inwerken vooraleer ik er een nieuw lapje Compeed op kleef.
's Avonds gaan we in het centrum met zijn vieren + Charlotte en Henk lekker eten buiten op een gezellig terras.
In de receptie van onze albergue zitten er een paar naar de voetbalmatch Spanje-Ierland te kijken. Die competitie laat me helemaal koud, nu de Belgskes er weeral eens niet bij zijn.
Op tijd in ons bed. Er komt even later een Spaans koppel op de slaapzaal die denken dat ze in hun living zitten.
"SSSSSSSST" sis ik van onder "mijn lakens" na eerst even figuurlijk de kat uit de boom te hebben gekeken. Ja het helpt en we hebben een verkwikkende nachtrust!

Pelgrimsgroeten

Mark